De bevalling is begonnen van mij drieling. Maar dit is veel te vroeg

Het is zondag op maandag nacht als de weeën als maar sterker en sterker worden. Ik zeg tegen Leroy dat hij mag gaan slapen en ik hem wakker zal maken als er iets is. Ik probeer zo goed als kan ook mijn rust te pakken en niet veel te laten merken dat ik ontzettend veel last heb van de weeën die echt sterk en met regelmaat terug komen. Ik wil hem niet wakker maken dus tussen de weeën door pak ik snachts mijn telefoon om te kijken hoeveel tijd er tussen zit en hoe lang ze duren. De weeën worden wel steeds heftiger en ik roep Leroy om te zeggen dat ik op het belletje ga drukken en hij niet moet schrikken dat er ineens iemand in de kamer komt te staan. Al snel komt er een verpleegkundige en hoor en ziet aan mij dat de weeën sterker zijn. Ik krijg een slaap pilletje om toch even te proberen wat te slapen omdat dat afgelopen nacht ook niet echt gelukt is. Ik vraag nog aan haar hoelang het duurt voor zo’n pilletje zijn werk gaat doen, en ze verteld me dat dat ongeveer 15 á 20 minuten is. Ze gaan de kamer uit en doen het licht uit. Het lijkt alsof ze mij een verkeerd pilletje hebben gegeven. Een pilletje die de weeën alleen maar sneller achter elkaar laat komen en nog pijnlijker zijn. Leroy slaapt gelukkig maar na een uur roep ik hem, en zeg dat dit niet meer vol te houden is en ik het gevoel heb dat dit niet lang meer gaat duren. Ik druk vervolgens weer op het belletje en al snel staan er 2 verpleegkundige in mijn kamer. Ze zien aan alles aan mij dat de bevalling nu dichtbij is en voor ik het weet staat de gynaecoloog in de kamer. Ik krijg een CTG om te kijken hoe het met de meisjes gaat en vervolgens nog een echo omdat er 1 niet makkelijk te vinden is. Dit ziet er gelukkig allemaal goed uit. Toch is dan daar het moment dat er gevoeld gaat worden op hoeveel centimeter ontsluiting ik inmiddels zit. En dan blijkt dat ik al aan het einde van de bevalling ben en het niet zo gek is dat de weeën zo aanwezig zijn en ik voel dat het niet lang meer zal duren. Ik heb namelijk 9cm ontsluiting. En toen ging alles zo snel….. de weeën remmers worden er af gehaald, ik wordt klaar gemaakt voor de keizersneden, er werd nog een extra team opgeroepen voor de drieling. Ik ben verdrietig, want dit is nog helemaal niet de bedoeling. Mijn meisjes zijn nog niet klaar om geboren te worden. ik ben vandaag pas 27 weken en 3 dagen zwanger. Maar stress is nu het laatste wat ik moet hebben! Ik geef Leroy een kus en wordt mee genomen richting de operatie kamer. Leroy wordt ook meegenomen om zich om te kleden om naar de operatiekamer te mogen. Ik heb een ontzettende lieve en fijne man bij mij staan die me begeleid tijdens dat mijn ruggenprik wordt gezet. Deze man ben ik nog steeds dankbaar, want dankzij Ferry was het gewoon gezellig zelfs om daar te zijn met zijn kerstsokken (stom eigenlijk dat ik dat totaal niet vergeten ben). Ik dacht nog hoe ga ik dat doen de weeën weg werken en tegelijk ontspannen voor die prik. Maar eigenlijk voor ik het wist zat hij er al in en mocht ik weer gaan liggen. Leroy had ik inmiddels zien staan door een ruitje achter een deur. Achteraf van zijn verhalen hoorde ik dat dat ook de opvang ruimte was waar onze meiden na de geboorte gelijk werden opgevangen door kinderartsen en mensen van de ICK. Het kamertje was ontzettend warm en prop vol met mensen en spullen. Maar ja er werden ook in 1x 3 baby’s opgevangen.

Het was zover, de operatie stond op het punt van beginnen. Ik voelde dat ze mijn buik deden insmeren en vervolgens kwam het doek die er tussen gehangen werd. Mijn voeten begonnen te tintelen. Er werd gecontroleerd of ik het ijsblok nog voelde, en aan 1 kant voelde ik die nog een beetje, maar als snel met de 2e keer controleren voelde ik die niet meer en kon het avontuur beginnen. Ik voelde mij goed want wat was ik daar bang voor dat ik niet lekker zou worden en flauw zou vallen of iets. Maar als snel kregen we te horen dat het doek zo naar beneden zou gaan en ons 1e meisje geboren zou gaan worden. Leroy heeft in dat kleine hokje de namen al moeten doorgeven en heeft gezegd, dat de namen op volgorde zijn van hoe ze uit mijn buik komen. Om 03.23uur wordt onze eerste dochter geboren Tess. Ze wordt gelijk in een zak gedaan om zo geen warmte te verliezen en wordt gelijk mee genomen naar het kamertje. Gelukkig was er een heel klein huiltje te horen. Het doek zou eigenlijk weer omhoog gaan, maar omdat ze zien dat wij er goed op reageren blijft het doek naar beneden. En splasht een hoop vruchtwater uit mijn buik en 2 minuten later om 03.25uur wordt onze 2e dochter geboren ‘Maud’. Ook Maud wordt gelijk in een zak gedaan en naar het kamertje gebracht. Dan voel ik hem wat duwen en “grabbelen” en is daar 2 minuten later om 03.27uur onze 3e dochter Yinthe. Leroy loopt gelijk mee naar het kamertje waar de meiden liggen en ondertussen gaat het doek ook weer omhoog. Er wordt van alles verteld en ook dat de meisjes zo in een couveuse langs gereden worden en naar de afdeling gebracht worden. Tess en Maud komen voorbij gereden en als laatste Yinthe. Ik mag mijn hand even bij haar doen en daar komen mijn tranen. Mijn 3 meisjes, alsjeblieft wees sterk!!!