Bevallingsverhaal Devlin 2019!

Lieve lezers,

Laatst vroeg ik aan jullie op Instagram of jullie het leuk zouden vinden als ik mijn bevallingsverhaal zou delen. En dat vonden jullie dus bij deze wil ik dit graag met jullie delen. 

En voor degene die nog moeten bevallen, zo kan het dus ook.

Waarom ik dit wil delen?

Hoe vaak hoor je de horror verhalen niet? Ja, te vaak. Ik denk zeker wel zo een 8 van de 10 keer. En dit wil je natuurlijk helemaal niet horen als je zwanger bent. Gelukkig heb ik me niet daardoor laten afschrikken, en ben ik vrij nuchter van aard. 

Iedereen verwerkt het weer op zijn eigen manier. Mijn beide bevallingen waren echt heel fijn. Fijn?! Ja, heel gek maar ik heb het echt zo ervaren. Het zwanger worden, het genieten ervan, de aanloop naar de bevalling en dan als je bevallen bent hoe je je dan voelt… De hele ervaring is mooi om op terug te kijken. Behalve de pijn natuurlijk, maar ook dit vond ik meevallen, gek genoeg. Iets met een hoge pijngrens? Bij beide bevallingen ging ik er heel nuchter mee om. Ik had een echte go-with-the-flow houding. Dat helpt ook wel denk ik. Dat je alles accepteert hoe het op dat moment verloopt. Je kan niet alles in de hand hebben. 

Geboorteplan

Mijn geboorteplan was daarom ook kort en bondig. Mijn enige eisen waren:

* Mitchell moest erbij zijn

* Bad bevalling

* Huid-op huid contact voor minimaal 1 uur

* Borstvoeding geven binnen het uur

Een bad bevalling was bij Rhydian echt een prio maar omdat de bevalling van Rhydian ook zo snel ging was hier geen tijd meer voor. Ik kwam met 7 cm ontsluiting in het ziekenhuis. Toen heb ik heerlijk onder de douche de weeën opgevangen. Daarom was het bij de bevalling van Devlin geen prio. Omdat ik wist dat de douche ook heerlijk zou zijn en zo ook kon bewegen tijdens de weeën. 

Zwangerschap vanaf week 40

Mijn vriend heeft per 1 februari een nieuwe baan. Een compleet nieuwe carrière. En dat hij dan ook gelijk 1 week van huis zou zijn.. Dus ik maakte me vanaf week 40 toch een beetje druk over dat ik straks in de kraamweek alleen zou komen te staan met 2 kindjes. En dat we niet volop konden genieten met zijn 4-en. Dus ik had besloten om dan vanaf week 41 ingeleid te willen worden. Toen ik precies 40 weken zwanger was ben ik gestript. Dan maken ze de vliezen rondom het hoofdje wat losser om zo hormonen vrij te geven om de bevalling, of het begin hiervan, een zetje te geven. De 1e strippoging had geen effect. Ik had ook al 3 weken voorweeën, dus het duurde en duurde maar. Ik vond het echt welletjes.

2 dagen later had ik nogmaals een controle bij de verloskundige. Deze heeft toen nogmaals een strippoging gedaan. Ook mijn bloeddruk werd gecontroleerd en deze schommelde al dagen. Toen was deze weer te hoog. Ik vertelde ook dat ik de baby minder voelde dus werd ik voor de zekerheid naar het ziekenhuis gestuurd. Er werd een CTG (hartfilmpje van de baby) gemaakt en er werd bloed afgenomen en mijn urine werd gecontroleerd. Alles was gelukkig goed. Toen heb ik de gynaecoloog vertelt dat ik het wel goed vond zo. Zij heeft toen ook een inwendig onderzoek gedaan en vertelde me dat ik wel wat cm ontsluiting had. Dat kwam door die 2 strippogingen. En een beetje door de voor-weeën. Tijdens dat inwendig onderzoek heeft de gynaecoloog ook nog wat losgemaakt. Daarbij kreeg ik weer een cm ontsluiting erbij, dus ik zat op ruim 3 cm. Ik was toen 40+2 en dit was op woensdag 16 januari 2019. Ik had al een inleiding staan voor maandag 21 januari. De gynaecoloog vertelde me dat ze hele sterke hoop had dat dit niet hoefde te gebeuren. En ik hoopte dit ook zeker niet..

