De bevalling van Giulia

Ben je benieuwd hoe mijn bevalling begon? Lees dan eerst mijn vorige blog.

Na het breken van mijn vliezen heb ik Lorenzo op de hoogte gebracht en die is op het gemakje richting het ziekenhuis gekomen. Achteraf gezien had hij misschien toch beter kunnen blijven.

Om 5 uur kwam de gynaecoloog en op dat moment had ik ongeveer 2 cm ontsluiting. Ik had regelmatig weeën en deze kon ik op dat moment nog goed zelf opvangen.

Samen met Lorenzo ben ik mijn spullen gaan inpakken omdat ik overgebracht zou gaan worden naar een bevalkamer, wat met een mooi woord kraamsuite heet in het ziekenhuis.

Ondertussen kwamen mijn weeën steeds sneller achter elkaar. Toen ik om half 7 aankwam in de kraamsuite had ik eigenlijk geen tijd meer om op adem te komen tussen de weeën door, ze bleven maar komen. Ik heb nog nooit zo vaak sorry gezegd omdat er verschillende mensen kwamen die natuurlijk dingen vroegen en ik geen tijd meer had om antwoord te geven door de weeën.

Rond 7 uur kwam de gynaecoloog weer om te kijken hoeveel ontsluiting ik toen had, ik zat op dat moment op 4 cm. Ze gaf aan dat omdat het de eerste bevalling was ik moest rekenen op een centimeter per uur, na dit bericht besluit ik dan toch maar om pijnstilling te vragen. Van tevoren had ik eigenlijk zoiets van ik wil het zonder pijnstilling doen, alleen omdat ik geen tijd meer had om op adem te komen, met het vooruitzicht dat het nog sowieso 6 uur zou gaan duren, had ik zoiets dat gaat mijn lichaam niet volhouden. Er wordt een ruggenprik voor mij geregeld en gelukkig ging dit in het ziekenhuis allemaal heel snel, rond half 9 werd de ruggenprik geplaatst. De ruggenprik werkte gedeeltelijk, ik had na een half uurtje in ieder geval weer tijd om even op adem te komen. Alleen aan één kant voelde ik nog steeds pijn in mijn rug tijdens de weeën maar het was een stuk beter te doen.

Om kwart over 10 begin ik een drukkend gevoel te krijgen, dit geef ik aan en de gynaecoloog komt rond half 11 weer controleren op hoeveel ontsluiting ik zit. Ik zat toen op 8-9 cm ontsluiting en ik mag een paar keer mee persen om te kijken wat er gebeurt. Op dat moment zit er nog net een randje waardoor we nog heel even moeten wachten.

Iets voor 12 kan ik de druk echt niet meer tegen houden en geeft mijn lichaam zelf mee, ik hoefde het gelukkig ook niet meer tegen te houden en mocht eraan toegeven. Om iets over 12 blijkt dat ik volledige ontsluiting heb en om 10 voor half 1 mag ik echt beginnen met persen. Door de ruggenprik lukt het niet om mijn benen zelf goed omhoog te houden en omdat ik een bindweefselaandoening heb en het daardoor niet handig is als andere mensen aan mijn benen gaan trekken wordt er besloten dat ik het beste in de beugels kan bevallen.

Na ongeveer 20 minuten wordt de hartslag van ons meisje steeds minder goed te monitoren met de CTG en daarom moest er een elektrode geplaatst worden bij haar om haar hartslag natuurlijk goed in de gaten te kunnen houden.

Tijdens het persen kwamen de persweeën alleen iets minder regelmatig en daarom krijg ik nog een infuus met wee opwekkers om mijn lichaam een beetje mee te helpen. Tijdens het persen hebben ze mij ook ingeknipt dit hebben ze gedaan om te voorkomen dat ik erg zou inscheuren, door de bindweefselaandoening gaat het inscheuren makkelijker en verloopt dit ernstiger dan wanneer ze knippen. Daarom is er van tevoren in overleg met mij natuurlijk besloten dat wanneer ze zouden zien dat ik begon in te scheuren ze mij in zouden knippen, zodat het niet te ver door zou kunnen scheuren en het herstel ook beter zou verlopen.

In totaal heb ik 40 minuten geperst voordat onze dochter Giulia Mare werd geboren. Ze is om 13:04 geboren en ze woog 3335 gram.

Het eerste uur heb ik heerlijk geknuffeld met Giulia en heb ik van de rest eigenlijk bijna niks meer meegekregen.

Door de knip had ik 3 hechtingen nodig, dit viel mij echt nog mee als je soms de verhalen leest/hoort van andere vrouwen ben ik daar in ieder geval goed vanaf gekomen voor mijn gevoel. Het heeft uiteindelijk driekwartier geduurd voordat mijn placenta eruit kwam en daarna begon het wachten tot we met zijn drietjes naar huis zouden mogen. Ik moest na dat de ruggenprik was uitgewerkt even douchen en plassen en dan zouden we als gezinnetje van drie lekker naar huis toe mogen, toen wisten we nog niet dat dat nog wel wat langer zou gaan duren.

Ben je benieuwd naar mijn kraamweek? Daar deel ik meer over in de volgende blogs.