Bevallingsverhaal 2.0

Na de controle bij de verloskundige op maandag 13 januari stond er op vrijdag 17 januari een afspraak met de gynaecoloog ingepland.  

Die week wandelde ik veel en maakte ik veel knutselwerkjes samen met onze peuter, die ook op was van de zenuwen. 

Op donderdag 16 januari liepen wij samen met zijn neefjes en nichtje en zijn oma nog het Kabouterpad, dit was wel even heel lekker!  

Op vrijdag 17 januari had ik een afspraak in het ziekenhuis om te kijken welke inleiding er ging plaatsvinden. ik werd wéér getoucheerd (+/- de achtste keer). en ik had op dat moment nog steeds 1 a 2 cm ontsluiting. Ze besloten voor een ballonnetje te gaan die dan op de dag van de inleiding geplaatst zou worden. Op maandag zal ik gebeld worden of er op dinsdag of woensdag een inleiding zal plaatsvinden.Dat weekend was best een rustgevend weekend, ik wist dat hij er die week aan zal komen en dat gaf best wat rust.Zondag heb ik het huis nog lekker opgefrist en had ik alle was zo goed als weg.Op maandagochtend om 08.00 uur werden wij opgebeld dat er op zondag iemand spontaan was bevallen dus dat er op die  maandag 20 januari nog een plekje vrij was en of ik daar voor openstond. ik heb geen moment getwijfeld en ben hiermee akkoord gegaan. Wij maakte onszelf klaar en brachten Stado naar zijn oma. om 09.30 uur kwamen wij in het ziekenhuis, als eerste aan de CTG en vervolgens kijken hoe mijn ontsluiting er voor stond. Ik had op dat moment al 3cm ontsluiting en een ballontje zal niet meer werken en ze besloten voor een hormoongel die het natuurlijke proces moest aanzetten. deze gel deed niet veel meer dan wat ik al weken had, we wachten, wandelde door het ziekenhuis, aten broodjes in het restaurant, keken een serie en speelde spelletjes. rond 18.45uur werd er weer naar mijn ontsluiting gekeken, deze stond nog steeds op 3cm. Er werd overlegt met de dienstdoende gynaecoloog en besloten om nogmaals een hormoongel in te brengen. en om de ochtend erna ons om 06.00 uur te wekken om te kijken of ik aan een weeën opwekker infuus moest. Om 22.01uur kwamen ze polshoogte nemen en op dat moment kwamen bij de weeën net een beetje op gang, ook die rot rugweeën waren weer van de partij....Er werd gezegd; je hebt wat blosjes, we gaan even kijken hoever je bent. op dat moment zat ik op 3 a 4 cm ontsluiting.

We mochten onze spullen pakken om naar een beval kamer te gaan. Dat stukje lopen van de ene kamer naar de andere kamer was erg zwaar, we zagen een klok hangen en mijn vriend zei; oh we zijn hier al bijna 12.5 uur! Dat vond ik niet een fijne oppepper en de weeën waren nu ook niet meer te houden. Ze kwamen mega snel achter elkaar ik ben onder de douche gezet. de eerste paar minuten bleef mijn vriend bij mij zitten bij de douche maar de damp en zijn astma maakte het niet erg bevorderlijk voor hem en hij besloot te wachten in de kamer. Ik had op dat moment al persweeën, maar die onderdrukte ik omdat ik dacht dit kan nooit! Ik voelde dat ik flauw ging vallen en heb mijn vriend erbij geroepen en gezegd terwijl dit al gebeurde; ik denk dat ik ga flauwvallen, de weeën bleven gewoon doorgaan.

Hij heeft aan de noodkoord getrokken en vervolgens ben ik naar het bed getild waar ik een deel van kwijt ben, ik weet alleen nog dat ik zei; ik ben er weer, ohnee toch niet.. Eenmaal op bed werd er weer gekeken naar mijn ontsluiting. Op dat moment had ik 7cm ontsluiting en ze besloten mijn vliezen voorzichtig te breken. Het voorzichtig breken ging niet op en kwam met een plens want ik had nogal veel vruchtwater, net zoals bij mijn eerste bevalling. Op dat moment zat ik gelijk op 10cm ontsluiting, er kwamen allemaal doktoren  binnen en werd er bij mij een infuus ingebracht, in deze tussentijd schijn ik ook nog gespuugd te hebben(weet ik zelf niets meer van) het infuus was om de weeën niet te laten afzakken.  

De persdrang was er na het breken van de vliezen gelijk en hoe hard de gynaecoloog ook riep dat ik nog niet mocht gaan persen, kon ik mijn verstand niet goed gebruiken raakte ik een beetje in paniek.. ik had immers al gehoord dat het niet zo goed ging met de kleine man en werd er nog een CTG op het hoofdje van de kleine man geplaatst.

Met een geweld wat ik niet zelf kon tegen houden heb ik een zijpersing gedaan en dat 2 keer vlot achter elkaar en toen lag hij opeens op mijn buik. Van 3 a 4 cm naar kind op mijn buik in iets korter dan een uur..  Ik ben behoorlijk geschrokken want hij had een knop in zijn navelstreng en de navelstreng zat ook om zijn nekje. Op mijn buik gaf ik aan dat ik het idee had dat het niet goed met hem ging. Hij is toen meegenomen naar een babybedje op de kamer zelf. Mijn vriend zat toen nog naast me en heb gezegd naar onze kleine Faas te gaan. Faas werd even geholpen met op adem komen en na 10 minuten kon eindelijk het huid op huid moment beginnen. 

Die nacht bleven wij nog ter observatie en de volgende dag mochten wij naar huis met de kleine vent.