Bevallings verhaal J❤️

03:30 daar lig ik dan wakker in bed , dood zenuwachtig voor wat er komen gaat. Bij de bevalling van Marley wist ik niet wat me te wachten stond en ging ik er open in, maar nu weet ik wat er komen gaat. Ik probeer nog wat te slapen, maar het lukt me gewoon echt niet meer! Om 05:20 ga ik uit bed kleed me aan. Ik maak nog een laatste buik foto in de spiegel, beneden maak ik nog een foto naast bet wiegje en ben zo blij als jij straks hier in kan liggen.

05:40 we stappen de auto in alle spullen mee voor jou, mij en papa. We komen aan bij het ziekenhuis ik maak nog een foto dat we door de legen gangen lopen in t ziekenhuis bepakt en bezakt.

06:00 melden we ons op de afdeling en worden begeleid naar een kamer. Ik pak alvast je eerste kleertjes, zodat dat klaar ligt. Ik word aan de ctg gelegd een draadloze super fijn! Om kwart voor 7 komt de gynaecoloog een infuus prikken en vliezen breken. Nog steeds 3 a 4 cm ontsluiting om 06:45 worden me vliezen gebroken en nu is het wachten op de weeën of ze vanzelf komen of toch weeën opwekkers nodig zijn. Om 07:45 misschien 1 wee verder. 08:00 worden de weeën opwekkers aan het infuus aangesloten. Ik was nog steeds zenuwachtig en het moment van de weeën kwam nu steeds dichterbij. Om ff voor half 9 begonnen de weeën meteen om de 3 minuten. Bij Marley bouwde het rustig op, maar dit keer meteen volgas weeën. De weeën opwekkers werden nog wat hoger gezet en elke wee werd nog heftiger voor zover dat kon. Ik ging van links naar rechts door het bed en kon me niet goed ontspannen tussen een wee door. Me bekken bleef op spanning staan en oh wat deed dat toch zeer!!! Om 09:30 kon ik niet meer voor me gevoel. Ik drukte op het belletje en vroeg om pijn medicatie. De verpleegkundige gaf aan probeer even onder de douche te ontspannen en in de tussen tijd zou ze ze gynaecoloog roepen om even te komen kijken en sparen over pijn medicatie. Daar zat ik dan onder de douche , de douche werd voor mijn gevoel telkens warm en dan weer koud, dat voelde zo vreselijk en voelde totaal niet prettig aan. Ik zei tegen me vriend als ik dit nog tot vanavond moet weg puffen gaat me niet lukken. Om 09:45 lag ik weer in bed en ging de gynaecoloog kijken hoever we er voor stonden 5 cm ontsluiting. We spraken over een ruggenprik en een morfine pompje. Ik koos voor het morfine pompje. Om 10:00 kreeg ik het morfine pompje, ik bleef maar op de knop drukken gelukkig zit er een beveiliging op en kan je om de 3 minuten een shot krijgen. Ik had inmiddels al 34 x gedrukt in 20 minuten tijd haha. Het gaf me de juiste verlichting die ik nodig had en kon me bekken ontspannen tot zover dat kan met weeën. Op een geven moment zei de verpleegkundige als je denkt dat je moet persen moet je het zeggen. Voor me gevoel was dat nog niet zo, maar snel daarna kreeg ik wel dat gevoel de gynaecoloog werd erbij gehaald en alles werd gereed gemaakt. Ik mocht beginnen met persen !! Na de eerste pers wee had ik geen controle meer ik raakte in paniek, gelukkig werd ik goed begeleid . Perswee twee het hoofdje stond de ring of fire! Weer raakte ik totaal in paniek, 4 mensen van het ziekenhuis en me vriend om me bed het benauwde me zoveel mensen! De gynaecoloog zei als het zo niet lukt dat moet je op je zij draaien. Daar kwam de volgende perswee me vriend zei je kant t pakte me hand bracht hem naar me knie 4 mensen van het ziekenhuis schreeuwde net nog niet je kan het en daar was ze dan op 31-05-2022 om 11:12 ons mooie meisje June Bobeldijk. Ze werd om me borst gelegd begon te huilen en plaste me meteen onder. Ik lag helemaal te shaken in het bed ik kon mezelf niet rustig krijgen en de controle over me lichaam was even helemaal weg, de navelstreng werd door geknipt door papa, voor me gevoel was ik in een waas. Ik kon June amper vasthouden en vroeg of ze van me af mocht ik was bang dat ik haar anders liet vallen. Ze werd bij papa gelegd en die plaste ze ook meteen onder. Daar lag ik dan helemaal de controle kwijt over me lichaam. De gynaecoloog wou kijken of ik niet uitgescheurd was, maar oh het brandde zo erg van beneden dat ze er gewoon niet aan mocht zitten , mijn geluk was dat ze werd weg geroepen naar een andere bevalling en eerst een ijspack er tegen aan! Op geven moment stopte het shaken en kon ik knuffelen met me kleine moppie. De gynaecoloog kwam terug en 0 scheuren zo fijn dat er niet gehecht hoefde te worden ! Ik was bek en bek af het voelde of ik een hele dag aan het hard lopen was geweest! Deze bevalling vond in zo veel heftiger dan de bevalling van Marley. Zo snel bevallen vond ik echt heel heftig. Nu is June alweer ruim 2 maanden en genieten we volop van haar❤️