Bevallingsverhaal Sofia

Al weken liep ik met erge voorweeën en heel veel klachten. Mijn ribben deden pijn, mijn onderkant werd uit elkaar geduwd en ik wist simpel weg niet meer hoe ik moest ademhalen. Ik was het helemaal beu. Bij elk krampje die ik had hoopte ik op weeën en dat ik eindelijk mocht gaan bevallen. Want dan zou ik van een hoop klachten af zijn. Volgens de verloskundige zou ik namelijk een grote baby krijgen. Dat idee had ik zelf ook al gezien het voelde of de hulk binnen in mijn buik zat. Maar alsnog duurde het super lang voordat ze kwam en ja ze had het gewoon goed daarbinnen dus eerder halen was onnodig!

Ik beloofde mijn man een mooi verjaardags cadeau. Ik was uitgerekend op zijn verjaardag, dus ik zei steeds dat ik hem een mooi cadeau zou geven aangezien ik niet bij hem kon zijn. Al leek het me natuurlijk sterk dat dit zou gebeuren! Ik weet nog dat ik 12 maart naar het ziekenhuis ging omdat ik dacht dat de baby niet meer bewoog. Echter bleek ze tegen mijn placenta aan te trappen waardoor ik de trapjes dus minder tot niet voelde. Renee was uit logeren en ik had dus een avondje rust. Ik probeerde wakker te blijven om Ahmed te feliciteren, maar ik was in slaap gevallen.. OEPS! Toch werd ik wakker, plassen, plassen, plassen en natuurlijk even mijn man gefeliciteerd. Om 03:00 begon ik krampen te krijgen. Ik dacht dit keer bij mijn eigen van het zal wel. Mijn lichaam neemt me weer in de maling! Maar al snel had ik door dat we hier niet te maken hadden met voorweeën maar met het echte werk. Ze kwamen sneller, pijnlijker en MAAAAMMMMM! Mijn moeder hoefde maar 1 woord te horen en stond al naast mijn bed. Timen? Nee hoor dat was niet nodig. Bel de verloskundige maar, wij gaan een baby leveren!

Om 04:00 was de verloskundige er. Ze had een stagiaire bij zich die voor het eerst een bevalling mee zou gaan maken. Ik werd door gestuurd naar het ziekenhuis waar ik een ruggenprik kreeg. Ja dit was een bewuste keuze! Met mijn bekkeninstabiliteit en hyperventilatie wilde ik het niet zover laten komen dat ik out zou gaan dus we gingen gewoon voor die prik!

Heerlijk hoor! We hebben zitten lachen en doen in die kamer. Nog even met de schoonfamilie en mijn man gebeld en toen zaten we inmiddels al op volledige ontsluiting.

Mijn man was continue bij de bevalling aanwezig via het video bellen. Best apart maar o wat ben ik blij dat dit tegenwoordig mogelijk is! De bevalling was heftig! Ruim een uur lang persen tot je er bij neer valt en dan heb je ineens te maken met een schouderdystocie. De nood bel werd ingedrukt en er ontstond direct paniek in de kamer. Mijn zusje vluchtte huilend de kamer uit, mijn moeder en tante wisten niet meer waar ze het zoeken moesten en die stagiaire? Die stond uiteindelijk ook te huilen van de schrik. (Gelukkig maakt ze wel haar opleiding af!) Zelf had ik geen idee wat er allemaal aan de hand was. Ik moest persen, puffen en mee doen met wat hun me zeiden. Ondertussen werd ik drie dubbel gevouwen en stond de verpleegster in mijn buik te duwen in de hoop die schouder los te krijgen. Ik zag dat hoofdje steeds blauwer en dikker worden. Oh wat was ik blij toen ze er uit was. Maar toch ook een beetje in shock..

Daar lig je dan met een prachtige baby op je buik. Helemaal gesloopt. Moet natuurlijk die placenta nog eruit.. Maar ook die wilde niet. Ze hebben er aan staan trekken en doen en uiteindelijk kreeg ik via mijn infuus wat weeënopwekkers in de hoop dat die los liet. Dat werkte gelukkig. Helemaal gescheurd en wel. Volgens Renee leek het op een pizza… Nou schat.. dit wil jij niet eten hoor! HAHA

Eindelijk was ze daar dan, Sofia, geboren op 13 maart om 11:20, en of ze groot was? 9 Pond, redelijk zwaar dus haha. Daarom moesten we ook blijven. Sofia werd namelijk om de zoveel uur geprikt voor haar glucose. Gelukkig was dit iedere keer goed! Wel spuugde ze al haar flesjes uit en gaf ze veel over. Ze had namelijk vruchtwater met bloed binnen gehad en dat moest eruit natuurlijk. Daarom hebben ze s'nachts nog even haar buikje leeg gezogen. Daarna ging het steeds beter en de volgende ochtend konden we dus ook gewoon naar huis. Eindelijk begon toen onze kraamweek en dus het genieten!

Wil je weten hoe onze kraamweek verliep? Houd de blog dan in de gaten!