Bevallingsverhaal: Jean is geboren in bad!

Om half 3 s’ nachts werd ik wakker met buikpijn. Ik zei nog tegen Ramon: “volgens mij heb ik buikgriep”. Even naar het toilet en weer terug in bed. Ok, nee dit is geen buikgriep want na een paar minuten keerde de krampen telkens weer terug. Ik bleef kalm, ging naar beneden en dronk een kopje thee. Na twee uur timen werd het tijd om Ramon wakker te maken en de verloskundige te bellen. Ik at nog een bakje fruit en ving de eerste weeën op door op mijn zij te liggen en gefocust te blijven op mijn diepe buikademhaling. Dat bleek een succes want toen de verloskundige mij om half 8 toucheerde bleek ik al 5 cm ontsluiting te hebben! Dat was een positieve verassing want tijdens de voorlichtingsavonden werd erop gehamerd niet te vroeg te bellen en niet te veel te verwachten van die eerste paar uur.

De verloskundige liet ons weer alleen en Ramon begon met het opzetten van het bevalbad in onze huiskamer. Een bevalbad in de huiskamer? Ja precies dat kan gewoon! Ook voor mensen die de ruimte niet hebben om het bad op te zetten is het in veel ziekenhuizen ook mogelijk om je gehuurde bevalbad mee te nemen. Laat je dus niet beperken door gedachten als dat past nooit, of dat mag vast niet. Gewoon even navragen!

Terug naar het bad in de woonkamer. Ramon had een belangrijke taak en dat was eigenlijk wel heel fijn. Mannen voelen zich tijdens een bevalling zo machteloos maar met het bad was hij toch een paar uur onder de pannen. Als we het verhaal vertellen aan vrienden noemt hij zichzelf dan ook badmeester, een verdomd goede ook nog kan ik je vertellen! Het opzetten en vullen duurde ongeveer 1,5 uur, precies op tijd want de weeën begonnen heftigere vormen aan te nemen. Het bad bracht verlichting en met een spa-relax muziekje op de achtergrond waande ik mij in een fijne trans.

Inmiddels arriveerde ook de kraamverzorgster en was de verloskundige ook weer terug. Wanneer je thuis bevalt ondersteunt een kraamverzorgende bij de bevalling. Wij hadden mazzel dat dezelfde persoon ook bleef voor de kraamweek.

Na 1,5 uur in het bevalbad brak het zweet me uit, een opvlieger overviel me en ik moest uit dat snikhete bad. Het bad moet 37 graden zijn voor een optimale pijnverlichting en om de baby een zachte landing te geven. Wanneer het water te koud is krijgt de baby gelijk een ademprikkel en dat wil je niet als hij/zij nog onder water is. Wist je dat een baby nog 8 minuten onder water kan blijven!? Zuurstof krijgt hij namelijk nog via de navelstreng.

Vanuit het bad op het bed in de woonkamer, ja het was een heus bevalcentrum hier. Omdat onze trap te veel draait moest er voor de zekerheid ook een bed staan voor de controles tussendoor. Op de splinternieuwe bank leek mij niet zo fijn namelijk. Tot aan 9,5 cm ontsluiting heb ik doorgebracht op bed. Veelal op mijn zij en ook af en toe op een fitnessbal. Het wisselen van houdingen wierp zijn vruchten af want mijn ontsluiting vorderde gestaag. De weeën kon ik nog steeds aan met de diepe buikademhaling, ja die yoga lessen waren toch ergens goed voor! Met 9,5 cm vond de verloskundige het tijd dat ik een andere houding aan ging nemen en stelde voor om het bad weer in te stappen. Godzijdank luisterde ik naar haar en ging ik er weer in. Ik had gelukkig niet zo veel last meer van de warmte. Vriendlief trouwens wel, die is 3x van t-shirt gewisseld omdat het hier net een sauna leek.

De laatste fase bracht ik dus door in bad. Eerst op mijn knieën vooroverleunend over de rand. Dit was het heftigste gedeelte waarbij mijn ontsluitingsweeën overgingen in persweeën. Al snel mocht ik mee gaan persen en luisterde de verloskundige ondertussen naar het hartje. Het laatste stuk ging ontzettend snel. Ik draaide mij om naar mijn billen en pakte mijn benen vast. Dat is best moeilijk in een bad want ik gleed wel een beetje onderuit. Maar dat maakte allemaal niets meer uit want binnen 20 minuten was ons kleine wondertje er! Baby Jean kwam na een bevalling van precies 12 uur gezond ter wereld. De emoties die je dan voelt zijn niet te beschrijven. Je shaked van de adrenaline, je huilt en lacht te gelijk en je voelt je ontzettend trots op je kleintje en heel eerlijk ook op jezelf. Je hebt het toch maar even geflikt!

Tussen alle emoties door werd ook de placenta geboren en was het tijd om uit bad te gaan. Jean bleef dik een uur op mijn borst liggen en samen met de kersverse papa genoten van deze eerste momentjes samen. De eerste foto’s werden gemaakt. Wat je niet weet als je de foto’s ziet is dat er aan de andere kant van het bed druk gehecht wordt. Ik was wat uitgescheurd maar niet heel erg. Ik werd verdoofd en de boel werd dichtgemaakt. Het doet pijn ja maar na de bevalling denk je dat je alles aankunt, echt waar.

Na het ‘Golden Hour’, zoals dat ook wel wordt genoemd werden de nodige testjes uitgevoerd en was het tijd voor papa om haar aan te kleden. Voor mij was het tijd om te gaan douchen en aangezien ik in de woonkamer was bevallen moest ik eerst de trap op. Dat was wel even een dingetje. Opstaan – bijna out gaan – weer even zitten – wat drinken – dextrootje erin – en hup die trap op. Ik had gelukkig vooraf een douchestoel besteld want echt lang staan lukte mij niet. Zitten is ook geen pretje natuurlijk maar flauwvallen had ik niet echt zin in. Na het douchen zijn we heerlijk met zijn drietjes in bed gekropen en werd er beschuit met muisjes gegeten. Na lang wachten was ze er eindelijk!

Willen jullie meer van mij lezen? Ik schrijf graag nog een blog over de eerste twee weken, het avontuur dat borstvoeding geven heet en het vinden van een ritme met je kleintje.

Liefs,

Faye