Daar ben je dan! Super snel onze eigen Usian Bolt;-)

Donderdag 18-03-2021 had ik gesprek met de gynaecoloog over inleiding. Ik sliep erg weinig en met een peuter rondlopen hier in huis werd het echt te zwaar om deze zwangerschap uit te dragen. Ik kon worden ingeleid met 39 weken maar dit moest de gynaecoloog beoordelen. Dus donderdag 18-03-2021 ben ik naar het ziekenhuis gereden, ik had om 13:45 uur een gesprek met haar. Eenmaal in het ziekenhuis kan je wachten, en er is altijd uitloop in het ziekenhuis, vraag mij niet hoe maar altijd zo. 

Maar na 15 minuten uitloop mocht in naar kamer 17. Daar zat de gynaecoloog en zij vroeg mij naar hoe het ging en of ik het nog vol hield, ook had ze evt nog wel een medicijn voor het slapen. Maar ze zei we gaan eerst even je bloeddruk meten en dan gaan we een echo maken. Dus zo gezegd zo gedaan. Bloeddruk 154/96 iets te hoog. Maar we gaan eerst een echo maken en dan doen we na de echo een nieuwe meting. Prima, echo zag er goed uit, kleine was al goed in gedaald en had nog genoeg vruchtwater, de placenta deed het nog goed zei ze. Na de echo weer bloeddruk gemeten deze was 160/100 dus nog hoger als ervoor:-( hoe kan dat. Ik zei tegen haar dat ze boven de rode band gebruikte ipv de blauwe. Dit ging ze dan ook doen maar volgens haar maakte dat geen verschil. De rode band gaf een bloeddruk weer van 152/83 dus wel beter en de onderdruk was netjes. Dus ik zei al mag ik lekker naar huis. Nee zei ze, shit ik zei tegen haar ik ga niet naar boven hoor naar de afdeling want daar nemen ze mij toch niet serieus en daar is de bloeddruk toch goed. Ze zei je gaat eerst even in een potje plassen en daarna bij de zusters post nog een keer bloeddruk meten, zowel met de blauwe band als met de rode band.  Dit gedaan en wederom eiwitten in mijn urine, en zowel de blauwe als de rode band waren de metingen toch te hoog 168/103 was het hoogste die dag. De zusters gingen overleggen met de gynaecoloog en ik mocht even op de gang wachten, heb gelijk mijn man gebeld en gezegd ga maar vast oppas regelen voor Denley want ik denk dat ik moet blijven. mijn bloeddruk was 4x te hoog vandaag en er is wederom eiwitten gevonden in mijn urine. Ik laat het je straks wel weten zei ik nog. Ik was totaal overstuur, ergens wilde ik die dag ervoor nog bevallen maar nu ging alles zo snel dat ik mij er niet op heb kunnen voorbereiden. Op een gegeven moment werd ik weer geroepen, en moest ik naar boven naar de afdeling en zat de kans erin dat ik werd ingeleid als ik dat zou willen, ik zei nog als jullie mij kunnen garanderen dat hij ook vandaag komt dan is het goed anders liever zaterdag. Mijn moeder is namelijk 19 maart jarig en ik vind dat niet zo heel leuk eerlijk gezegd. Zaterdag kon eventueel ook maar niet veel later zei ze nog. Eenmaal boven ook een wisselende bloeddruk en bleek uit de bloeduitslagen dat de eiwitten in het bloed ook aan het stijgen waren en dat mijn lichaam dus wel een signaal afgeeft. Ook zagen ze op de ctg dat de kleine man erg druk was, alsof hij de marathon aan het lopen was, nou dat liet de kleine man op elke ctg wel zien het is net Usian Bolt zei ik altijd. Ik zei nog, mocht hij ook zo snel als dat hij in de buik is er ook zo snel uit komen. Toch besloten om vandaag te gaan inleiden ik ga geen risico lopen. Ik had mijn man ondertussen ook gebeld en zijn vader kwam Denley ophalen, maar ja ik had de auto mee en daar zat de kinderstoel in en alle spullen moesten nog gepakt worden had nog geen tas klaar, echt weer een Debbie dingetje alles op het laatste moment. Dennis is met zijn vader en Denley van 16 maanden in de maxi cosy naar het ziekenhuis gereden. Daar hebben ze de stoel uit de auto gehaald. En Dennis kwam naar mij toe om de spullen af te gooien en de autosleutel op te halen, want hij had de reserve sleutel meegenomen en toen hij daar de deur mee opende ging het alarm af en bleef die af gaan. Heerlijk ook in een parkeergarage haha. 

