Bevallingsverhaal deel 2

Ik was er helemaal klaar voor. Het was 9 uur savonds toen wij onze spullen uit de kamer bij elkaar zochten en onderweg gingen naar de beval kamer. 

Mijn vliezen waren gebroken maar last van weeën had ik nog niet. Ik liep dus gewoon zelf van de ene naar de andere kamer. Daar aangekomen namen we even alles door. Misschien naïef maar wat ik bijvoorbeeld niet wist is dat ik gedurende de hele bevalling aan de ctg moest, wat een ellende! Je kan je niet vrij bewegen de hele tijd piepjes om je heen.. 

Ik kreeg weeenopwekkers via een infuus, dus mijn weeën waren vanaf het begin best wel heftig. 

Ik had van te voren al aangegeven geen pijnstilling te willen, zeker geen ruggenprik! Ik dacht, vroeger hadden ze dit ook niet... Ik kan dit wel! 

Ik begon dus met 3 cm ontsluiting en om 2.30 had ik pas 4 cm! Aangezien ik natuurlijk al dagen in het ziekenhuis lag, was ik ontzettend moe. De verpleegkundige stonden namelijk altijd al vroeg aan de deur voor een ctg en mijn bloeddruk.. Ik dacht 1 cm , per 5,5 uur.. Slapen kon ik bijna niet want hoewel mijn weeën heel kort duurde kwamen ze echt super snel achter elkaar. 

Ik voelde dat alles steeds ongemakkelijker werd en hebben toen met de verloskundige afgesproken de ctg in het hoofdje van onze dochter te doen, zo zou ik gewoon kunnen lopen.. Ik moest hier wel echt even over nadenken, want de gedachte daaraan vond ik zo sneu! Uiteindelijk wel gedaan... 

Mijn man had inmiddels al eventjes een paar keer geslapen en ik gaf aan dat hij dat vooral moest doen, zo was als ik klaar was in ieder geval 1 van ons 2 uitgerust. 

Om 4.30 had ik 5 cm ontsluiting de meiden gaven aan dat een ruggenprik nog steeds kon, omdat ik het toch echt wat zwaarder kreeg... Geen ruggenprik voor mij, de gedachte alleen al.. een morfinepomp was voor nu nog geen optie want we wisten niet hoe snel de ontsluiting zou gaan. 

Wat ik trouwens ook niet wist is dat veel vrouwen spugen tijdens de bevalling.  Dat had ik dus, en als ik ergens helemaal niet tegen kan is het spugen.. 

Om 6.30 kwam de verloskundige nog een keer langs en op dit moment had ik 6/7cm ontsluiting.  Op dit moment ging ik voor het laatste redmiddel en ging ik onder de douche zitten.. ik gilde het ondertussen uit van de pijn, nog steeds aan de weeenopwekkers, zn draad wat eruit hangt om onze dochter te controleren.. Op dat moment heb ik de gynaecoloog erbij geroepen en aangegeven dat ze me dan maar die ruggenprik moesten geven, ik was zo moe en zo bang dat ik het persen straks niet vol ging houden en dan wellicht een keizersnee moest. Ze gaven aan dat ze nu dan de morfinepomp wel konden doen, ik hoefde niet zoveel cm ontsluiting meer. Mijn weeën kwamen nog steeds snel achter elkaar maar duurde echt kort. Ik was nog bang dat dit invloed zou hebben op het persen straks  maar de verzekerde me ervan dat dit wel goed zou komen. De meeste vrouwen zouden met zulke weeën niet zoveel ontsluiting hebben.

Aangezien in mijn ene hand al een infuus zat voor de weeenopwekkers zou dit infuus in mijn andere hand gaan. Rond 745 had ik 8cm ontsluiting en inmiddels al 4x geprikt voor mijn infuus, pas om 8.20 zat dit er eindelijk in. 

Ik kan je zeggen dat ik me echt heerlijk voelde op dat moment maar de pijn en heftigheid van de weeën waren er nog steeds. Alleen tussen de weeën door was ik veel meer ontspannen. 

Ik vond het nog zo sneu voor de verloskundige want er moest continue iemand bij blijven, maar haar werkdag zat er eigenlijk al op.. 

Ze merkte dat ik persweeën begon te krijgen rond 9uur en vroeg mij of ze mocht kijken naar de ontsluiting.. Ik gaf aan dat ik het wel even fijn vond aan de morfinepomp dus of ze even kon wachten, haha! 

Om 9.15 ging ze uiteindelijk toch kijken en had ik volledige ontsluiting. Ik werd van de morfine afgehaald..

Ze gaf om 9.29 aan dat ik mocht gaan persen ik keek nog even op de klok boven mij en dacht oke dan zal ze rond 12u er wel zijn.. 

Wat ik goed had onthouden is dat als ze zou zeggen dat ik moest stoppen ik moest stoppen want ik wilde echt niet uit scheuren!

Na 2 persweeën en 7 minuten later, was onze knappe dochter geboren! 

Het eerste wat ik vroeg is of ze een te groot hoofd had, maar ze was prachtig en helemaal niet te groot of te klein! 

Doordat het zo snel is gegaan had ik wel een 3e graads reptuur, volledig uitgescheurd! 

Over dat en alles erna schrijf ik de volgende keer.