Dan valt alles even om je heen weg

Dag lieve allemaal! 

Ik was gebleven bij het wachten op uitslagen en onderzoeken. 

Ze waren al vrij snel bij het feit dat marrit een hersenvliesontsteking heeft, en hier hadden ze al antibiotica gegeven uit voor zorg ( in Sneek) dus daar hebben we ontzettend geluk mee gehad dat ze dit al kreeg. Verder kreeg ze een MRI scan, voor eventuele beschadigingen in haar hoofdje.

Daar kregen we vrij snel uitslag van, ze hadden gezien dat ze bij haar ogen en oren beschadiging heeft opgelopen door de stuipaanvallen van de afgelopen dagen.. met geluk dat ze er vrij snel al bij waren met medicatie. Verder zeiden ze dat ze hoogwaarschijnlijk een zuurstof gebrek heeft gehad tijdens de bevalling. Ik heb hier enorm van geschrokken! Verder in deze week hadden ze een EEG scan gepland, dit hield in dat ze meer dan 30 plakkertjes op haar hoofdje kreeg en dat ze dan echt in de hersens zelf konden gaan kijken wat er allemaal gebeurd ( aanvallen). Hier mocht ik gewoon bij wezen, ondanks alles wat marrit op haar lijfje had keek ik dwars door heen ik zag al die dingen niet ik zag alleen maar mijn baby die zo aan het strijden was. Vlot na deze scan kwam er inderdaad aanvallen uit dit hadden ze op hun scherm opgemerkt, de neuroloog heeft toen besloten om extra medicijnen toe te dienen om te kijken of het stopt. 

Om het verhaal iets in te korten, hebben ze deze scan 3 keer gedaan. Ze vonden namelijk met de 1e keer dat ze niet genoeg gezien hebben. Dus besloten ze om dan een 2e keer erbij te doen dit is allemaal in 1 week gedaan. Tussen al deze momenten hebben wij ook mooie momenten gehad ! 

zo mochten wij haar luier verschonen, en heel veel buidelen. Buidelen vonden ze daar heel belangrijk en vooral op huid contact dit omdat ze zich veilig voelen bij hun ouders. Dit was zo fijn om te doen, mijn vriend liet mij vooral de eerste week heel erg met haar buidelen ik vond het zo lief en had het echt nodig. Ondanks die vreselijke grijze wolk en een onzekere wereld waar we in zaten toch een klein beetje genoten van onze mooie dochter. 

Verder heb ik wat foto's toegevoegd aan deze blog, op 1 foto kun je zien hoe ze in gebakert was voor in de MRI scan. Verder in onze eerste week ziekenhuis hebben we helaas veel geduld moeten hebben op uitslagen en onderzoeken. Dit was echt heel slepend je wordt zo geleefd daarin.  Je kunt niks het enigste wat je kunt is bij haar zijn en zo veel mogelijk liefde geven. 

Morgen zet ik een nieuwe blog erop over de eind week en de 2e week van onze ervaringen en belevenissen in het ziekenhuis.

Liefs