Bevallingsverhaal 2020

03-02-2020

05:00 het was tijd om te bellen naar het VUMC waar ik die dag zou worden ingeleid omdat dit ziekenhuis 1,5 uur rijden is mochten we vroeger bellen, helaas werd mij verteld dat ze geen plek hadden en ik om 10 uur maar weer terug moest bellen. Ik was het hier niet zo mee eens en dus ook erg verdrietig. We besloten toch om 0800 richting Amsterdam te rijden en ons daar nog even te vermaken want we hadden tenslotte Brian ook al naar opa gebracht.

Om 10 uur rijden we in Amsterdam en ik bel nog eens, nee sorry er is echt geen plek en ik weet ook niet hoe en wat voor vandaag. Sorry u zegt? Ik werd pissig en onwijs verdrietig want we hebben zo naar deze dag toe geleefd. We verzoeken hun een andere lokatie voor ons te vinden zowel binnen Amsterdam als bijvoorbeeld hoorn. We moeten hier op wachten en besluiten een boordje te gaan halen bij de jumbo en dan naar Amsterdamse bos te rijden om deze daar op te eten en maar een film te gaan kijken. We staan koud op de parkeerplaats en ik word gebeld 10:30 er is een plekje.

Aangekomen in het ziekenhuis worden we op een kleine onderzoekskamer gelegd en krijg ik mijn eerste CTG, de arts komt me controleren op ontsluiting wel iets zachter maar meer ook niet. Ik krijg mijn eerste pilletje om alles te gaan laten beginnen. ik word naar een andere kamer gebracht waar ik samen lig met een dame die voor het zelfde hier ligt. Om de twee uur een pilletje en de krampjes komen vrij wel meteen opzetten. het word avond manlief vertrekt en ik maak me klaar voor een nachtje want dit kan lang duren.

04-02-2020

Ik word gecontroleerd door de gynaecoloog en de zaken zijn wel wat opgeschoten maar we zijn er nog lang niet, dus weer een dagje van wachten veel voor weeën. We gaan wel even lekker naar beneden voor de beste taart ever en genieten van ons bewegende meisje in mijn buik. De avond verloopt iets minder soepel en de weeën volgen zich snel op maar doen niks, wel willen ze een goeie CTG en door dat zij dus niet stil ligt en mijn buik echt verbouwt word dit een CTG van maar liefst 4 uur. De nacht is echt niet fijn en slaap onwijs slecht, sta 2 keer onder de douche, draai 1000 keer en hoop dat ik er morgen klaar genoeg voor ben om echt te gaan beginnen aan de bevalling. Wel is er in de voor avond nog controle geweest en mocht hier niks in zijn verandert zijn dan krijg ik zowel een ballon als de pillen.

05-02-2020

D day alleen wist ik dat nog niet.

Om half 6 word ik weer gecontroleerd niet voldoende ontsluiting om mijn vliezen te breken en er word meteen een ballon katheter geplaatst. Als Jeff er is en ik net gedoucht heb merk ik dat ik bloed dit is een goed teken, wel word ik naar een andere kamer over gebracht want het is te druk. Hier kleed ik me om want ik bloed echt wel meer, ineens komen de weeën onwijs snel en heftig. de arts besluit mij om 11 uur naar de verloskamer te brengen. Bij deze controle zit ik op 2,5 a 3 cm ontsluiting nog net niet genoeg om mijn vliezen te prikken het is inmiddels half 1. ga maar lekker douchen is het advies, onder de douche komen de weeën echt op gang en ik moet behoorlijk puffen. eenmaal weer in bed is het 1400 uur en voel ik meer bloed lopen, niet lang daarna bij het lachen valt mijn ballon er uit, om 1500 uur komt de verloskundige om mijn ontsluiting te checken. 3,5 a 4,5 cm en ze breekt mijn vliezen. Hier blijkt flink in gepoept en ze vraagt toch de kinderarts wat te doen, het is groen met vlokken in plaats van de “normale” doorzichtig met groene vlokken wanneer een baby in water gepoept heeft. Ik schrik maar laat het allemaal over me heen komen. na een uurtje of iets ik weet het echt niet meer zijn de weeën overal voor mijn gevoel en vraag ik om een ruggenprik. Deze moet 2 x geprikt worden en werkt alleen om de buik weeën weg te krijgen, de anesthesist komt wel 4 keer naar boven om hem te verhogen en iets te verplaatsen. Op het moment dat ze voor de 5e keer willen bellen naar de anesthesist wil ze eerst nog even checken de klok staat op dat moment op 20:10 uur ik kan niet meer en als ze zegt je hebt 5 cm ontsluiting laten we de anesthesist maar komen want dit duurt nog wel even, de moed zakt me in het ziekenhuisbed en ik zeg tegen jeff dat ik niet meer kan en echt naar huis wil. Het advies is toch echt op mijn zij te gaan liggen, dit deed zoveel pijn dat we het niet meer geprobeerd hadden. met veel moeite lig ik half op mijn zij als ik tijdens elke wee onwijs druk voel van onder, dit was een goed teken laat maar lekker drukken. Niet lang daarna voel ik pers drang, dit mocht niet want ik had nog maar 5 cm ontsluiting. De weeën bleven komen en bij elke wee voelde ik de per drang toe nemen en zeg ineens dat ik het echt niet meer hou. Jeff ziet dat haar hoofdje al staat en zegt de verpleegkundige dat het echt niet lang meer kan duren hij herkende alles van bij Brian, ze besluit de gynaecoloog er bij te halen. Op het moment dat zij binnen komt is het 20:42 ziet ze dat ons meisje al geboren gaat worden en tijdens 1 pers waar in geroepen werd dat ik moest mee zuchten, wat ik op dat moment niet kon zat midden in een pers wee. Toen deze over was en ik kon zuchten zei de arts kijk eens wie er aan komt, kon ik alleen maar zeggen dat ik niet wilde kijken. Op dat moment kwam ons meisje op de wereld en pakte ik haar aan. ze huilde al tijdens het laatste stukje dat ze er uit kwam en zo werd om 20:43 onze mooie dochter geboren Yenthe Kimberley Philou. De dagen waren lang en in eens is ze daar onze droom.