7 maanden geleden
De bevalling van mijn tweede wonder
Deel 1: De laatste loodjes...
Gedurende mijn hele zwangerschap heb ik me eigenlijk heel goed gevoeld. Tot 32 weken heb ik nog zaktrainingen gevolgd in de sportschool. Ook traplopen, wandelen, bukken, zorgen voor mijn peuterdochter, alles ging nog helemaal prima.
Met 34 weken ging ik met verlof en ik had nog een to-do-lijstje met leuke en noodzakelijke dingen. Op dag 4 van mijn verlof was de hele lijst al afgewerkt en vanaf toen bestonden mijn dagen voornamelijk uit leuke uitstapjes doen met E en vriendinnen, naar de sauna gaan en via groupon wat schoonheidsbehandelingen, wimperextensions en een fotoshoot geboekt. Heerlijk ontspannen en relaxte dagen dus!
Maar vanaf week 38 kreeg ik het plots heel zwaar. Mijn buik deed pijn, ik kon slechter lopen en vooral bijna niet meer staan. Telkens kreeg ik een gevoel van flauwvallen als ik langer dan 10 seconden stond. Bukken, iets oprapen, tillen, strekken, dat zat er ook allemaal niet meer in... ik voelde me echt invalide. Gelukkig is mijn peuterdochter enorm hulpvaardig en alles van de grond oprapen liet ik dan ook aan haar over. In huis zette ik overal opstapjes neer zodat ik haar niet hoefde te tillen. Maar wat had ik het ontzettend zwaar. Met de verloskundige besprak ik mijn situatie en vertelde haar dat ik enorm opzag tegen de periode na de uitgerekende datum, mocht de baby er dan nog niet zijn... We spraken af dat we bij 39+1 zouden kijken of ik gestript kon worden, in de hoop het zo iets te bespoedigen.
De dagen verstreken en baby liet op zich wachten... dus ik werd zoals afgesproken gestript... voor zover dat kon. Een paar dagen later herhaalden we dit. Inmiddels had ik alle trucjes en fabeltjes al geprobeerd om de bevalling op te wekken, zonder resultaat. Ik was inmiddels bijna 41 weken zwanger. Op YouTube keek ik savonds naar een hypnobirthing meditatie en midden in de nacht werd ik wakker met een vreemd gevoel. Ik stapte uit bed en PLONS! De hele vloer was drijfnat. Mijn vliezen waren gebroken! Wat was ik opgelucht. Het zware, pijnlijke gevoel in mijn buik was onmiddellijk verdwenen. De druk was er letterlijk van af. Eindelijk ging het dan toch beginnen! Het vruchtwater was mooi helder en ik besloot te wachten tot de ochtend voor ik de verloskundige zou bellen. Nu konden de weeën elk moment beginnen!
Wordt vervolgd