Die dag waren we rond 13.00 thuis. Rhydian was bij opa en oma en bleef daar slapen. Voor de zekerheid mocht er iets gebeuren en dat we dan niet halsoverkop nog Rhydian weg moesten brengen. We hebben Rhydian nog wel even gezien toen we uit het ziekenhuis kwamen. Voordat we weer richting huis gingen.

17.15

Ja hoor, ik zei tegen Mitchell, : ” Volgens mij is het begonnen”. Ik kon niet gelijk plaatsen of dit het nou weer was. Gek he, ondanks dat ik al een keer eerder bevallen was moest ik toch nog even nadenken. Ondertussen kookten we verder en hebben we lekker gegeten. Ondertussen ”pufte” ik een wee weg en hield ik deze bij in een App. Van puffen was nog niet echt sprake van, deze weeën waren licht en goed te doen.

18.15

De weeën kwamen nu om de 5 minuten en duurden nu zeker wel een uur. Maar het was nog steeds goed te behappen. Ondertussen hebben we gegeten, opgeruimd, ik heb nog gedoucht en wat make-up opgedaan. Ik moest er natuurlijk wel een beetje leuk uit zien nu ik een geboortefotograaf had.

19.15

Toch belde ik de verloskundige voor de zekerheid, mocht het ineens wel snel gaan. Ik had nu toch al zo een 2 uur regelmatige weeën. De verloskundige kwam en toen had ik dus 5 cm ontsluiting. Er werd naar het ZMC Ziekenhuis gebeld of er een plekje vrij was. De nacht daarvoor was het vol dus er werd alvast gebeld. Gelukkig was er een plekje vrij! De verloskundige vertelde ons rustig aan te doen. Mijn vluchtkoffer stond natuurlijk al klaar, maar de laatste spulletjes toch erin gedaan en Mitchell ging ook nog rustig douchen.

20.15

We kwamen aan in het ziekenhuis. De verloskundige was er al en wachtte rustig op ons. We settelden ons een beetje en er werden nog wat controles gedaan. De verloskundige stelde voor om mijn vliezen te breken, zodat het wat sneller zou gaan.

20.35

Mijn vliezen werden gebroken en vanaf toen werden de weeën krachtiger. Ze waren nog goed op te vangen en hebben we nog een beetje zitten kletsen. De verpleegkundige van het ziekenhuis kwam binnen en ze vond het zeldzaam dat ik zo rustig bleef. Ze had dit nog niet eerder zo gezien. We hebben nog even verder gekletst en grapjes gemaakt.

21.00

Ik besloot om lekker onder de douche te gaan, om zo de weeën ontspannend te kunnen opvangen. Mitchell zorgde ervoor dat de straal goed terecht kwam waar ik het wilde hebben. Ik had vooral rug weeën, en weeën in mijn stuitje dus het water deed me goed en hielp me te ontspannen. Ook was er een stoeltje onder de douche. Dus tijdens de momenten van rust zat ik hier op. Ik was nog steeds erg rustig eronder. De verloskundige stelde voor om rond 22.00 nog een inwendig onderzoek te doen om te kijken op hoeveel cm we dan zaten en dat vond ik prima. Dan weet je ook hoever je bent en weet je ook een beetje waar je aan toe bent. Dit was ook mijn houvast.

21.30

Lotte, de geboorte fotograaf van Lotzkinderfotografie, werd gebeld. Ik had nog niet het idee dat ze veel kon vastleggen maar we belden voor de zekerheid of ze toch kon komen. Ondertussen stond ik nog steeds onder de douche, zitten, staan , en bukken werd afgewisseld. Liggend de weeën opvangen kan ik niet. Ik moet in beweging blijven en zo kon ik de weeën goed weg puffen en bewegen. Ademhaling is ook heel belangrijk, zo kan je letterlijk de pijn (deels) weg puffen en heb je het zo onder controle.

