Bevallingsverhaal Owen – Geboren Op De Operatietafel

Strippen

Eigenlijk begint mijn verhaal 24 december.

Ik was het zo zat allemaal, mijn zwangerschap was geen fijne periode en ik wilde dit heel graag afsluiten.

Ook werd het steeds zwaarder en kreeg ik steeds meer pijn.

Met 39 weken zou ik dan eindelijk gestript worden hoewel mijn verloskundige dit normaal pas met of na 40 weken doet.

Een afspraak voor de intake voor eventueel inleiden liet ik uit de computer halen.

Ik had al mijn hoop op strippen gezet en als dit dan niks zou doen dan zou ik wel weer verder zien.

Deze afspraak nam ik Björn mee, ik wist immers niet wat er zou gaan gebeuren en of het pijn zou doen.

Ik hield er rekening mee dat het niks zou doen maar toch gaf het me weer een soort van moed.

Tot ik daar dan op die tafel lag en ze ging voelen…

Er bleek 0!!! ontsluiting te zijn en strippen was dus helemaal niet mogenlijk!

De grond zakte onder mijn voeten weg en mijn tranen kon ik nog net inhouden.

Daar ging m’n hoop!

En direct liet ik een nieuw doorverwijzing uitschrijven voor een inleiding.

(Wonder) Middeltjes Om De Bevalling Op Te Wekken

Omdat dit misschien ook nog wel even zou duren en ik bang was dat het ook pas rond de 42 weken zou kunnen heb ik dan toch wonderolie in huis gehaald.

Dood eng vond ik het maar ik was het zo zat!

3 winkels ben ik af gegaan (of nouja Björn) in 2 verschillende dorpen en eenmaal thuis heb ik gelijk 2 eetlepels naar binnen gewerkt.

GADVERDAMME het is net of je zonnebloem olie eet.

Een uurtje later kreeg ik wat krampjes moest ik poepen en dat was het dan wel weer.

De volgende dag nog maar eens… maar helaas deed het toen nog minder!

Björn heeft nog 2 flessen bitter lemon voor me gehaald en ook sex hebben we uiteraard geprobeerd maar dit kind wilde er niet uit hoor!

Slijmprop

Inmiddels begon ik wel wat slijm te verliezen ik denk dat dit toch door het voelen kwam.

Bij Jayden en Finley verloor ik exact 4 dagen voor de bevalling dagelijks stukjes slijmprop.

Maar dit was toch wat twijfelachtig waardoor ik er weer geen hoop van kreeg,

Intake Inleiden

Maar opeens ging het snel!

Ik mocht 29 december naar het ziekenhuis voor de intake voor een inleiding.

Stiekem hoopte ik dat ze dan ook zouden moeten voelen en dat ze toch nog konden strippen en ik dus alsnog thuis kon bevallen.

En dat eerste was dus het geval! ze moest voelen of ik al ontsluiting had zodat ze wisten of dat ook nog opgewekt moest worden.

Gelijk vroeg ik of ze dan ook niet gelijk even kon strippen en tot mijn verbazing zei ze ja!

Fijn ik mocht weer op een tafeltje gaan liggen en daar gingen we weer.

2!!! ja 2cm!!! ontsluiting had ik!

En ze stopte, huh en strippen dan?

Weer even terug dus en daar werd ik dan gestript.

Ze draaide wat rond met haar vingers, heel ongemakkelijk maar ik vond het echt totaal niet pijnlijk!

Er kwam wat bloed vrij en dat was het.

En gingen we een datum prikken…

Zo snel mogenlijk gaf ik aan want anders zou het voor mij geen nut hebben.

Morgen? zei ze.

Ik dacht ze maakt een grap! maar nee ik kon echt al morgen terecht.

Dit is dan toch een beetje apart gezien je alleen naar deze afspraak moet en je partner niet mee mag.

Je beslist dus even helemaal alleen dat JULLIE kind morgen geboren gaat worden.

De afspraak werd ingepland, ik moest alleen nog even naar de afdeling voor een Corona test.

Onderweg naar de parkeergarage belde ik mijn moeder waar de kinderen op dat moment waren en onderweg was Björn uit de auto gekomen en stond op me te wachten.

Ik stond helemaal te shaken! morgen zouden we dan eindelijk onze baby krijgen!

Of toch nog vandaag? want ik was natuurlijk ook gestript???

We haalden de kinderen op en gingen thuis als een gek nog een aantal dingen doen.

Ondertussen was de baby SUPER druk!!

Wat een gek idee allemaal.

Bevallingsverhaal

En hier dan het echte bevallingsverhaal!

Het strippen leek toch wel iets te doen maar echt duidelijke krampen had ik niet.

Ik belde toch nog even de verloskundige in de hoop dat ze kwam kijken maar helaas.

05:30 Ik belde het ziekenhuis of er plek was.

Gelukkig was er plek en kon ik me om 06:30 komen melden.

We brachten de kinderen bij Opa en Oma en Opa heeft ons vervolgens naar het ziekenhuis gebracht.

