Bevallingsverhaal van Lizz Noé.

Het is maandag ochtend 27.09.2021, mijn nicht appt mijn om te vragen hoe het met me gaat. Ik was tenslotte ondertussen al 38 weken en 4 dagen zwanger! Ik vertel haar dat ik me vanaf vrijdag al niet echt lekker voel, hoofdpijn/misselijk/tintelingen en gewoon bluh.

Ze appt me terug en zegt eigenlijk direct ga jij is even de verloskundige bellen! Dit kan maar zo een zwangerschapsvergifteging zijn.

Eerst dacht ik nog ach het loopt wel los, maar ineens ging de knop om en dacht ik niet zo makkelijk denken Natascha. Manlief lag op bed, die had avond dienst gehad en Mason was spelen op schooltje. Ik liep de slaapkamer binnen en vertelde hem me klachten (had ik het weekend niet gedaan want we waren druk druk druk!) en zei erbij dat ik de verloskundige even ging bellen.

Ik belde de verloskundige op (10 uur), en vertelde mijn klachten. Ik kreeg te horen dat ik om 14.30 uur op de praktijk moest zijn! Ik heb in die tussen tijd het hele huis, van top tot teen gepoetst, iets in mijn zei doe dit maar! Om 14.10 uur stap ik de deur uit, manlief maakte zich weer klaar voor een avond dienst. Ik zei nog, mocht ik ingestuurd worden dan bel ik je!

Ik zit in de wachtkamer van de verloskundige praktijk, en wordt toch een tikkeltje zenuwachtig! Toch niet weer foute boel, ik wilde zo graag met me eigen verloskundige bevallen. 

Ik wordt binnen geroepen en voel de bui al hangen. Ze stelt me allerlei vragen en checkt daarna me bloeddruk, en ja hoor… Veel te hoog! Ik moet in een potje plassen en ze gaan checken of ik eiwitten in me urine heb. Ik kom terug de kamer binnen en de verloskundige hangt al aan de telefoon met het ziekenhuis! Ik moet me om 18.00 uur melden.. De verloskundige legt nog wat dingen uit en zegt erbij, schrik niet als ze je eventueel gaan inleiden. Oke, bam die komt binnen! Iets wat ik eigenlijk niet wilde staat dan ineens zo dichtbij. 

Ik loop de praktijk uit en bel manlief op, die draait op richting huis en daarna bel ik direct me moeder op. Zodat zei op Mason kan letten als wij naar het ziekenhuis moeten! Vanuit de verloskundige haalde ik snel Mason op van schooltje en reedt daarna met hem naar huis. Ik heb er eerlijk gezegd een traantje om gelaten, je hebt gewoon een bevalling voor je waar je op hoopt en dan ineens staat je wereld op ze kop! 

Ik kom bij schooltje aan, en Mason zijn juffie kijkt me een beetje gek aan. Ik was erg vroeg voor wat ik gezegd had! Ik zeg direct als ik binnen loop, ik ben vroeg maar moet me zo melden in het ziekenhuis dus kom hem zelf nog even ophalen! Haha. Echt weer iets voor mijn, nog even snel dit en dat doen. Afijn Mason opgehaald, rijden we richting huis. Daar pak ik me laatste spullen in en ondertussen arriveren me ouders ook! We kletsen nog wat en daarna stappen wij alvast in de auto richting het ziekenhuis.

——————————————————————————————————

*dit was het eerste deel, later deze week volgt deel 2!

Houdt me blog in de gaten. En neem gerust een kijkje in mijn leven, volg me dan op instagram; @huisje.bijnatas

Liefs.