Blijft het allemaal goed gaan?

Met Milan gaat het zo goed dat ze de zorg van hem ook in een ander ziekenhuis aankunnen. Wij konden opgeven welk ziekenhuis ons voorkeur had en als daar plaats was kon hij daar heen. En gelukkig bij ons eerste keuze was plek. Met 30 weken wordt hij naar het Juliana kinderziekenhuis gebracht. Ik mocht helaas niet mee in de ambulance dus besprek bij aankomst in het Sophia kinderziekenhuis hoelaat hij daar aan zou komen. Ik geef de verpleging een bedankje en ik ga erna naar huis. Nog even snel kolven en eten. En dan hup naar het Jkz. Het fijne aan dit ziekenhuis is dat ze er bijna alleen maar 1persoons kamers hebben. Bij aankomst werden we naar Milan zijn kamer gewezen. Hij was er nog niet en hebben even op hem gewacht. Hoe fijn een eigen kamer hier waren wij heel blij mee. De reis was goed gegaan en Milan komt aan. Hij was wat vermoeid van de reis en zijn flow word omhoog gezet. Zijn flow gaat van 3 naar 4 om hem even wat meer rust te geven. Langzaam wordt dit weer afgebouwd en zit hij later die week op flow 2. Hij is lekker wakker en alert en kunnen nu ook zijn oogjes zien.

In het ziekenhuis krijg je een schrift. Dit is voor hun zijn dagboekje. Wanneer ze willen en tijd hebben schrijven ze hier een verhaaltje in. Wanneer we dan aankwamen in het ziekenhuis keken we altijd even of er iets ingeschreven was. Heel fijn om te hebben en stiekem lees ik het af en toe nog.

In dit ziekenhuis liggen kinderen die net even wat minder intensieve zorg nodig hebben en ook mede je een kamer is er zo veel meer rust. Ook krijg je opbouwend kritiek ipv alleen op de feiten te worden gedrukt. Zo wordt ons verteld wat er allemaal staat te gebeuren. Wanneer hij voor het eerst in bad mag, wanneer hij een warmtebedje bedje krijgt en zo nog veel punten. Hierdoor kregen we hoe gek het ook klinkt meteen zin er in. Er stonden allemaal leuke dingen te gebeuren mits het goed blijft gaan.

We gingen beginnen met Milan aan meer licht te laten wennen zodat wanneer hij naar een warmtebedje zou mogen hij hier ook klaar voor was. Zijn flow staat nog maar op 1 liter en als het allemaal goed blijft gaan mag het er misschien snel vanaf. Met buidelen beginnen we al zonder neusbril en dit gaat verrassend goed. We gaan proberen of hij helemaal zonder kan. Hier zijn we snel op terug gekomen want we kregen ineens veel meer incidenten te zien. Jammer maar we hebben het geprobeerd.

Vanaf het begin ben ik gaan kolven voor Milan. Er wordt ook geadviseerd om moedermelk te geven ivm maag infectie. Ik ben heel eerlijk en heb nooit zo veel met borstvoeding gehad maar deze keuze was erg makkelijk gemaakt. Maar ik kreeg hier moeite mee. Ik was kapot elke drie uur kolven gebroken nachten en ziekenhuis in en uit. Ik kon niet meer en zat er echt even door heen. Ik vond het ook heel erg dat het buidelen met Milan beperkt werd door het kolven. Ook al liet ik er wat langer tussen dan de 3 uur omdat ik aan het buidelen was heel veel langer kon ik het niet volhouden. En ik kon wel uren met Milan liggen. In raakte met mezelf in de knoop en trok het niet meer. Ik was erg prikkelbaar en super chagrijnig en werd om alles boos. Maar omdat dit het beste voor hem is wil je ook niet stoppen alleen maar omdat ik er door heen zit. Ik had meerdere gesprekken met de verpleging hier over. Ze snapte het heel goed en vonden het ook belangrijk dat ik goed in me vel zou zitten. Want een gelukkig moeder is de beste moeder. Ze adviseren om door te gaan tot Milan 3500 zou wegen. Ik was gezegend met het feit dat ik zo veel melk produceerde dat ik eerder kon stoppen. In het ziekenhuis werd ook vaak de opmerking gemaakt dat ik met gemak meerdere kinderen kon voeden. Samen hebben we uitgerekend hoeveel ik nodig had tot Milan een week of 45 was. En dit behaald te hebben heb ik voor mezelf gekozen. En ben ik gestopt. Ik vond het heel moeilijk maar nu het voor Milan allemaal geen kwaad meer kon had ik er wel vrede mee. Nu kon al me tijd weer naar Milan toe. Ik knapte op en was weer de gezellige vrolijke Nicole.

