Bevallingsverhaal van onze Sofia

Zaterdag 23 maart.

39+6 weken zwanger

Mijn moeder vraagt of Jamila(onze oudste dochter van 4) bij haar wilt logeren vandaag, dat vind ze altijd heel gezellig. Die avond krijg ik hele erge steken in mijn onderrug, maar het lijkt niet op weeën, toch doet het heel veel pijn en moet ik het een soort van wegzuchten. Na 5 van die krengen te hebben gehad is het over en denk ik, oke het zal wel. Ik heb nou niet echt het gevoel dat ik vanavond ga bevallen(dat heb ik de afgelopen week wel zowat iedere dag gehad, maar vandaag niet).

Zondag 24 maart.

40+0 weken zwanger 

We zijn op tijd naar bed gegaan en slapen dus al een tijdje als ik om 03.00 wakker word omdat ik moet plassen. Ik ga naar de wc en er gebeurd iets geks. Er beland een hele grote slijmprop in de wc wat gepaard gaat met best wat bloed. Voor mij totaal onbekend want dit had ik bij de eerste niet gehad. Vanaf dit moment heb ik een soort menstruatie gevoel en ik denk zal het dan toch beginnen nu?

We gaan weer terug naar bed, maar zodra ik op bed ga liggen krijg ik meteen de eerste wee. Ohja zo voelen die! Ik wacht geduldig af en na 5 hele minuten komt er weer een wee. Ik ga uit bed! Het is begonnen! Omdat de weeen nog niet heel pijnlijk zijn en ik niet weet hoe snel het zal gaan, besluit ik mijn man nog te laten slapen. In mijn badjas ruim ik de keuken nog even op, want ja de verloskundige zal straks wel komen en dan wil ik dat het wel een beetje netjes is. Ondertussen heb ik nog steeds elke 5 minuten een wee. Na drie kwartier gerommeld te hebben ga ik toch maar mijn man wakker maken. Hij komt naar beneden en we bellen de verloskundige. Na een klein uurtje arriveert ze. Ik heb nog steeds elke 5 minuten een wee en die wee begint iets in kracht toe te nemen. Ze voelt en we zitten op 4 cm. We gaan naar het ziekehuis. Om 06.00 komen we daar aan. Ik wil niet liggen of staan. Zittend vang ik de weeën het beste op. En de verloskundige haalt een skippybal voor me. Zo dit is fijn zeg! Had ik dit de vorige keer maar geweten. De weeën worden weer iets krachtiger en ik moet me nu toch echt wel concentreren tijdens een wee, maar ik heb alles onder controle, so far so good. Tijdens een wee is iedereen stil, ben ik in complete concenteatie en masseert mijn man mijn onderrug. Nog steeds zit er een paar minuten tussen elke wee en in die rust minuten zijn we gezellig aan het kletsen over van alles en nog wat. De tijd vliegt voorbij. Ik bereid me er op voor dat dit nog wel een poosje kan duren. Mijn vorige bevalling duurde 6 uur waarvan ik de laatste uren in een weeenstorm zat en geen enkele rust had. Ik ga er dus van uit dat het deze keer langer gaat duren, maar eigelijk ontmoedigt dat me niet. Ik leef echt in het moment en kan me overgeven. Om 08.00 wilt de verloskundige weer voelen. Het kost me enige moeite om op bed te gaan liggen want ik vind het niet fijn om liggend een wee op te vangen. Ze beloofd het snel te doen. 9 cm word er gevoeld. Ik geloof m'n oren niet. Ik ga zometeen mijn buikbewoner ontmoeten!! 

De vliezen zijn nog wel intact en ze vraagt of ze die door mag prikken. Ik stem toe. Vanaf dat moment gaat het in een sneltreinvaart. De eerste pers wee dient zich aan en ik merk dat ik in paniek raak. Naast het feit dat ik hier nog niet op had gerekend is dit ook niet wat ik me herriner van de vorige keer. Ik ken dit niet. Dit is zo heftig en intens dat ik het gevoel heb dat ik dit niet kan. Het enige wat ik kan bedenken is, help me! Gelukkig weet de verloskundige goed raad met mijn paniekerige gedoe en is het vrij snel weer over. Ik herpak mezelf en pers voorzichtig mee. Rustig blijven! is wat ik denk. What happend to the calm me? Ik pers nog een paar keer mee op volle kracht en het hoofdje is zichtbaar. De verloskundige vraagt me goed te luisteren naar haar en alleen te persen als zij dit zegt, dit doe ik en daar is ze dan.

Een groot, mollig meisje dat op mijn buik word gelegd, eventjes huilt en daarna gelijk haar helder blauwe ogen open doet om is even deze wereld te bekijken. Mijn hart loopt over van liefde en geluk. Papa knipt al snikkend de navelstreng door. Onze Sofia is geboren om 08.30 en weegt 4200 gram. Ze is zo mooi en zo van ons.

Hoe gelukkig ik me ook voel, ik weet dat het daar beneden echt mis is. En dat blijkt ook even later als de gynaecoloog is geweest. Ik moet gehecht worden op de OK. Dit gebeurd en 2 uur later ben ik weer terug bij Sofia.  

We kunnen gaan beginnen aan ons leven samen als gezin van 4♡