De dag waar wij zo naar uit keken

In de week dat jij geboren werd, ben ik naar de verloskundige gegaan met verzoek om de bevalling in te leiden. Ik kon niet meer, mijn lichaam was moe, bekkeninstabiliteit had ik ook nog is bij gekregen tijdens de zwangerschap. Met tranen in mijn ogen vroeg ik aan de verloskundige van de verloskundigepraktijk of ik eventueel ingeleid kon worden met behulp van een ballonnetje en kreeg mijn afspraak in het ziekenhuis. Alle vragen van de verloskundige in het ziekenhuis beantwoord te hebben kreeg ik te horen dat het eindelijk kon. Wat een opluchting voelde ik. 

Het ballonnetje werd geplaatst en zou er vanzelf uit moeten vallen. Dit gebeurde in mijn geval dus niet en belde ik het ziekenhuis op vrijdagavond 7 mei. Dit was ook de uitgerekende datum van de kleine man. Was 40 weken. Gelijk de volgende ochtend 8 mei moesten we in het ziekenhuis zijn en zouden ze kijken hoe en wat met het ballonnetje of het zijn werk wel gedaan had.  Het ballonnetje heeft wel z’n werk gedaan maar kwam er niet vanzelf uit. Deze hebben zij in het ziekenhuis eruit gehaald.

Met verloskundige in het ziekenhuis besproken hoe verder. Met behulp van tabletten om de weeën op te wekken kwamen de weeën al vrij snel. Pffoe wat deden de weeën zo ontzettend veel pijn, voelde ze in m’n benen en rug. Vanaf dat moment vroeg ik volgens mijn bevalplan om de ruggenprik. Dit was net voor de middag.

De arts die de ruggenprik deed zetten, deed het alleen maar liggend. Vond ik niet erg want ik zou niet weten hoe ik zittend moest gaan doen. Samen met de lieve zuster die tegen mij bleef praten hebben ze uiteindelijk 4 keer moeten prikken. En wat voelde dat fijn dat ik de weeën langzaam niet meer zo voelde zonder de ruggenprik. 

Later in de middag had ik al vrij snel meer ontsluiting. De ontsluiting ging best snel. In de ochtend met ballonnetje eruit halen had ik al 3-4 cm en later in de middag zat ik al op 8 cm ontsluiting. Toen het avond was kwamen ze weer kijken en rond 20:00 had ik de 10cm ontsluiting gehaald. Maar kindje zat nog hoog in de buik, dat ik met elke wee die ik op de monitor kon zien, hem een zetje gaf om eruit te komen. Uur later nog niks, moest doorgaan met hem eruit duwen met iedere wee. Uur later kwam de verloskundige kijken en beoordelen hoe het ging. Het schoot niet echt op en met pushen en moedigen vanuit de verloskundige en mijn vriend werd ik zo kwaad op mijzelf dat ik door ben gegaan en heb uiteindelijk 40 minuten over gedaan om te persen. 15 uur gelegen op dat bed en niet eruit gekibbel wegens de ruggenprik. 

Zodra jij eruit was, waren wij zo blij dat jij er was! En wel dezelfde dag geboren als je grote neef die middels zijn verjaardag deed vieren. 

Geboren 8 mei om 22:44 met een mooi gewicht van 3440g en lengte van 50cm

Volgende ochtend om half 5 mochten we al naar huis