Bevallingsverhaal Milou (deel 1)

Daar is ze dan! Onze tweede dochter, Milou.

Mijn vorige blog is alweer een tijdje geleden. (sorry!) Ik vertelde over het proces van zwanger worden en was toen 20 weken zwanger. 

Mijn zwangerschap ik verder super verlopen. Ik heb vrijwel geen kwaaltjes gehad, netzoals bij mijn eerste zwangerschap. Ik mocht vanaf week 27 thuis gaan werken ivm de corona. Ik werk in het ziekenhuis en ze gaven me de kans om thuis te gaan werken om mijn besmettingsgevaar zo klein mogelijk te maken. Wat heb ik dit enorm gewaardeerd! Het thuiswerken was een beetje saai omdat je natuurlijk heel ander werk moet doen dan het echte patiëntencontact, maar gelukkig ging de tijd redelijk snel voorbij. Met 35 weken had ik een week vakantie en daarna begon mijn verlof. 

Waar ik super veel zin had in mijn verlof, verliep dit toch even anders. De mega lockdown kwam om de hoek kijken en onze dochter mocht niet naar de opvang omdat ik thuis was. Mijn enorme nesteldrang moest ik dus proppen in de korte slaapjes van 1,5 uur en het weekend. 24/7 met een dochter van 16 maanden en hoogzwanger was toch echt wel even pittig. 

Het aftellen naar de bevalling was echt aangebroken. Bij mijn vorige zwangerschap liep ik uiteindelijk tot 41 + 6 (te lezen in mijn vorige blogs). Ik had dus al wel ingecalculeerd dat het deze keer dan ook wel langer zou kunnen gaan duren. Met de verloskundige had ik afgesproken dat we niet langer zouden wachten dan de 41 weken. Het overtijd lopen zou namelijk een mogelijke oorzaak kunnen zijn van de slechte start van Fenne. En dit wilde ik nu natuurlijk voorkomen!!

De inleiding was inmiddels al gepland met 41 weken en 1 dag. Met het plannen van deze inleiding kreeg ik direct een CTG en een echo. Dit was allemaal goed! De kleine had het dus nog prima naar haar zin in mijn buik. Ondanks dat de inleiding gepland was hoopte ik toch heel erg dat ze nog vanzelf kwam. Ik ben in de tussentijd 3 x gestript maar zonder resultaat. Wel had ik al 3,5/4 cm ontsluiting en was mijn baarmoedermond bijna helemaal verweekt. Mijn verloskundige stelde dan ook voor om mijn vliezen te prikken om de bevalling op te wekken en een ziekenhuis inleiding te voorkomen. ze vond het zo zonde voor me om met zo'n goede voortekenen toch niet de bevalling te krijgen die ik graag wilde.

Op vrijdagochtend om half 11 heeft ze uiteindelijk mijn vliezen gebroken bij ons thuis. Ik was toen 40+5. Waar ik een mega plas verwachtte, kwam er echt maar een mini beetje. Ze legde van te voren maar 1 matje om mijn bed. Dus ik zei meteen: Uuuh zullen we er maar even 2 neerleggen voor de zekerheid? Eigenlijk was ze het er niet mee eens maar voor mijn gemoedstoestand legde ze er een tweede neer. Dat bleek dus echt niet nodig haha. Ze zei daarna ook: Shit hadden we die tweede maar niet neergelegd. 

Ik maakte mezelf een mooie luier mbv wat kraamverbanden en we gingen weer naar beneden. De verloskundige had er alle vertrouwen in dat we diezelfde dag nog samen in het ziekenhuis zouden zijn. Dus het werd nu spannend! Ik verloor nu nogal veel vruchtwater tussendoor. Wat een gek gevoel! Ik heb dus al meteen heel wat kraamverbandjes versleten met vruchtwater. We lieten onze dochter nog even thuis en zouden mijn moeder bellen zodra ik iets van regelmatige weeën zou hebben. Zij moet 1 uur rijden dus ik vond dit best spannend en wilde haar eigenlijk al eerder laten ophalen. Echter vond mijn man het dan zonde als ik geen weeën kreeg en ze dan al al die tijd weg was. Wat ik ook begreep. We hadden ook een vriendin op 5 minuutjes paraat dus dit ging helemaal goedkomen!

Rond 12 uur kreeg ik af en toe een wat pijnlijkere harde buik. Deze kwam na 20 minuten nog een x. Ik vond dit nog niet echt een wee. Echter om 1 uur werd het toch wel wat serieuzer en ben ik gestart met de weeëntimer app. Het bleek dat ik onregelmatig, om de ongeveer 8 tot 12 minuten een wee had. Dit bleef een tijdje zo en om 2 uur vonden we het wel tijd om mijn moeder te bellen. Toen had ik, onregelmatig, weeën rond de 6 a 8 minuten. Dus we dachten, ach tijd genoeg!

Om 3 uur arriveerde mijn moeder. Ik was erg blij dat ze er was want ik had nu al weeën om de 2 a 3 minuten! We hebben ook meteen de verloskundige gebeld en die zou er om half 4 zijn. Toen ze er was heeft ze mijn ontsluiting gemeten. Ik had op dat moment 4,5/5 cm. We zijn direct aangereden naar het ziekenhuis. Dit is gelukkig op maar 5 minuutjes rijden van ons huis. Toen ik de voordeur uitliep stond er net een pakketbezorger voor mijn neus met een pakketje van de buren. Mijn man zei direct je kunt het beter even ergens anders heenbrengen! Wij gaan nu naar het ziekenhuis voor een bevalling. Nou, je had zijn gezicht moeten zien. Hilarisch. Hij wenste ons succes. Hij had ook direct een leuk verhaal om thuis te vertellen ;).

Daar aangekomen belde we een student verloskunde die graag bij de bevalling wilde zijn voor een schoolproject. Ik dacht toen nog, ah tijd genoeg. Ik had net pas 5 cm! We stapte de lift in en met ons stapte er nog 1 man mee de lift in. Jeetje wat schaamde ik me dood! Ik had dus een dikke wee in de lift met een vreemde man erbij xD.

Op de afdeling aangekomen waren ze de kamer waar we onze dochter gingen ontmoeten nog aan het poetsen dus moesten we op de gang wachten. Pff weeën wegpuffen met een mondkapje op is echt niet tof. Het leek uren te duren. In werkelijkheid was het denk ik echt maar 5 minuten.... Maar we mochten naar binnen! Het was dezelfde kamer als waar Fenne is geboren. Wat enorm speciaal! Ook hadden we onze favoriete verloskundige bij ons die ook de bevalling van Fenne had gedaan. Hier was ik echt heel erg blij mee.

We mochten naar binnen en ik ben nog even gaan plassen. Hierna heb ik me uitgekleed en ben ik in bad gegaan. Wat ik geleerd had van de vorige x, is dat ik mijn BH heb aangelaten. Dit is zoveel beter voor de foto's :P. Nu kan ik ze tenminste aan familie en vrienden laten zien.

Wat ik toen nog niet wist, is dat ik heeeel snel nadat ik het bad in ben gegaan mijn dochter zou ontmoeten! Dit vertel ik in een volgende blog.