22.06

Lotte kwam eindelijk aan in het ziekenhuis. Door alle haast was ze verkeerd gereden en de hoofdingang was net dicht, dus moest ze omlopen. Maar ze was nog op tijd! De verloskundige controleerde mijn ontsluiting en toen zat ik (nog) maar op 6 cm! De weeën waren nu echt heftiger en krachtiger. De verloskundige kon dat ook voelen tijdens het inwendige onderzoek. Ik was een beetje ontdaan, omdat 6 cm nog niet erg veel is voor de weeën die ik had. Ik kreeg steeds meer druk onderin mijn rug en nu vond ik het toch wel echt heftig worden. Maar ondanks dit bleef ik rustig en pufte ik de weeën onder de douche weg. Echt veel tijd om bij te komen had ik niet, want ik had echt 2 weeën in 1 minuut. Dus zo voelde dus een weeën storm. Achteraf gezien, op dat moment denk je hier niet aan. En doe je wat je moet doen.

22.26

De weeën kon ik nu echt niet meer weg puffen en opvangen onder de douche. Dus ik sprong letterlijk op het bed en ik zei dat ik erge persdrang had. Lotte geloofde dit niet want ze vond dat ik nog zo aanspreekbaar was en erg kalm bleef. De verloskundige controleerde de ontsluiting en bevestigde mijn gevoel. Ik had 10 cm ontsluiting, dus volledige ontsluiting. Mijn lichaam was er klaar voor om onze 2e zoon geboren te laten worden.

Ik mocht gaan persen, ik vond dit zo goed gaan. Mijn verloskundige heeft mij goed begeleid en laten luisteren naar mijn persweeën. Na de 1e perswee was zijn hoofdje er al uit. Bij de 3e perswee is onze zoon geboren. Al met al heb ik maar 4 minuten hoeven persen.

22.30

Jaa, hoera! Onze 2e zoon, Devlin Avery de Ridder is geboren!

Wat was ik trots, op Mitchell, op Devlin en natuurlijk het meeste toch wel op mezelf. Dat mag best gezegd worden, toch? Na zo een top prestatie. Want dat is bevallen zeker. De verloskundige zei me dat hij niets heeft gedaan. Dat ik zelf goed heb geluisterd naar mijn lichaam en ik precies aanvoelde wat ik moest doen op dat moment en wanneer ik moest persen. De verloskundige heeft Devlin alleen opgevangen. Toen ik dit hoorde besefte ik me maar weer heel goed hoe sterk het vrouwelijk lichaam is.

23.00

Ondertussen werd de familie gebeld en natuurlijk Rhydian ook. Ik wilde heel graag dat Rhydian gelijk zijn kleine broer zou ontmoeten. Ook omdat Lotte er was en ik dit heel graag wilde vastleggen.

23.30

Devlin werd gewogen en hij woog maar liefst 3730 gram! Alhoewel op de foto 3.72 staat maar ja de verloskundige zal het wel weten, hihi. ? Meten doen ze niet meer in het ziekenhuis dus dit hebben we later thuis gedaan. Hij is 52 cm(!) lang. En mama, ja mama ging lekker douchen (alweer) en opfrissen. Ik was blij dat ik weer zonder kleerscheuren was bevallen. Mijn tip: luister heel goed naar je lichaam en naar de verloskundige. (!)

01.15

We waren heerlijk thuis. Hebben een super nacht gehad, Devlin sliep een lange tijd door. Hij was zelfs moeilijk wakker te krijgen voor de nachtvoedingen. Zo konden wij ook een beetje slaap pakken, alhoewel de adrenaline vol in mijn lijf zat.

Ik hoop dat jullie het leuk vonden om mijn bevallingsverhaal te lezen. Ik vond het super spannend om te delen. Laat je het me weten hoe je het vond?

Liefs,

Karine