Bevalling eerste kind

Mijn eerste bevalling is geen standaard bevalling geweest. Ik was altijd bang dat als ik een kindje zou krijgen, dat deze net zo groot zou zijn als ik was als baby bij de geboorte. Hier wist mijn verloskundige van en hield hier ook rekening mee.

De dag van de bevalling was ik nog niet uitgerekend. 6 dagen voor de uitgerekende datum besloot mijn dochter om te komen. Mijn ouders waren diezelfde middag een geboortebord aan het halen. Ik zat thuis met de hond op de bank. Op den duur ging de hond die niet graag op schoot komt liggen, ineens blaffen tegen mij. Dit was natuurlijk heel raar en ik stond verder nergens bij stil. Daarna kwam hij op schoot liggen, zoals ik al zei deed hij dit nooit dus dit was heel vreemd.

Later die dag begon ik ineens krampen te krijgen te vergelijken met menstruatiekrampen. Ik dacht het zal toch niet? Ik ben gewoon verder mijn dag gaan leven. Toen in de avond was mijn partner de hond uitlaten toen ik onderweg naar de wc ineens heel veel water voelde lopen. Ben direct naar de wc gelopen, ik zal toch niet ineens in mijn broek hebben geplast?  Eenmaal op de wc aangekomen ben ik gaan ruiken aan mijn onderbroek en broek, er stond mij iets bij dat ik had gelezen dat vruchtwater geen geur of zoete geur had. Ik rook namelijk niks, het bleek vruchtwater te zijn. De bevalling zat eraan te komen! Nog geen weeën dus rustig aan naar bed om te slapen. Wij lagen nog geen uur in bed of de weeën begonnen.  Wij hebben gelijk de verloskundige gebeld. Deze is naar ons huis toe gekomen, doordat de weeën veel pijn deden zijn wij naar het ziekenhuis gegaan voor een ruggenprik. Ik werd begeleid naar de verloskamer in het ziekenhuis door de verloskundige die daarna afscheid nam. Het was immers nu aan het ziekenhuis om mij te begeleiden.

Eenmaal gesetteld kwamen ze mij halen voor de ruggenprik. Tijdens het zetten van de ruggenprik, voelde ik ineens een pijnscheut in mijn rechter bovenbeen. Dit heb ik gelijk gemeld, het bleek dat de ruggenprik niet goed zat. Ze hebben dit gelijk hersteld en toen deze was gezet mocht ik terug naar mijn kamer. Nou wee na wee kwam en ik heb die nacht niet kunnen slapen van de pijn, de ruggenprik heeft wel geholpen om het ietwat minder erg te maken, maar het was nog pijnlijk genoeg. Mijn partner heeft de hele nacht voor mij klaargestaan hoe moe hij ook was. Nou uiteindelijk was het moment daar, 10cm ontsluiting. Nadat ik 24 uur wakker was mocht ik gaan persen, wie heeft er dan nog energie over als je zwanger bent. Met persen alleen lukte het helaas niet om mijn kindje ter wereld te brengen. De gynaecoloog kwam mijn kamer in om mij te helpen door middel van een verdoving en een zuignap. Na bijna 2 uur nadat ik volledige ontsluiting had, is mijn kindje geboren. 

Wat een rare ervaring was dit. Maar ben blij dat ik het heb meegemaakt.