De bevalling - een geplande keizersnede

Deel 3 van "Zwanger van een Tweeling" lees je hier

En toen was het dus ineens 4 juli. Met een geplande keizersnede weet je natuurlijk van te voren wanneer je gaat bevallen. Dat vond ik een heel gek idee, maar het was ook fijn want zo wisten we precies wanneer we oppas nodig zouden hebben voor onze twee zoontjes.

Om 10 uur stond de keizersnede gepland, dus ik wilde in de ochtend nog even lekker rustig ontbijten, douchen en wat lezen. Gewoon nog heel even genieten van de rust en mijn laatste zwangere momenten. Mijn vriend zou met de jongens ontbijten en rond half 10 in het ziekenhuis zijn. We hadden verwacht dat alles wel uit zou lopen, zoals vaker gebeurd in een ziekenhuis, maar om 9 uur stond er al een verpleegster aan mijn bed om me naar de OK te begeleiden.Mijn hele zwangerschap was ik enorm rustig, raakte nergens écht van in de stress maar op het moment dat de verpleegkundige me kwam halen kwam alles eruit. Ik begon te huilen en wilde niet met haar mee. Ik wilde wachten tot Jasper er was en dan samen met hem naar de OK gaan. Ik lag al 2 weken alleen in het ziekenhuis en dan zou ik nu ook nog in mijn eentje naar de OK moeten, dat wilde ik echt niet. Door mijn huilbui rekte ik -onbewust- wat tijd en ondertussen werd Jasper gebeld. Hij was gelukkig al onderweg en ik zou alvast naar de voorbereidkamer gebracht worden. Eenmaal in de voorbereid kamer werd Jasper opgehaald door een assistent, werd ik de OK ingereden en maakten ze mijn rug schoon en klaar voor een ruggenprik. Toen Jasper OK kleding aanhad kon dan eindelijk de ruggenprik er in en kon het beginnen. Dan gaat het zó snel allemaal. Toen ik vroeg of ze konden zeggen wanneer ze gingen beginnen, waren ze al lang bezig. Echt binnen 5 minuten werd de eerste baby, Stella, uit mijn buik gehaald. We konden haar zien door een scherm, maar ik mocht haar niet vasthouden. Nog 2 minuten later werd ook Penelope geboren. Het is zo vreemd. Ineens heb je 2 baby's gekregen, maar je hebt ze niet vast. Je kunt ze niet ruiken, voelen, horen, bij je houden, ze kussen... Jasper stond in de kamer naast de OK, waar alle slangen en infuusjes aangebracht werden. Ik lag nog steeds op de OK en na een tijdje werd Stella in de couveuse naar me toe gereden. Een arts vertelde me wat ze allemaal hadden gedaan, waar alle slangetjes voor waren en dat het goed ging met Stella. Op de uitslaapkamer kwamen ze ook met Penelope langs. Op dat moment zag ik echt de twee meest perfecte baby's ter wereld. Het is alsof ik de zuurstofslangen, infusen, en draden niet zag. Om 15 uur in de middag mochten we Stella en Penelope eindelijk vasthouden. Omdat ze 7 weken te vroeg geboren zijn, moesten we heel voorzichtig zijn. Niet aaien, heel zachtjes praten en weinig bewegen. Het voelt zo gek, maar zo ontzettend bijzonder en fijn als je ze dan eindelijk mag vasthouden. Ik moest nog een week in het ziekenhuis blijven met Stella en Penelope, die gelukkig allebei in hun couveuse bij mij op de kamer lagen. Jasper ging 's avonds weer naar huis, naar onze andere kinderen. Dat was wel echt even moeilijk. Dan heb je ineens je kraamweek in het ziekenhuis.