Bevallingsverhaal baby S

Woensdag 25 mei. Aan het eind van de middag is de badkamer eindelijk af. De verloskundige komt voor een bloeddruk check binnen en de aannemer vertrekt. Hij zegt nog: even wachten met poetsen hè, de kit moet goed drogen. ‘Jahaaa, roep ik hem achterna 🫣 dat was een leugen 🤪

Mijn bloeddruk was goed gelukkig, dus vertrok ze weer en hadden we voor vrijdag weer afgesproken. Ik lag al een aantal maanden plat wegens bekkeninstabiliteit en sinds week 30 ongeveer volledig bedrust met een hele onrustige buik. Ik dook dus eerst weer lekker m’n bed in, nietsvermoedend van wat er komen zou die nacht.

De peuter ging rond 18:30 naar bed en ik kreeg ongelooflijke nesteldrang. Het was een gigantische stofbende en puinhoop in huis van de verbouwing en dit voelde niet relaxed. M’n vluchtkoffer was nog niet half ingepakt. Ik wilde bezig, dus ben ik begonnen met opruimen en poetsen en m’n man opdrachten geven. We begonnen met de zolder (lekker belangrijk ook, achteraf 😂) en ik ging door op de eerste verdieping. Elke kamer moest schoon, de nesteldrang overwon hier de pijn eventjes.

Tegen 22u ging manlief naar bed. Maar ik was nog lang niet moe, dus ging nog even door. M’n vluchtkoffer werd volledig ingepakt en ik zette nog een was aan. Rond 00u schoot ik omhoog van de eerste wee, ik probeerde ze nog te negeren maar ben na een tijdje toch maar naar bed gegaan… het zal vast gewoon wat harde buiken zijn omdat ik veel te veel aan het doen ben, dacht ik nog. Maar van slapen kwam het niet, de hele nacht door kwamen weeën en dat wilde ik maar niet geloven. Het was echt nog te vroeg voor haar om geboren te worden.

Donderdag 26 mei. Rond half 7 ‘s morgens kruip ik uit bed. Ergens nog in de ontkenningsfase dat dit vast nog steeds harde buiken zijn. Ik wilde ook geen paniek in te tent creëren dus ik zei nog maar even niks tegen m’n man. We gingen wel meteen weer aan de slag samen, overal werd gepoetst en gestofzuigd. Het is echt ongekend waar dat stof allemaal zit, na een verbouwing 🥲 Ik had de aannemer beloofd om de badkamer nog niet te poetsen maar mijn verstand wist dat de baby ging komen, dus begon ik met de badkamer poetsen. En goed ook. De kit is heel gebleven trouwens, heb extra voorzichtig gedaan 😂

Nadat ik boven alles schoon heb, licht ik voorzichtig manlief maar even in van de toestanden in m’n buik. Het is nu rond 10 uur ‘s morgens en ik moet de weeën intussen ook echt al wegzuchten. Ze duren ongeveer een minuut en komen om de 2 minuten. Harde buiken en oefenweeën gaan over onder de douche dus ik zei dat ik maar even ging douchen. Het warme water was heerlijk, maar de weeën bleven komen. Vanaf nu wist ik: shit, het is écht begonnen. En omdat ik pas 35 weken was bereidde ik mezelf al een beetje voor op een medische ziekenhuisbevalling.

De verloskundige werd gebeld en kwam rond 12u langs. Ze voelde nu zo’n 1,5 cm ontsluiting. Er was dus inderdaad echt iets gaande. Maar, zei de verloskundige, het kan ook de indaling zijn. Dus ik werd verzocht om lekker rustig aan te doen. Een warm bad te nemen, even te gaan slapen. We spraken af dat ik weer zou bellen als de situatie zou veranderen.

Dus zodoende dook ik thuis in bad. Maar door de weeën had ik een knetter harde buik en voelde ik de baby al sinds die avond ervoor niet meer bewegen. Toen ben ik uit bad gegaan en even op bed gaan liggen om naar haar hartje te luisteren, ik maakte nog een video (voor de verloskundige) en hier had ze al een hartslag van 180/190. Toen ik naar beneden ging voelde ik aan alles dat ik me er niet meer goed bij voelde. Er was iets mis. Ik belde de verloskundige weer en die stond rond 14u op de stoep.

Na toucheren bleek ik al 3 cm te hebben. Dat was voldoende info voor mij, ik wilde naar het ziekenhuis. Het voelde niet meer veilig thuis…

(Wordt vervolgd)