Bij de echo bleek: ik had bijna geen vruchtwater

Nu het carnavalsweekend voor de deur staat, besef ik mij dat ik ons bevallingsverhaal nog nooit gedeeld heb. Vorig jaar was ik namelijk 40 weken zwanger met carnavalszondag. Zó gehoopt dat ze er al zou zijn, maar ze liet nog even op zich wachten...

27-02-2022 was ik uitgerekend. Na een fijne zwangerschap met weinig kwaaltjes was ik er toch al een week of 2 klaar voor. Ik hield op het einde veel vocht vast, ik sliep slechter en was het wachten beu. Luc (mijn man) ging geen carnaval vieren zodat hij er meteen was mocht het nodig zijn. Helaas was er nog geen teken van beweging te zien..

Op dinsdag 1 maart, ik was 2 dagen overtijd, stond er weer een controle gepland bij de verloskundige. We hoopten dat ze me kon strippen, helaas zat ik nog potdicht. Bummer. Ik had zó gehoopt dat het iets op gang zou kunnen brengen. We mochten de dag erna langs in het ziekenhuis om af te spreken of ik eventueel ingeleid wilde worden met 41 weken. Na een half uur aan de CTG te hebben gelegen kwam de verloskundige langs om alles te bespreken. Conclusie; met 41 weken mocht ik terugkomen voor een ballonnetje. Dat zou zondags zijn. 'Ik ga nog even vlug een echo maken om te zien of de kleine het nog fijn heeft daarbinnen, en dan mogen jullie weer gaan'. Helemaal prima. De echo werd gemaakt en toen bleek dat ik bijna geen vruchtwater meer had. Ze moest het even gaan overleggen; de kleine had het nog goed in m'n buik, maar ze wist niet of het verstandig was om tot zondag te wachten. Binnen 10 minuten was ze er weer. Ze wilden geen risico lopen en ik moest me de ochtend erna melden; ik werd ingeleid.

Hoewel iedereen natuurlijk droomt van een spontane bevalling, had ik er vrede mee. Ik was zó nieuwsgierig naar de kleine, en wilde toch al in het ziekenhuis bevallen. Eenmaal thuis hebben we het bed nog verschoond, konijnenhok verschoond, gestofzuigd en aten we bij mijn schoonouders (we hebben onze ouders en broers en zussen verteld van de inleiding). Donderdagochtend om 10.00 uur waren we in het ziekenhuis, de ballon zat er om 11.30 uur in. Het was lekker weer die dag dus besloten we om een frisse neus te gaan halen en af te wachten. We aten 's avonds een maaltijd, keken naar het handbal en speelden een spelletje. Rond 21.30 uur, toen we net in bed lagen, begon het bij mij te rommelen.

De hele nacht deed ik geen oog dicht. Ik had veel last van rugweeën, en verplaatste mezelf van het bed, naar de douche en weer terug. Om 03.00 uur kwamen ze me controleren; de ballon zat nog te vast, dus meer dan 2cm had ik nog niet. Ik mocht om 06.00 uur naar de verloskamer voor nog een controle. Ook tussen 03.00 en 06.00 uur deed ik geen oog dicht.

Eenmaal om 06.30 uur checkten ze me weer en kon de ballon verwijderd worden. Meteen werden ook mijn vliezen geprikt. De kleine bleek in het vruchtwater gepoept te hebben dus we moestten sowieso tot 8 uur na de bevalling blijven. Na het breken van de vliezen ging alles snel. Ik zat 'pas' op 3cm ontsluiting maar ik had zulke last van de weeën dat ik om een ruggenprik vroeg. Onderweg naar de anestisie had ik aan 1 stuk door weeën, maar zover wij wisten had ik pas 3 (misschien 4) cm ontsluiting. Toen de ruggenprik er inzat (rond 10.00 uur) kon ik weer ademhalen. Zó gehoopt op nog even slapen, maar toen we terug waren op de verloskamer bleek ik gewoon al 10cm ontsluiting te hebben! Ik moest helaas wachten want de ruggenprik zat er net in, dus die moest eerst weer uitwerken. Langzaamaan kwamen de weeën terug, en om 13.30 uur mocht ik eindelijk persen. Een half uurtje later, op 4 maart om 14.02 uur werd onze mooie dochter Mae geboren. 49 cm groot, 3615 gram zwaar. Ik verloor best wat bloed, gelukkig net niet genoeg voor een bloedtransfusie. We wilden niet 's avonds laat nog naar huis dus besloten we om een nachtje te blijven.

Nadat mijn HB was gecheckt, Mae een keer extra was gecontroleerd door de kinderarts (is normaal als kindjes in het vruchtwater gepoept te hebben) én ze had geplast, mochten we lekker naar huis. 

Inmiddels is ze bijna 1 jaar oud en uitgegroeid tot een kleine, ondeugende en vrolijke (bijna) dreumes. Zó blij met jou erbij!