Bevalling van Jesse James 14-08-2018

Maandag avond 13 augustus om 17:30 gingen wij nog even gezellig naar het bos. Voor een mooie wandeling met de hond.

Ik was op dat moment 39 weken zwanger.

En ja hoor toen we net aan onze wandeling waren begonnen braken mijn vliezen. Net als in een film. Mijn eerste reactie tegen mijn man was, schat of mijn vliezen zijn gebroken of ik ben aan het plassen. Zijn reactie ik denk dat je gewoon aan het plassen ben. 😅

Gelukkig waren we net aan de wandeling begonnen dus we waren zo bij de auto. Thuis de verloskundige gebeld. Die kwam langs maar ik had nog geen weeën we moesten nog even afwachten.

Ze was nog niet weg of de weeën waren begonnen. Al vrij snel kwamen de weeën om de anderhalf minuut. Dus om 21:00 in de avond toch nog maar nog een keer gebeld.

2 cm ontsluiting.

De verloskundige legde uit dat ze om 01:30 in de nacht weer terug zou komen. Ik dacht nog laat je mij nu alleen. De pijn en de rug weeen, ik vond het verschikkelijk. Geen één houding was te doen en de weeën weg puffen lukte voor geen meter. Eindelijk was het 01:30.

Ik had 6cm ontsluiting dus we konden naar het geboortehuis.

We hadden besloten om te bevallen in het  geboorte huis. Zo natuurlijk mogelijk maar mocht het medisch worden hoefte we maar een verdieping naar beneden.

Mijn man pakte de spullen en op dat moment kreeg ik enorme perst weeën. De verloskundige zei ik wil nog een keer kijken of we überhaupt nog wel weg kunnen. Binnen 10 min had ik 2cm erbij dus zat nu op 8cm ontsluiting.

We gingen als een gek naar het ziekenhuis. Ik kan je vertellen dat is geen pretje met pers weeën. Ik dacht serieus dat ik in de auto zou bevallen. Uiteindelijk in het ziekenhuis had ik al snel 10 cm ontsluiting.

Dus we konden beginnen. In een perswee kon ik 5/6 keer persen. De verloskundige vertelde mij dat de meeste vrouwen 2/3 keer konden persen in een perswee. Ik had enorm veel kracht maar toch lukte het niet. Na ruim een uur persen, raakte ik versuft en mijn kracht was zo goed als weg. Ik viel ook een paar keer weg en de moed zakte in mijn schoenen.

Ze zei we gaan het anders doen de baarkruk werd erbij gehaald. Na 20 min persen was daar onze prachtige zoon Jesse James geboren op 14 augustus om 05:24.

We werden overspoeld met emoties. Zo verliefd maar ook gelijk zo kwetsbaar. Zo een klein en mooi wondertje waar wij verantwoordelijk voor zijn. 💙

Nadat de tijd voor ons even stil stond moesten we er nog even voor zorgen dat de moederkoek naar buiten kwam. En ik moest nog even onderzocht worden of alles oke was. De verloskundige vertrouwde het niet dus moesten toch een verdieping naar beneden .

Daar aangekomen werd ik door verschillende gynaecologen onderzocht. Mevrouw Schulte u moet naar de OK u heeft een totaalruptuur. En toen kwam het binnen, ik moet volledig onder narcose. Doodsbang ging ik naar de OK. Mijn man en Jesse bleven achter. Ik trilde als een rietje ik vond dit nog erger als de bevalling. Weg controle en ik moest mij nu helemaal overgeven aan de artsen. het laatste wat ik zei was, Als je maar zorgt dat ik wakker word en heb wel 10 keer Jesse zijn naam genoemd.

Uiteindelijk viel het allemaal mee. En mochten we de zelfde dag naar huis. En konden we heerlijk genieten van ons prachtig mannetje 💙

Mijn zoon

In liefde zijn we verbonden

Vanaf het begin af aan.

Jouw hand in de mijne

Ik zal altijd naast je staan.

In vreugde en verdriet

Ik zal er zijn voor jou.

Mijn prachtig mooi kind

Wat houd ik veel van jou!

Jesse is nu een heerlijk, lief, leuk, ondernemend, avontuurlijk en ondeugend mannetje van 2 jaar oud. Helaas heeft hij al veel ste veel meegemaakt in zijn korte leventje. Het gaat nu een paar weken goed met Jesse. En daar houden we ons aan vast!