4 jaar geleden
Bevallingsverhaal Jayden - Een knallend begin
Nadat ik mijn bevallingsverhaal van Finley deelde dacht ik nu tijdens de week van positieve bevallingsverhalen, ik deel die van Jayden hier ook nog gewoon. Mijn bevalling begon op oudejaarsavond, precies op de dag dat mijn favoriete verloskundige werkte.
Mijn Bevalling 40 Weken En 4 Dagen:
Het was oudejaarsavond.
Björn en ik vierden dit voor het laatst gezellig met z’n tweetjes.
Om 18:00 had ik wel wat lichte krampjes maar dit stelde niet heel veel voor.
20:30:
’s Avonds ben ik nog even gaan douchen omdat ik toen iets meer last kreeg waarna het ook gelijk minder leek.
Maar toen ik op de bank wilde gaan zitten voelde ik iets nats in mijn onderbroek.
Een heel klein beetje maar, en toen ik naar de wc rende en Björn om een glas vroeg om het op te vangen was er eigenlijk al niks meer.
Als ik op mijn hand blies leek ik we nog steeds een klein beetje te verliezen.
21:30:
Ik belde de verloskundige om 21:30 maar dacht eigenlijk dat ik haar stoorde.
Ze raadde me aan om een zakje in mijn onderbroek te doen en haar over een uur weer terug te bellen.
Toen ik na een uur ging kijken was er niks te zien.
Ik wilde haar bellen, tot ik opeens iets roze verloor op de wc.
Dit vertelde ik haar aan de telefoon en ze kwam langs om te kijken of ik vruchtwater verloren was.
23:00:
We gingen naar boven en ik kreeg een wattenstaafje in mijn ahum…
Daarop zat een vloeistof die zwart zou kleuren bij aanraking met vruchtwater.
En hij was zwart! er zat dus waarschijnlijk een heel klein scheurtje ergens in mijn vliezen.
Ze vertelde me dat ik het beste 2 paracetamols kon nemen om nog even goed te kunnen slapen.
Ik zou mijn energie immers nodig hebben voor de volgende dag.
00:00:
Om twaalf uur hebben we geproost en elkaar een gelukkig nieuw jaar gewenst.
Björn had echte champagne en ik had Tjakka kinde champagne…
*Deze champagne zou ik nooit meer vergeten…
Het vuurwerk is verder eigenlijk langs me heen gegaan.
We hebben opgeruimd en met 2 paracetamols op zijn we naar bed gegaan.
De kramp werd erger maar toch probeerde ik te slapen.
02:00:
Ik moest om de haverklap naar de wc.
Wij hebben alleen beneden een wc, en in combinatie met die krampen was de trap op en af lopen geen pretje.
Ik besloot dus op de bank te gaan liggen.
We pakten onze deken en kussens en daar lagen we dan.
Maar slapen lukte echt niet!
03:25:
Ik had een weeën timer op mijn telefoon.
Mijn weeën bleken om de 5 minuten te komen maar ik dacht dat die app niet klopte.
Ik dacht dat het alleen maar voor weeën waren omdat het nooit zo snel kon gaan volgens mij.
Ze straalden uit naar mijn rug, buik en mijn lies… VRESELIJK!
Ik belde dan toch maar de verloskundige.
Aan de telefoon zei ik haar dat het me speet, maar dat ik het nu al zo’n zeer vond doen.
Even later kwam ze langs.
Omdat ik nog kon lachen en vrolijk met haar pratte verwachtte ze niet zo veel ontsluiting.
Maar ik bleek al 4 cm ontsluiting te hebben!
Ze is weer naar huis gegaan en zou om half 8 weer langs komen.
Ik heb de minuten geteld totdat ze er eindelijk weer was!
07:25:
Daar was ze eindelijk weer!
Ze had van alles mee: een grote koffer, een baar kruk en nog meer.
Alsof ze wist dat het nu echt ging gebeuren.
We zaten beneden op de bank, ik was in tranen want het werd allemaal echt nu.
En het deed pijn! heel veel pijn!
Nadat we een tijdje op de bank hadden gezeten terwijl ik de weeën opving die inmiddels al om de 2 minuten kwamen, gingen we weer naar boven.
Ik bleek nu 8 cm ontsluiting te hebben, en gelijk heeft ze mijn vliezen gebroken.
Bah wat een grote golf warme nattigheid!
Nu was het wachten op de pers weeën.
Deze lieten even een tijdje op zich wachten.
De kraamzorg was nu ook gearriveerd.
09:10:
Daar waren de pers weeën!
Ik mocht eindelijk gaan persen, en oh wat was dat fijn.
Eerst vind je het dood eng want dat doet zeer.
Maar als je in je wee perst voel je er niks van en is het juist een opluchting!
*Ik moest even wat drinken, ik kreeg de Tjakka champagne aangeboden.
Deze kwam er daarna met dezelfde gang weer uit! roze kots bah!
Ik kneep ondertussen Björn zijn hele hand paars.
Björn heeft al die tijd naast mijn bed gestaan en mijn hand vast gehouden.
Na iedere perswee werd ook de hartslag van de baby gemeten.
Iedere 8ste beat sloeg hij over, er was iets dus niet helemaal goed.
Ik maakte mij zorgen en dit gaf mij kracht om nog meer mijn best te doen met persen.
Die baby moest er uit!!
10:08:
Ik kreeg een knip, man wat was ik daar blij mee!
En niet veel later werd Jayden geboren.
Zijn navelstreng zat om zijn nekje dus halverwege moest ik even stoppen met persen, de verloskundige heeft toen zijn navelstreng doorgeknipt.
Toen hij helemaal geboren was heb ik zijn navelstreng zelf ook nog een keer geknipt.
Dit is de eerste foto die ik zelf maakte van Jayden:
Jayden werd gewogen.
Hij was 3520 gram.
En hij was 51cm lang.Zijn apgar score kon niet beter.
We waren de gelukkigste ouders op de wereld met een kerngezonde baby.
Zijn apgar score kon niet beter.
We waren de gelukkigste ouders op de wereld met een kerngezonde baby.
Het enigste wat Jayden niet goed wou is aan de borst drinken.
Maar gelukkig kon ik hem wel gekolfde melk geven.
Ik ben blijven proberen en met 3 maanden lukte het!, en geef nu na 1 jaar nog steeds borstvoeding!
De placenta liet even op zich wachten, maar ook deze kwam er goed uit.
Hij zag er helemaal gezond en goed uit.
Ze vroeg nog wat ik ermee wilde doen, nou gooi die maar weg!
Björn wilde hem niet eens zien haha!
Ik moest ook nog even gehecht worden.
Ik weet nog dat dit best lang duurde.
Dus terwijl Ik achter mij keek en daar Björn met Jayden zag zitten, moest ik stil blijven liggen.
Maar het is het allemaal waard geweest!
Hier nog even al mijn buikfoto's op een rij:
Wil je meer of als eerste blogs lezen van mij?Neem dan een kijkje op www.liefkleinwonder.nl
