De bevalling van onze kleine man

Het was donderdag 2 mei ik had een paar dagen daarvoor nog een controle gehad bij de verloskundige en alles wat goed kleine lag goed en het was wachten tot meneer zich aan zou kondigen de volgende afspraak stond voor op de uitgerekende datum. Maar op 2 mei begon ik ineens de kleine niet meer te voelen die normaal echt heel druk aanwezig was ik alles geprobeerd wat ze dan aanraden dus gaan liggen op je zei en wat zoets drinken maar niks hielp.. toch maar even de verloskundige gebeld en toch maar even naar het ziekenhuis voor controle ik mijn man gebeld want tja ik wilde hem er toch wel even bij hebben. In het ziekenhuis aan de ecg maar de hartslag van de kleine was goed en er was zelfs al lichte weeën activiteit maar ik voelde het nog niet echt dus alles was goed en moest de volgende dag nog een keer komen voor extra controle. Dus in de ochtend weer langs en weer alle test waren goed dus geen reden voor paniek. Wij op de vrijdag maar nog naar de meubelzaak gedaan en nog maar even een nieuwe bank gekocht voor in huis.... Weekend ging het verder ook goed en dachten zondag 5 mei nou dan gaan we de box maar in elkaar zetten en de laatste dingen ook klaar maken want meneer komt toch nog niet. 

Toen begon het op maandag 6 mei ik werd wakker en dacht ik moet plassen en wil om draaien en ineens een heel warm gevoel heb ik nou in me broek geplast ?? Ik kijken het is 05:59 en ja hoor me vliezen zijn gebroken en wat ik zeg tegen mijn man ik geloof dat me vliezen gebroken zijn en hij nog echt ja tuurlijk maar er bleef maar vocht uit lopen dus ik de verloskundige gebeld die was er rond kwart voor 7 en ja hoor me vliezen waren gebroken. Nu was het wachten tot de weeën zouden komen. Ik dacht nou dan ga ik even douche want dat zal wel even duren maar nee hoor nog geen half uur later begonnen rond half 8 de weeën en rond half 10 kwam de verloskundige weer langs en zat ik al op 2 cm ontsluiting ze zou rond 1 uur weer komen om te kijken of ik dan al richting het ziekenhuis kon. Nou rond 1 uur was ze er weer weeën waren ook al wel wat heftiger maar nog te doen en ja hoor zat bijna op 4cm en we mochten naar het ziekenhuis. In het ziekenhuis gekomen mochten we naar de kamer en daar gingen de weeën lekker door en werden steeds heviger alleen de ontsluiting bleef maar op de 5cm hangen en toen is er rond 5 uur besloten toch maar met de weeenopwekkers te beginnen want tja het schoot niet meer op. Nou toen ging het wel aardig snel en na 1,5 uur zat ik op de 9cm en werden de weeën steeds heviger na nog een half uurtje was de 10 cm bereikt en ja hoor ik mocht gaan persen... Wat een verhaal ik heb denk ik 2 uur liggen persen maar onze kleine draak ging elke keer nog even anders liggen en wilde er niet uit. Rond 22:30 uur werd de gynaecoloog erbij gehaald en gingen ze het met de vacuümpomp proberen en ook dat lukt nog steeds niet na 15 min hebben ze toen besloten omdat ik op was en die kleine man er echt uit moest dat het dan maar via een keizersnede moest. Dus Infuus met antibiotica en een katheter werden geplaatst en hop naar de ok.... Ik die nog nooit een operatie had gehad kreeg er nu dan toch eentje. Toen kwam het moment van de ruggenprik en op het moment dat ze die wilde gaan zetten kreeg ik een wee dus ze moesten even wachten tot ik die weg had gepuft. Nou toen op de tafel gelegd en om 23:34 op 6 mei ( uitgerekende datum) werd onze knappe zoon Jayden geboren. Maar vooral de worden van de gynaecoloog vergeet ik nooit meer.. ow hij is veel groter dan ik dacht...

Al met al was het niet de makkelijkste bevalling heb ik hem toch niet als vervelend ervaren..... 

En daarna was het nog even 3 dagen in het ziekenhuis vertoeven. Wat dan op zich best fijn was de eerste dagen en ook fijn ik had mijn eigen kamer.

De volgende keer schrijf ik weer over hoe onze kraamtijd was