Bevallingsverhaal life of Scott deel 3

Hij stopte, kuiste zijn buikje af met wat papier en zei: “alles ziet er goed uit, je mag z’n kleertjes weer aandoen”

Wat??!! Dus waarom deden ze dan eerst zo geheimzinnig?! Ze wilden gewoon eerst heel zeker zijn, voor ze iets zeiden. Dit was mijn ergste paniek moment denk ik!

Maar dus.. Scott had een lever en die zag er op echo oké uit!

Daarna lukte het toch om infuus te plaatsen. In begin werd er elke dag een bloedafname gedaan. Terwijl kreeg hij ook 2 soorten antibiotica. En hij bleef op neonatologie. Hij mocht niet meer terug bij mij op de kamer..

Billirubine bestaat uit directe en indirecte billirubine. Bij kindjes die geel zien na geboorte, staat de indirecte te hoog. Maar bij Scott stond de directe billirubine te hoog. Wat hiervan de reden was, wisten ze niet.

Sommige bilirubine wordt in het bloed aan een bepaald eiwit (albumine) gebonden. Dit type bilirubine wordt ongeconjugeerd of indirect bilirubine genoemd. In de lever wordt bilirubine omgezet in een vorm dat makkelijker het lichaam kan verlaten. Dit wordt geconjugeerd bilirubine of directe bilirubine genoemd.

Dus bilirubine dat aan een eiwit( in dit geval albumine) is gehecht is de indirect bilirubine en het bilirubine dat vrij in het bloed beweegt wordt directe bilirubine genoemd. Samen vormen ze uw totale bilirubine.

Ze testten hem op verschillende soorten infecties en ziektes, want ook hier van wisten ze de oorzaak niet. Kwam dit doordat m’n water 27 uur lang gebroken was? Misschien, maar het kon ook zoveel verschillende oorzaken hebben.

Ik voelde mij zo slecht! Ik kon gewoon niet stoppen met wenen en geloof mij, daarvoor weende ik nooit! Ik weende dag en nacht. Ik was echt helemaal gebroken. Ik had een kut bevalling en ik was m’n klein mannetje kwijt bij mij op de kamer. En ik wou hem zo graag kleertjes aandoen en tonen aan iedereen. Maar bezoek mocht niet en kleren kon hij niet aandoen. Ik had alles zo anders gepland.

Meerdere keren had ik de hoop dat de antibiotica mocht stoppen en we samen naar huis mochten. De infectiewaarden daalden en als het onder 5 stond mocht hij mee. Na een kleine week in het ziekenhuis, testten ze opnieuw z’n bloed. Maar het was niet laag genoeg.

Dan vertelden ze als tegen vrijdag zijn infuus loskomt, gaan we het niet opnieuw plaatsen. Dan gaan we waarschijnlijk stoppen.

Vrijdagochtend kwam iemand m’n kamer binnen en zei: zijn infuusje is losgekomen, de dokter komt zo.

Ik voelde een beetje vreugde en maakte mij klaar. Toen ik bij Scott kwam, was de dokter al een nieuw infuus aan het plaatsen, want het ging ineens zo gemakkelijk. Alles voelde weer zo slecht en verdrietig.. maar het was beter voor Scott..

Na een 10tal dagen bleek zijn infectie weg. Zijn directe billirubine was nog steeds niet goed. Dus ze bleven verschillende testen doen en ik moest terug komen op controle, maar we mochten wel naar huis! Eindelijk dacht ik! Maar toen begon pas de grijze wolk.