In de week van 32 weken kregen we even wat minder nieuws. Ze waren bang dat Milan ziek aan het worden was. S’nachts waren er heel veel incidenten te zien en dit was niks voor hem. We waren even bang dat waar je al die tijd zo bang voor bent toch werkelijkheid ging worden. Maar de arts vond hem er gelukkig goed uitzien. Er werd besloten zijn flow van 1 naar 4 te zetten zodat hij goed kon uitrusten. Gelukkig bleek dit te helpen en kon die erna weer afgebouwd worden.

We gaan proberen zijn flow op 0,5 te zetten en wanneer die 12uur goed gaat kan het er af. Dit ging erg goed dus mocht Milan zijn neusbril eraf. Nu kunnen we echt goed zijn gezichtje zien. Eerst zaten er mega plakkers op zijn wangen.


En zo werd week 33 een nog leukere week.
Milan mocht uit zijn couveuse naar een warmte bedje. Wat was dit fijn nu kan je echt goed bij hem en kusjes geven en goed vast pakken. Heerlijk moment want hier hadden we ook heel erg naar uitgekeken. Ik denk dat zijn vader wel 100x gevraagd had wanneer hij naar een warmtebedje mocht. Milan haalde de twee kilo ook weer een mega mijlpaal. En als klap op de vuurpijl mocht Kiki op raamvisite komen. Eindelijk na 6 weken kon ze haar broertje zien. Ze was erg zenuwachtig maar wat was ze blij. Echt even een emo momentje was dit. Ook heb ik mijn ouders laten komen. Eindelijk kon ik even ons kind showen.

Vanaf week 34 mag je gaan proberen met een fles te drinken. We waren hier meteen mee aan de slag gegaan want ze hadden wel het idee dat Milan er behoefte aan zou hebben. Jordy is zijn eerste flesje gaan geven. Zo een bijzonder moment. Dit ging snel ook erg goed. Je moet een halve fles kunnen drinken wil je met sonde naar huis mogen. Iedereen dacht dat hij ook snel naar huis wilde want dit ging verrassend snel heel goed. En dan het spannendste van alles met 35 weken.

48 uur incidentloos zijn. Wanneer je kindje 48 uur geen incidenten heeft gehad mag de monitor eraf en mag je naar huis. Dit is zo spannend ergens wil je hem niet van de monitor hebben want nu weet je zeker dat ze alles kunnen zien en meekrijgen. En aan de andere kant is het weer heel spannend omdat je graag naar huis wilt en ook al gebeurt er 1 incident de 48 uur gaat weer helemaal op nieuw in. Milan kreeg deze week 2x een oogonderzoek. Ik kan je vertellen hier word je alles behalve vrolijk van. Er word een klem tussen zijn ogen gezet om ze open te houden. Een dikke klodder gel op zijn oog gespoten en dan gaan ze met een soort echo kijken naar zijn bloedvaten.

Ze vertelde me dat dit geen fijn onderzoek was niet voor het kind en ook niet voor jou om te zien. De kinderen raakte er vaak overstuur van. Maar het is voor het kind heel fijn als je als ouder erbij bent. Ik heb Milan laten merken dat ik er was maar kijken ernaar kon ik niet. Ik heb even gespiekt en het zag er heftig uit. Het oogonderzoek was helemaal goed.

Op een vrijdag kwam in niks vermoedend aan in het ziekenhuis en werd er tegen me gezegd dat de monitor eraf mocht want hij is 48 uur incident vrij. De kans hier helemaal blij van te worden was er niet want het volgende nieuwtje kwam er al meteen achteraan. Nicole je moet niet gek opkijken als Milan snel naar huis mag. Ik dacht uhh oke had er nog niks over gehoord dus dit kwam als een verrassing. Toen ging zijn verpleging visite lopen. Zo heet het als hun met de arts over de kinderen die hun verzorgen gaan praten. Ze kwam terug en zegt Nicole Milan mag naar huis. Wat een fantastisch nieuws dit had ik niet verwacht toen ik vanmorgen het huis uit ging. Milan heeft wel nog een sonde. We konden kiezen om naar huis te gaan met sonde of dat je wilt wachten tot hij zonder sonde kan. Jordy vond dit eng en wilde wachten tot hij helemaal de fles kon drinken. Ik was er klaar mee en dacht als hij mee mag gaan we lekker naar huis. (Ik ben toch de gene die thuis zit met hem en die sonde moet geven) 
En zo geregeld zo gedaan. Hij mag mee wat een verrassing. De dag erna gingen wij naar het ziekenhuis toe en namen we onze kleine jongen mee naar huis!💙