Bevallingsverhaal deel 1

En toen was het zover, mevrouw Groeneweg werd er geroepen. Samen met Jeffrey werd ik naar een kamer begeleid en werd mijn bedje voor die nacht toegewezen. Nog 2 andere bedden stonden op die kamer. Even spulletjes uit stallen en vervolgens mocht ik door voor een ballonetje. Na 3 pogingen zat het ballontje goed, kreeg ik lekker een slaap pil en nam ik afscheid van Jeffrey, want die mocht niet blijven.

Al snel begonnen de krampen, onregelmatig in me buik maar wel aanwezig. Slapen kwam amper van door de pijn. Vervolgens in de loop van de avond trok dit door naar me rug, op dat moment was het noG licht aanwezig. Om half 2 snachts moest ik plassen. Eenmaal op de wc floepte het ballonetje eruit en werden de pijnen steeds erger. Goed teken dacht ik! 

Die ochtend om 6 uur kwam de gynaecoloog mijn ontsluiting checken. Een zware domper want ik had nog maar 1 á 2 centimeter. Conclusie was dat ze me nog niet verder gingen inleiden en nog niet naar de verloskamer mocht. Dit mocht pas met 4 centimeter. Wel kreeg ik pilletjes om het op gang te brengen. Ondertussen had ik wel al onregelmatige rug weeën. 

Even lekker douche deed me goed en inmiddels was Jeffrey gearriveerd. De weeën werden steeds heftiger en ik kon ze vrij lastig opvangen omdat het rug weeën waren. Ook kwam mijn ontsluiting lastig op gang en om 2 uur in de middag zat ik nog op 2 centimeter. De moed zakte me zwaar in de schoenen en ik was kapot van de zo slechte nacht. Uiteindelijk werden de weeën steeds regelmatiger en ondertussen was mijn moeder gearriveerd. Om 4 uur checkte ze me ontsluiting omdat mijn weeën steeds heftiger werden. En ja hoor ik mocht eindelijk naar de verloskamer, want ik had 4 centimeter. 

Er werd gevraagd of ik naar de verloskamer kon lopen maar dit ging amper, alleen liggend kon ik mijn weeën redelijk opvangen. Ik werd in de rolstoel gehesen en met mijn moeder en Jeffrey naar de verloskamer gereden. Gelijk daar stond een ontzettend lieve verpleegkundige klaar Ennie heette ze! Een wat oudere dame, pittige tante maar wel een lekkere doorpakker. Gelijk werd ik geadviseerd een ruggenprik te nemen want dit ging nog wel even duren. Ook werd ik onder de douche gezet tegen de pijn. Onder de douche voelde ik iets lopen alsof ik plaste maar dit niet in de hand had. Na een discussie met mijn moeder of het wel of niet vruchtwater was kwam zij tot de conclusie dat het volgens mij wel vruchtwater was. Vervolgens nam ik plaats op bed werd ik aan allerlei monitoren en infusen gelegd en werd mijn ontsluiting even gecheckt, het was inmiddels half 7 en het was net aan 5 cm en ik had gelijk mijn vliezen waren uit zich zelf gebroken.

Vervolgens kwam de anesthesist binnen gelopen, niet wetende wat mij nog te wachten stond...