De bevalling van Emma! deel 2

De hele rit naar het ziekenhuis weet ik niks meer van.Ik weet niet eens meer welke kant we zijn opgereden. Het enige wat ik er van weet is dat ik tegen mijn vriend heb gezegd dat hij niet zo hard moest remmen. En volgens hem moet ik meer dingen gezegd hebben maar dat weet ik echt helemaal niks meer van.

Bij het ziekenhuis aangekomen mag je je auto even bij de spoedeisende hulp neerzetten om je bevallende vrouw snel naar verloskamer te brengen.Helaas was het corona dus ik kwam binnen in het ziekenhuis puffen en blazen maar dat mondkapje moest op. Eerder mocht ik niet verder, wat was dat een hel!  In de verloskamer heb ik snel mijn mondkapje afgegooid het was echt niet te doen ik werd er super benauwd van .Daarna werd ik gelijk aangesloten op de ctg. maar dat was voor korte duur omdat ik niet meer kon liggen toen kreeg ik een draadloze.Zo kon ik nog lekker rondjes lopen dat vond ik wel heel prettig.

Ik was op dit moment weer stabiel en kon lekker rondjes lopen ik heb nog steeds heftige weeën maar het is wel te doen niet het gevoel dat ik dood ging.Mijn vriend ging op dit moment even snel de auto verplaatsen.Toen hij terug kwam sloeg bij mij de paniek in.Ik kan dit niet, ik wil dit niet meer. Tranen vloeien , Een paniek aanval. Snel drukt mijn vriend op de knop voor de verpleegkundige die komt er aan.Die probeert mij rustig te krijgen en zegt dat ik al een heel eind op weg ben.We gingen ook wat ademhalingsoefeningen doen.Gelukkig werd ik snel weer rustig en heb ik alles weer onder controle. Rond 15.00 uur werd mijn ontsluiting gecontroleerd dat was op dit moment 7 centimeter.De verpleegkundige zei dat het nog wel even ging duren.Bij de meeste vrouwen gaat het ongeveer een centimeter in het uur bij hun eerste kindje.

Tot op een gegeven moment voel ik de druk om te persen. Zo snel al ik had dat niet verwacht. Ik kijk het even aan, maar het gevoel gaat niet weg. De verpleegkundige word er weer bij geroepen en zegt dat ik wel even mag gaan liggen.Ze kijkt alles na en ja hoor het is zo ver. Ze belt de verloskundige er bij en zetten alles klaar. Ik mag beginnen met persen op dit moment was het ongeveer 15.30 uur. Tijdens het persen voel ik ontzettend veel pijn.Ik schreeuw het uit , de verloskundige zegt dat ik stil moet zijn en nu naar haar moet luisteren wat ik moet doen. Anders kan ik heel erg gaan uitscheuren.Ik stond op dat moment met de mond vol tanden , maar was stil. Het werd wel wat minder lief gezegd dan dat ik hier nu vertel.  Maar ik heb goed naar haar geluisterd als ik moest persen ging ik persen.Niemand die wil van top tot teen uitscheuren als dat niet hoeft.

16.03 uur. Emma is geboren ! ze werd gelijk bij mij op het borst gelegd , dat moment is niet te omschrijven.Zo mooi , zo klein , zo bijzonder. Opeens ben je dan moeder geworden van een klein meisje. Je wil haar niet meer loslaten dit is je bijzonderste bezit.Dit kleine mensje heb je samen met de liefde van je leven gemaakt, je gaat het samen groot brengen.

Nu was het tijd om haar een naam te geven! We waren tot aan dit moment nog niet erover uit hoe ze zou gaan heten.We hadden 2 namen in gedachten.Mijn vriend heeft mij laten beslissen over de naam. Ik zag haar kleine hoofdje en wist gelijk wat het moest worden.Emma , een hele lieve naam.Tot de dag van vandaag vind ik het nog steeds een naam die bij haar past.

Het moment dat mijn vriend haar navelstreng doorknipt, zo bijzonder.Heb hem gevraagd naar dat gevoel maar hij weet het niet meer hij was met zoveel andere dingen bezig in zijn hoofd.We zijn zo gelukkig. Geen woorden voor om te beschrijven hoe dit gevoel is.De placenta was er ook al uit mooi in 1 geheel .Tijd voor de hechtingen , ik kreeg er maar 2. Alleen puur voor de mooi. We hebben daar achteraf wel even om moeten lachen.Verder heb ik dus een super bevalling gehad heb niks om over te klagen.Daarna vroegen ze ook nog wat we met de placenta wouden doen.Daar had ik nooit over na gedacht maar hij mocht van ons wel weg. Zolang we ons kleine meisje hadden was het genoeg. De placenta hoefden wij niet te bewaren.

Emma word gewogen en opgemeten. Ze woog 2860gram en was 48cm. Een mooi klein meisje.Emma krijgt flesvoeding. Daar was ik al snel over uit. Ik vind mijzelf niet de moeder die borstvoeding gaat geven.Mijn vriend was het daarmee eens , wij doen altijd alles in overleg wel zo fijn. In het ziekenhuis krijgt ze haar eerste flesje en drinkt hem al super goed en super snel op.

Facetime tijd! Aangezien dat Emma in de corona periode is geboren mocht er verder niemand aanwezig zijn tijdens de bevalling.Na de geboorte hebben we onze ouders opgebeld. Emma is geboren. Iedereen was super blij en niemand wist of het een jongen of meisje zou worden.Zo was het voor iedereen een verassing dat er een meisje was geboren! Wij wisten zelf wel dat we een meisje kregen. Het was wel moeilijk om het zo lang geheim te houden maar zo mooi om de reactie te zien van iedereen dat het een meisje is, heel veel mensen dachten dat we een jongen zouden krijgen.

Tijd voor deze nieuwe mama om iets te gaan eten , al had ik daar helemaal geen zin in.Er werd een kwarkje en beschuit met muisjes voor mij neergezet.Heb het met grote tegenzin opgegeten.Mijn vriend kreeg alleen beschuit met muisjes terwijl hij wel honger had.Straks thuis kon hij wel wat eten. Maar volgens mij is hij dat ook helemaal vergeten door alle drukte.

De verpleegkundige kwam binnen lopen, die zei als ik nog even ging douchen dan mochten we daarna naar huis toe als ik me goed voelde.Zo gezegd zo gedaan.Even heerlijk in douche geweest. Aangekleed en alle spullen gepakt om naar huis te gaan. Ze hebben Emma voor ons in de maxi cosi gezet. Zo als je wel kan lezen voelde ik me alweer super goed na de bevalling , was wel super moe maar verder weinig last ergens van.

Hier was dan het moment om het ziekenhuis te verlaten, We hadden de kraamzorg al gebeld dat Emma was geboren zodat er iemand kon komen als we thuis kwamen.Nog even goed checken of we alles wel mee hebben.Nu met alle spullen naar beneden en daar even wachten tot mijn vriend kwam met de auto.De auto mocht gelukkig dicht bij de uitgang even staan om alles in te laden. Rond 19.00 uur waren we alweer thuis.

Maar wat was dit een raar moment je gaat met zijn 2en heen en gaat met zijn 3en naar huis toe. Het heeft ook even geduurd dat ik het besef had dat ik moeder was geworden. Maar ik zou dit voor geen goud meer willen missen.