3 jaar geleden
Dan is ze er
Zwangerschapsvergiftiging deel 4
De bevalling zelf was ook nog heel spannend , de ontsluiting bleef bij 8 cm wat hangen waardoor er niet echt veel vooruitgang inzat , terwijl ik al hele erge persdrang had mocht ik natuurlijk nog niet persen want ik had pas 8 cm ontsluiting en daardoor duurt het alleen maar langer als ik wel pers.
Toen kwamen de verpleegkundige s ’morgens om half 7/7uur met het idee om een morfinepompje te geven zodat het iets beter op te vangen was en ik ze dus beter weg kon puffen , tussen de weeën in sliep ik , zo moe van alles bij elkaar en dan ook nog dat pompje erbij.
Thomas vond de momenten tussen de weeën in op de momenten dat ik dus sliep heel eng omdat hij op dat moment veel momenten alleen met mij was.
Uiteindelijk zette het door en gingen ze kijken wat het persen zou doen , ik mocht eindelijk gaan persen , alleen door de wee opwekkers ging de hartslag van onze kleine meid snel achteruit waardoor de opwekkers werden stop gezet en iets anders werd gegeven zodat haar hartslag weer beter werd.
Toen dat weer goed ging , waren mijn weeën zo goed als weg gezakt dus moest weer flink de opwekkers krijgen , het werd steeds heftiger maar duurde eigenlijk veel te lang maar door de kracht die ik gaf zat er voldoende vooruitgang in , om dit door te laten gaan.
Na heel wat persen kwam uiteindelijk na heel veel moeite ons kleine meisje ter wereld , Thomas mocht haar er mee uithalen , dat was heel bijzonder.
Alleen was haar reactie niet optimaal dus is meteen de navelstreng doorgeknipt en is ze aan het zuurstof gelegd om haar longblaasjes zo snel mogelijk open te krijgen , thomas is daarna met haar in een couveuse en de kinderartsen naar een andere plek gebracht waar ze haar in de gaten houden , maar het ging al snel beter met haar waardoor ze snel naar een gewone kamer mocht.
Zij was dus al veel eerder op onze ‘nieuwe’ kamer op de moeder kind afdeling.
Want ik was nog op de verloskamer voor de hechtingen en een lekkere douche.
Daarna kon ik eindelijk naar Thomas en Noë toe , en kon ik eindelijk mijn meisje echt vasthouden en knuffelen.