06:30 We kwamen aan in het ziekenhuis.

Een lege maxi cosi mee, 2 tassen met kleding voor mezelf, kleding voor de baby en wat spulletjes voor Papa.

We werden naar onze kamer gebracht en ik mocht alvast de kleding aantrekken waar ik in wilde bevallen.

We kregen iets te drinken en daarna werd alles besproken.

Daar sta je dan in een vreemde kamer met een mini bedje.

En een reusachtig apparaat voor als het nodig zou zijn.

06:45 Ik word aangesloten op het ctg apparaat en yes alweer word er gevoeld down there.

Ik voel een neus! en oogkassen! word er opeens geroepen.

Huh? De baby ligt verkeerd en er word besloten nog niks te doen.

Ik heb toch al wat harde buiken/weeën (ja ik wist alweer niet of ik nu weeën had of niet).

Wel heb ik opeens al 4cm ontsluiting! de krampjes die ik eerder voelde hebben dus toch ook al iets gedaan.

Ik grapte dat ik maar weer naar huis ging omdat het toch al begonnen was.

De ochtend dienst ding naar huis en de volgende checkup zou dus gedaan worden door een andere verloskundige en gyneacoloog.

In die tijd heb ik eigenlijk de hele tijd al weeën maar ze duren telkens maar een halve minuut.

09:30 Er komt weer iemand checken, de verloskundige is een jong meisje en de gyneacoloog een oudere vrouw.

Alweer moet er gevoeld worden en helaas blijkt de baby nog altijd verkeerd te liggen.

Steeds noemen ze dat ze zijn neus en oogkassen voelen en ik lig helemaal dubbel ondankt dat er een hand ergens down there ligt te wroeten.

Lekker awkward allemaal.

Ik heb op dit moment 4cm ontsluiting.

Ondertussen heb ik ook nog altijd weeën maar ik keer altijd in mezelf waardoor eigenlijk niemand dit doorheeft.

In mijn gesprekken daarna met de verloskundige smeerde ze hem steeds als ik met mijn ogen dicht een wee lag weg te puffen en ik dus niks kon zeggen.

10:00 Er word een echo gemaakt om een beeld te krijgen van hoe nou precies ligt maar ook dit blijkt erg lastig.

De baby ligt met zijn rug tegen mijn rug aan de linkerkant en dus met zijn gezicht “naar buiten” gericht.

Ik dacht eerst aan een sterrenkijker maar nee hij kijkt echt naar buiten zoals op dit plaatje links onder.

Er word besloten toch een infuus aan te sluiten en weeen opwekkers te geven.

Deze zouden zachtjes toegediend worden terwijl ik een draadloze ctg kreeg en rond mocht lopen in de hoop dat de baby goed zou draaien.

De verloskundige kon natuurlijk weer eens geen ader vinden en er werd een meer ervaren iemand opgebeld.

Die mepte even een paar keer flink op mijn arm en daar zat mijn infuus.

De weeenopwekkers druppelde naar binnen en vrijwel direct voelde ik de weeën heftiger worden en ze hielden ook langer aan.

Ik moest heel nodig plassen en poepen! (ik durfde dat niet te zeggen anders zouden ze denken dat ik pers drang had haha) dus dat kon ik gelijk even doen nu ik weer rond mocht lopen.

Op de wc kreeg ik gelijk een wee en staand wist ik niet waar ik het zoeken moest! ik ben daarna dus gelijk maar weer op bed gaan liggen.

11:30 piep ik de zusters op.

Ik vraag wanneer ze weer gaan checken of hij goed ligt en of er al mee ontsluiting is

Na 2 a 3 uur stond er op de planning.

Ik dacht jullie hebben je niet goed ingelezen hoe lang mijn bevallingen de vorige keer duurde nadat ik duidelijke weeën had maargoed.

11:45 Ik bel weer en vraag of ik a.u.b. pijnstilling mag maar dan wel ALLEEN als het nog een hele tijd gaat duren.

Ik zat natuurlijk met die 2 a 3 uur in mijn hoofd tot de volgende check.

Ze konden aan mij nog altijd niet zien hoe het ging al lag ik voor mijn gevoel toch echt te kreperen en te puffen maar toen ze het aan Björn vroegen vertelde hij dat het nu toch echt wel menens was.

Ze zagen ook zijn blauwe vingers die ik inmiddels al helemaal stuk geknepen had.

Er werd gevoeld en ik bleek al 10cm!!! ontsluiting te hebben!

Stonden ze even met hun mond vol tanden hahaha!

De andere gynecolog werd er bij geroepen en die moest uiteraard weer even voelen.

De baby lag nog altijd verkeerd en erg hoog.

Tijdens het voelen braken mijn vliezen en direct voelde ze dat het niet goed was, de baby zakte in mijn bekken met zijn gezicht nog altijd verkeerd.

Een face presentation ziet er zo uit.

Plaatje van google!!

