2 jaar geleden
De bevalling van meneer O.
Een eigenwijze kleine jongen
Hallo mama's
Mijn kleine meneer O is alweer een flinke jongen van 1,5 jaar, maar zo is hij niet begonnen.
Ongeveer anderhalf jaar geleden, toen ik 38 weken zwanger was, braken opeens mijn vliezen. Daar was ik helemaal niet vanuit gegaan! Iedereen riep altijd dat die kans maar heel klein was, en dat de eerste wel zou blijven zitten. Maar met 38 weken om 5 uur 's ochtends leek het wel alsof ik in mijn broek aan het plassen was.
We hebben om 7 uur de verloskundige gebeld, maar omdat ik nog geen weeen had moesten we wachten. Anderhalve dag later had ik nog steeds geen weeen en werden we opgenomen in het ziekenhuis. Dat was maar goed ook!
Ik had al drie centimeter ontsluiting, dus ze gaven me weeopwekkers. Op het scherm zagen ze dat het hielp, alleen voelde ik ze niet. De eerste paar uur waren daarom ook een lekker cadeautje. Toen ze me na een paar uur controleerde bleek dat ik op 5 centimenter zat en mijn vliezen niet volledig gebroken waren maar eerder gescheurd. Deze gingen ze doorprikken en wat een pijn heb ik vanaf dat moment gehad.
Vrijwel meteen begon er een weeenstorm in mijn rug, en na een uur hield ik het echt niet meer. Niet zo gek ook want ik zat inmiddels al op 10 centimeter en mocht gaan persen.
Geen beweging in te krijgen. O was een volledige sterrenkijker en ik kreeg hem er met geen mogelijkheid uit. Na anderhalf uur persen heb ik "hulp" gekregen van de vacuümpomp. Maar zelfs die kregen ze er niet goed op.
De vacuümpomp moest op het voorhoofdje van O. En tot op de dag van vandaag zie je een heel licht littekentje waar ik me zo schuldig over heb gevoeld.
En toen moest de placenta nog komen.... dat is ook een eigenwijs ding! Na drie kwartier hebben ze mijn bed naar de OK gebracht en een manuele placentaverwijdering uit gevoerd. Toen bleek ik al zoveel bloed verloren te zijn dat we een paar daagjes mochten blijven met z'n drieën.
Nu anderhalf jaar later kan ik er makkelijk over praten en het heeft me gelukkig ook niet bang gemaakt voor de tweede bevalling. Maar ik besef me wel heel goed dat een bevalling iets is dat je ook moet verwerken.
Liefs BrittMaria