Snap
  • Bevallingsverhalen

De bevalling van ons vlindertje

Daar gaan we dan.... Bevallen van ons vlindertje... T enige wat ik wil is weg... Ik wil dit niet

22-2-12 we worden verwacht in t ziekenhuis. Het moet.. Ik voel weinig. Ben verdoofd. De eerste dag gebeurt er weinig... De opwekkend werken niet... Snachts wat krampen.. Maar nee smorgens nog steeds niks... Dat wachten maakt me gek. Ik wil dat het voorbij is. Ik krijg zwaardere opwekkers via infuus. Dag 2 begint. Infuus ontsteekt. Moet naar de andere kant... Daar schiet ie los onder m'n huid. T zit niet mee zeg ik heel ironisch... Ik word leeg geprikt. Bloed prikken voor dit voor zus en voor zo... Ik verlies wel bloed maar er gebeurt weinig verder. We gaan de nacht in... 24-2-12 ik krijg weeën rond de middag... He he denk ik nog. En auw! Morfine word ik ziek van spuug alles eruit... Ben wazig en slaap tussendoor. 1815 krijg ik nog een x morfine. Ik lijk helder. De zusters doen overdracht. We zijn alleen... En dan met alleen haar papa en mama word onze dochter June geboren.... 19:00 uur. M'n wereld staat stil... We zijn een tijd met elkaar. De zusters laten ons maar de placenta moet ook nog... En ja die komt niet... Die zit vast... Die hoort ook niet te komen met 24 weken... Ik moet naar de ok... Wachten wachten want het is druk... Om 2300 uur mag ik.. T duurt een uurtje zeggen ze... Vriend moet wachten... Ik zie z'n verdriet... Z'n machteloosheid. Maak je geen zorgen zeg ik nog.... Ja ja zie ik hem denken... We moeten wachten bij de ok... Bijna nog naar de verkeerde. Nog iemand met zelfde achternaam.. Om 0:00 ben ik aan de beurt. Dan is er rust... Ik word wakker op de uitslaap kamer... Leeg. Er is een zuster die me feliciteert. Ehhhhh ik leg t maar rustig uit.. Weet zij veel. Een rood hoofd en veel sorrys later mag ik naar m'n mannetje terug. Geen idee van tijd... Hij wel.. Het is 1:30 en hij is op z'n zacht gezegd ongerust. Bijna boos.... Jezus ben je er eindelijk.... Die nacht blijven we in t ziekenhuis en nemen afscheid van onze June❤️ Ze blijft in t ziekenhuis tot de crematie. 

Daarna worden we gedompeld in verdriet maar ook in liefde! Wat hebben we veel kanjers in ons leven!!! Ik had t niet makkelijk maar ik ben er nog en m'n dochter heeft een plek in m'n hart. In ons hart ???? Voor altijd onze eerste dochter!! 

2&twins's avatar
8 jaar geleden

Wat schrijf je het beeldend... goed dat je het zo kan verwoorden

Hi! Praat je ook mee met postauthor?

Sharing is caring! Deel ook jouw ervaring of mening over dit onderwerp.

Pssst... Ben je er nog?

Er staan nog meer inspirerende verhalen op je te wachten! Maak nu gratis een account aan of log in om verder te gaan.

Nooit meer iets missen van Mamaplaats?

Schrijf je nu in voor de nieuwsbrief!

Hi! Laat je ook een reactie achter bij Malutie?

Of praat mee en deel direct jouw ervaring of mening!

Heb je ook een verhaal of tips om te delen?

Start dan nu je eerste post! Een story, forumtopic of poll plaatsen kan ook.