Dat het alsnog een keizersnede werd, voelde voor mij een beetje als falen. Ik had het zo graag zelf willen doen.

Mijn zwangerschap liep voorspoedig, op wat kleine bekkenklachten na. Door het Covid-19 virus zat ik vanaf Maart al thuis, dit zorgde dat ik meer rust kon nemen en mijn klachten niet erger werden. 

Vanaf 36 weken stond ik onder behandeling van de gynaecoloog, omdat de bevalling van onze zoon wat heftig was en hij daardoor een slechte start had. We vonden het daardoor erg prettig om met de gynaecoloog samen een soort plan van aanpak te maken, om deze bevalling zonder al teveel risico’s voorspoedig te laten verlopen. Zo stelde ze voor om geen gebruik te maken van een vacuümpomp, omdat ik dit de vorige keer al had gehad. Dit was me echter niet bijgebleven als negatieve ervaring. Maar vond het erg fijn dat ze hierin mee dacht. 

Ik had geen angst voor de bevalling, Ben nuchter in gesteld en zag het allemaal wel. Wel had ik één wens, om deze keer natuurlijk te bevallen. Dit zou mijn laatste zwangerschap zijn, en ik wou toch heel graag ervaren hoe het is om op een natuurlijke manier een kindje op de wereld te zetten.

Op de groeiecho werd opgemerkt dan de baby overdwars lag, omdat ik al bijna 37 weken zwanger was en de baby dus nog niet was ingedaald was dit wel een dingetje. We besloten het nog even de tijd te geven. Misschien zou ze toch nog draaien en indalen. Ook bespraken we de mogelijkheden als dit niet zou gebeuren. 

Met 38 weken mocht ik terug komen de baby was gedraaid “Yes” maar nog steeds niet ingedaald, we hadden nog even de tijd en ik en de baby voelden ons nog steeds goed en mijn wens om toch natuurlijk te bevallen was groot. Toch planden we voor de zekerheid al wel vast een datum voor een keizersnede. Hier zag ik wel tegenop. 2 keer een keizersnede hoe zou mijn herstel dan gaan en ik zag ook op tegen de coronatest die iedere ok patiënt moest doen ivm het virus. De optie draaien en inleiden gaf niet onze voorkeur ivm de voorgeschiedenis van de eerdere bevalling.

De weken verstreken en zo ook de uitgerekende datum. Na 40+5 weken had ik weer een afspraak bij de gynaecoloog. In dit gesprek werden knopen doorgehakt. Aangezien mijn vriend niet mee mocht naar afspraken ivm met het Covid-19 virus, belde ik hem en kon hij de gesprekken volgen en zonodig vragen stellen. 

Bij binnenkomst zei de gynaecoloog “ we gaan even kijken of ze nog goed ligt en daarna kijken of ze al wat meer is ingedaald en het al rijp is van onder “ voor mensen die niet weten hoe dat voelt. Geloof me ik vond dat misschien nog wel erger dan de bevalling zelf. Na wat trekken aan de baarmoeder de conclusie dat de baby nog steeds niet verder was ingedaald. Een enorme teleurstelling, hoewel ik er ergens toch al wel rekening mee had gehouden. Met mijn vriend nog steeds op luidsprekerstand. Bespraken we de mogelijkheden, de kans op een soepel verloop van een natuurlijke bevalling werd heel erg klein. Bij het uitspreken van het definitieve plan werd ik emotioneel, dit werd gelijk opgemerkt door de gynaecoloog en zij besloot dan ook om gelijk door te pakken en een keizersnede voor ons in de plannen. Ook mijn vriend hoorde mij huilen maar kon niet meer voor mij doen dan alleen maar zeggen dat hij trots op me was. En te benadrukken dat dit de beste manier was om zonder teveel bijkomende risico’s een gezond kindje op de wereld te zetten. 

Dat het alsnog een keizersnede werd, voelde voor mij een beetje als falen. Ik had het zo graag zelf willen doen. 

23 juni 2020 om 10:30 moesten we ons melden in het ziekenhuis. gelukkig waren de maatregelen wat versoepeld en hoefde ik geen coronatest meer te doen. Ik had het een aantal dagen kunnen laten rusten en was er helemaal klaar voor. We hadden nu immers ook wel lang genoeg op ons meisje gewacht. Hoe hectische de vorige bevalling was zo relaxt was deze. Het werd zelfs gezellig op de ok. Omdat de baby nog wat hoog lag en wat groter was is ze met behulp van een kiwi ter wereld gekomen na 41+3 weken zwangerschap. 

Om 14:09 is ze daar Nomée Maël Wolff.

54 cm en 3935 gram

Hoe erg ik in het begin op zag tegen weer een keizersnede, zo opgelucht ben ik nu. Ik had me geen mooiere en fijnere bevalling kunnen wensen als deze. Mijn herstel gaat voorspoedig en we genieten volop van ons mooie meisje!