De bevalling van Norah

41+2 weken zwanger ik heb het hele alfabet aan wondermiddeltjes geprobeerd, traplopen, ananashart, ik dronk al weken frambozenblad en vrouwenmantel thee, en zelfs seks als is dat het laatste waar je als skippybal op pootjes nog aan moet denken, voetreflex, moxa niks hielp. Uiteindelijk probeerde ik een homeopathisch middel, want die o zo gevreesde inleiding wilde ik toch echt voorkomen. De homeopaat raadde aan ieder half uur 2 tabletjes tot de weeën beginnen, in de bijsluiter stond 3 tabletjes per dag dus ik dacht probeer het maar eens met 1. Dat heb ik geweten hoor ik nam het eerste tabletje en dacht dat het nog wel een goed idee was met Iréne naar de vlindertuin hier in de buurt te fietsen, nou dat was niet het slimste idee want na een half uur werd ik toch beroerd daar stond ik dan midden in de vlindertuin al kostend met een peuter aan mijn hand die heel lief vraagt, ben je een beetje ziek mama? De hele dag had ik wat krampjes en nam af en toe een tabletje waardoor de krampen toenamen. In de avond nog een serie op Netflix af gekeken de laatste aflevering van de maandenlange serie was afgelopen en wij grapten nog tegen elkaar, ze heeft gewoon gewacht tot wij klaar waren met kijken. We spraken af dat ik Job wakker zou maken als het door zou zetten en gingen slapen. 

2 uur 's nachts word ik wakker van een felle wee, rond half 3 maak ik Job wakker met de mededeling dat het eindelijk begonnen is. we slapen met z'n allen in ons familiebed op dat moment dus ik besluit naar de woonkamer te gaan zodat Job en Iréne nog kunnen slapen. Ik steek kaarsjes en etherische olie aan, praat nog wat tegen mijn baby en wandel tussen de weeën door. Omdat Iréne's bevalling een mislukte inleiding was heb ik geen idee hoe snel deze bevalling zal gaan om half 5 besluit ik mijn moeder (die nog 2,5 uur moet rijden), en de verloskundige te bellen want de weeën zijn regelmatig binnen de 5 minuten. De ochtend brengen we met z'n allen door, ik puf regelmatig weeën weg maar verder kletsen en lachen we nog. Onze verloskundige is bezig met een andere bevalling en vraagt ons even naar het ziekenhuis te komen zodat ze daar kan voelen hoe ver ik ben. Onderweg naar het ziekenhuis vallen mijn weeën stil en eenmaal in het ziekenhuis een grote teleurstelling nog helemaal geen ontsluiting. We gaan weer naar huis en ik ben best moe, het is 1 uur 's middags en ik besluit nog even te gaan slapen. Ik wordt gewekt door weer felle weeën, Job gaat ook even slapen want met de 4 dagen durende bevalling van Iréne in ons achterhoofd denken we dat het nog wel eens lang kan gaan duren, dus slaap is geen overbodige luxe. Terwijl ik in de woonkamer samen met mijn moeder de weeën opvang, kom ik opeens terecht in een weeënstorm er is geen houden meer aan dus na 20 minuten weeën zonder pauze besluit mijn moeder de verloskundige te bellen ik heb in korte tijd 3 cm ontsluiting, we besluiten naar het ziekenhuis te gaan zodat ik daar in m'n bubble kan komen het is nu rond 6 uur in de avond. Iedereen denkt dat dit een hele lange bevalling gaat worden vandaag zal de baby wel niet meer komen om die reden besluiten we toch tot een ruggenprik, bij mijn vorige bevalling is de ruggenprik 6x geprikt en zat nogsteeds niet goed, geschiedenis herhaalde zich want ook dit keer zat de ruggenprik niet goed dus ik had nogsteeds geen pijnstilling, niet erg want ik vond de weeën goed te doen. Ik zat ondertussen op 5 cm vanaf toen is m'n bevalling een beetje een waas ik viel tussen af en toe tussen de weeën door in slaap door uitputting, het was heerlijk rustig op mijn kamer Job zat naast me, onze verloskundige deed 2 bevallingen tegelijk dus was even op de kamer bij die andere vrouw. Ik zat heerlijk in mijn bubble, toen ik opeens persdrang kreeg, NU al?? Niemand had zich ingesteld dat dit kindje vandaag nog geboren ging worden, onze verloskundige kwam binnen en vroeg of ze me mocht toucheren want ik had duidelijk persdrang en zij dacht dat ik wel eens veel verder kon zijn dan iedereen dacht, wat bleek ik had al 8cm! En enige dat ik nu moest doen was proberen die persdrang tegen te houden, man dat is misschien nog wel vervelender dan weeën zelf. Iets voor 11 zei de verloskundige dat ik eens mocht oefenen om voorzichtig mee te persen, ze zou een grote baby zijn dus zal een hele klus worden haar eruit te krijgen. De volgende perswee hoefde ik dus niet meer tegen te houden wat een bevrijdend gevoel, vanzelf voelde ik haar een heel stuk naar beneden zakken, en ik hoor de verloskundige zeggen ik zie het hoofdje al! Huh dit zag niemand aankomen het was wissel van dienst maar daar ging Norah niet op wachten, ik perste niet bewust mijn lichaam wist instinctief wat het moest doen, dus bij de 2e perswee was ze daar opeens. Ik was compleet overdonderd door deze snelle bevalling, Norah moest ook echt even bijkomen dus drinken lukte haar niet meteen. Helaas stopte de weeën ook direct, de placenta liet wel los dus die perste ik er zonder wee uit, maar mijn baarmoeder trok helaas niet samen waardoor ik in korte tijd bijna 2 liter bloed verloor. Ik wilde geen synthetische oxytocine, maar in dit geval was ik dankbaar dat het bestaat. Het was avond dus spraken af de nacht in het ziekenhuis door te brengen. Daar lagen we dan gelukkig met onze wolk van een 4368 gram wegende baby in m'n armen. Ondanks de super snelle bevalling ben ik bijna niet uit gescheurd 1 klein scheurtje en 3 hechtingen waar ik aan het einde van de kraamweek al geen last meer van had. Wij kozen voor een hele lotus, dat betekent dat we haar navelstreng en placenta met Norah verbonden gelaten hebben, hierover zal ik in een volgende blog meer vertellen.