De verloskundige kwam toen Dennis er ook was, ze ging even kijken hoeveel ontsluiting ik had, en dan zouden ze mijn vliezen gaan breken en een schedelelektrode te plaatsen. Ik had op dat moment 5 cm ontsluiting en ze brak om 19:00 uur de vliezen. Ze zei nog dat mijn zoontje erg gunstig lag en dat ze er zin in had. Zou gezellig worden. Ik was alleen maar aan het ouwehoeren. Beetje de spanningen weg lachen en met humor kan ik goed relativeren. Alleen het schedelelektrode gaf geen goede meting aan waardoor ik weer de banden om mijn buik kreeg. Maar mocht eerst even een half uurtje wandelen, dit was om ongeveer 19:30 uur, op dat moment was ik aan het videobellen met mijn ouders, toen ik zei ik ga even onder de douche want de weeën komen erg regelmatig. Na het douchen zei ik tegen mijn man, druk maar op het belletje want ik wil graag een ruggenprik. Ik gebeld en dat was om 20:00uur. De zuster kwam en die belde verloskundige en toen zij kwam wilde ze nog eerst in een wee voelen hoeveel ontsluiting ik toen had. Dit deed ze want de weeën waren erg vlot achter elkaar. Ik had op dat moment 8 cm ontsluiting en een ruggenprik was helaas niet meer mogelijk. Ik vroeg aan haar wat er dan nog wel mogelijk was, eigenlijk niks meer omdat het zo snel ging. Vroeg toen wel mag ik dan 2 paracetamols hebben, ze keken mij aan maar dat was natuurlijk een grapje, moet het toch even relativeren dat ik binnen een uur ineens 8cm heb en dat ik geen pijnmedicatie kan krijgen. Maar he ik kan dat toch, nou echt niet wat deed dat zeer weer een wee, zowel in de rug als in de buik. Weet niet welke vrouw dit zonder pijn medicatie kan maar die zijn niet goed riep ik nog tegen mijn man, dit doe je toch niet voor de lol. De verloskundige zei nog misschien op je zij zodat je man in de rug kan drukken. Ik zei tegen haar als hij drukt dan lig ik over 9 maanden weer hier haha. Maar op de zij was helemaal niks dus hop weer naar de rug. En tijdens de bevalling kon ik ook alleen maar denken, mensen kunnen jullie niet een ander bed voor mij regelen want hierop bevallen is al een pittig is, wat een rot bedden zijn dat. Net of ik in Drenthe op een hunebed aan het bevallen ben, zo hard en niet comfortabel. Maar ja tijdens een bevalling zonder pijnmedicatie is niks comfortabel. Maar om 20:40 uur had ik 9,5cm en konden wij zo beginnen met persen. Ik heb er wat afgeschreeuwd en gevloekt. Paar keer gezegd dat ik ging hyperventileren, wat niet zo was maar ik kon echt niet meer. Om 20:50 uur zegt mijn man Debbie je moet opschieten je hebt nog 10 minuten dan begint Ajax he. Oke lief ik ga mijn best doen. Om 20:50 uur mocht ik beginnen met persen, maar het puffen had ik niet helemaal onder controle, en pufte ook niet helemaal goed, hier hielpen ze mij mee en werd het iets dragelijker. Na 3x persen zei ik nog nu weet ik echt hoe een man met griep zich voelt, nu snap ik echt dat hun ook bijna dood gaan. Maar terwijl ik dat zei stond ik ook in de brand van onder, nog gezegd dat ze hem eruit moeten trekken want ik sta in brand, haal hem eruit. Maarja moest wachten op een wee he. Nou die kwam en om 21:00uur is onze zoon Djairo geboren. Om precies 21:00 uur trapte Ajax ook af. 

Om 21:15 uur kwam nog de gynaecoloog langs waar ik smiddags bij op gesprek kwam, ze zei nog dat is gek, vanmiddag heb ik hem nog op beeld gezien en nu zie ik hem in het echt. Het is super snel gegaan, en die dag was een rollercoaster en heb ik echt even tijd nodig gehad om alles te verwerken, en nog heb ik dat soms dat ik het niet helemaal kan bevatten. 

Het is wel een raar gevoel dat Djairo eruit was ik ook niks meer voelde ik was leeg, en had geen pijn meer. En ons gezin is compleet.