Zet die wee opwekkers uit! riep ik ook steeds.

Ze hebben daarna zelfs nog hun excuus aangeboden gezien deze veel te hoog stonden ingesteld.

Ik kreeg om de haverklap een wee.

12:00 Keizersnede

BAM! en toen zeiden ze dat ze een sectio voor me gingen regelen.

Ik schrok me kapot maar tegelijk wilde ik er zo snel mogenlijk naartoe.

Wanneer gaan we er heen? gaan we al? ik wilde gewoon van de pijn af en dat alles voorbij was, snij dat kind er dan maar uit.

Heel m’n kamer stond vol en er werd druk gebeld.

Ik snapte er helemaal niks meer van, wat ging er gebeuren?

Gelukkig mocht ik ondertussen wel persen, dat verlichtte de pijn iets.

Door De Gang

En daar ga je dan door de gang, het halve ziekenhuis door terwijl iedereen naar je kijkt.

Net voordat we de gang op gingen kakte ik nog even heel mijn bed onder tijdens het persen en ja dat voelde ik! ik heb gepoept zei ik.

Met een dekentje over me heen probeerde ik alles op alles mijn weeën tegen te houden, echt niet dat ik met al die toeschouwers midden in de gang zou gaan persen!

We botsten werkelijk overal tegenaan omdat de wielen van mijn bed gek deden dat trok natuurlijk ook de aandacht.

Het Opa’tje In De Wachtkamer

Daar kwamen we eindelijk aan het de wachtruimte van de o.k.

Finally kon ik weer persen en dat deed ik dan ook KEIHARD!

Toen ik mijn ogen opende bleken mijn gordijnen nog open te staan en zat er rechts in de hoek een Opa vol verbazing te kijken!

Ik heb echt medelijden met die man.

Bevalling In Operatiekamer, Net Geen Keizersnede

Ik werd de operatiekamer binnengereden en moest midden in mijn weeënstorm op dat verdomde operatierafeltje klimmen.

Hallo, ik heb een wee riep ik.

Maar er was geen tijd volgens hun.

Eigenlijk vond ik al die mensen daar maar chagrijnig op 1 man na.

Eindelijk lag ik dan op die knetterharde tafel maar daar kwam de gyneacolog weer en die wilde toch nog even voelen.

Nou vooruit dan maar he.

Opeens moest ik dan toch weer gaan persen!

Huh? hier? op die harde tafel? maar ik deed het en perste voor m’n leven.

Het voelde net of iemand keihard aan mijn onderkant trok maar ik perste door.

En daar was hij dan 12:22 onze derde zoon Owen, geboren op de operatietafel net voordat ik een keizersnede zou krijgen.

Björn mocht de navelstreng doorknippen waar ze eerst een navelklem op hebben gezet en later hebben ze deze omgewisseld voor een cordring.

Daarna werd gevraag of ik de placente nog wilde zien maar het o.k. personeel vond dat we dat maar op onze kamer moesten doen.

Helaas mocht ik uiteindelijk toch nog blijven omdat ik een 4e graads totaal ruptuur bleek te hebben.

Ik mocht kiezen of ik een ruggenprik of onder narcose wilde en ik koos voor narcose.

Björn en Owen verlieten de kamer en ik werd in slaap gebracht om gehecht te worden.

Na bijna 2 uur werd ik huilend wakker en vroeg me gelijk af of Owen niet eens drinken moest hebben.

Ik had nu helemaal het eerste moment gemist om het borstvoeding te geven.

Ik kreeg nog een ijsje die ik zo snel mogenlijk naar binnen werkte, een echo om te kijken of mijn blaas niet vol zat en toen mocht ik eindelijk naar mijn mannen toe!.

En daar zat Björn dan heerlijk te buidelen met Owen.

Ik kreeg hem in mijn armen en probeerde hem gelijk borstvoeding te geven en yes na een tijdje lukte dat!

Naar Huis

Ik heb een hekel aan ziekenhuis dus ik wilde natuurlijk zo snel mogenlijk weer naar huis haha!

Ik moest daarvoor eerst plassen en dat ging ik dan ook snel doen!

nadat ik even gedouched had en wel al 3 keer had geplast mochten we om 17u al naar huis!

Mijn vader kwam ons halen.

Toen we thuis wat gezetteld waren en ik op bed lag kwam mijn vader Finley en Jayden brengen.

Jayden was echt dol enthausiast maar Finley wilde hem alleen even snel aaien en was toen weer snel weg.

Gelukkig is dat weer helemaal bijgetrokken na een paar dagen.

We hebben Finley veel betrokken bij de verzorging als bijvoorbeeld het badje.

Of Owen een schone luier aan doen waar Finley de luier aangeeft en zelfs zijn billen wil vegen!

Owen is een heel tevreden mannetje.

We genieten vaak van lekker bloot op bloot contact en de borstvoeding gaat super!

Leuk weetje nog.... het was 8 jaar terug dat er iemand voor het laatst beviel op de operatie tafel.