Bevalling: de brandweer hees me met een kraan naar beneden...

Mijn bevallingsreis:

Ik heb in principe een droombevalling gehad. Vrijdagmorgen 26 juli 2019 om 06:30 voelde ik wat lichte krampjes. Ik dacht ik ga eens m'n weeën timer appje uitproberen, zomaar ff voor de leuk. Bij elk krampje deed ik alsof 't al serieus was en ontspande er naartoe, verwelkomde elke wee, zonder verzet en probeerde goed te oefenen met ontspannen van mijn lichaam. Niet beseffende dat ik eigenlijk al bezig was. Tegen mijn man zei ik nog, nee johh, je hoeft echt nog niet naar huis te komen.

Maar om 13:30 besefte ik dat de weeën wel erg snel achter elkaar kwamen. Ik had steeds minder tijd om dingetjes tussendoor te doen, als er weer een wee kwam ging ik steeds ff liggen op bed. Toen kreeg ik opeens een melding van de weeën timer app; 'de baby komt er aan, bel de verloskundige of ga naar het ziekenhuis! Ik dacht; huh, klopt dit wel? De baby komt eraan? Wat raar.. Ik ben nog gaan googlen, zo van; 'wanneer verloskundige bellen etc' ..

Om 14:30 kwam mijn man thuis van zijn werk en kwam de verloskundige ook al binnen. Ik had opeens 7 cm ontsluiting! De verloskundige zou terug komen om 16:45. De weeën werden toen wel heel heftig en kwamen sneller op elkaar maar ik bleef de pijn verwelkomen, keerde nog dieper in mijzelf en raakte helemaal ervan in een soort trance. Om 16:15 verloor ik mijn vruchtwater en om 16:30 stond de verloskundige en de kraamhulp weer in huis. Precies op tijd. Om 16:48 is onze Yashmin geboren. In een stortvloed. Loei sterk en bijna 8 pond.

Ik had mij van alles voorgenomen hoe ik wilde dat mijn bevalling ging lopen - zo had ik mij voorbereid op een halve lotus bevalling, de eerste uurtjes wilde ik in een romantisch ZEN moment beleven met z'n drietjes. Geduldig wachtend tot de placenta vanzelf geboren zou worden en de navelstreng uitgepulseerd was en de baby alle voedingsstoffen binnen gekregen had- maar dat ik de baby ZO snel en sterk ter wereld zou brengen, dat had ik mij niet voor kunnen stellen.

Helaas, na 30 min en meer dan 500ml bloed verlies wilde de half gescheurde placenta toch onmogelijk loslaten. De verloskundige stond echt achter mijn wensen en heeft haar aller uiterste best gedaan om ze zo veel mogelijk tegemoet te komen maar aangezien wij op de 2de etage wonen en er geen brancard door het raam kon werd 't geheel toch wat risicovol. Ze heeft voor een laatste keer geprobeerd de placenta los te krijgen met 2 oxytocine spuiten maar er ontstond een scheur waardoor ik nog 1,5 liter bloed verloor. Dat was samen al 2 liter. Toen is de ambulance gekomen en de brandweer en die hebben het raamkozijn van de woonkamer er in z'n geheel uit gehaald zodat ik via een kraan naar buiten kon. Het enige wat ik nog hoorde; 'je hoeft nu alleen nog 3 meter van de slaapkamer naar de woonkamer te lopen en dan mag je liggen en zorgen wij voor alles'. Met m'n ogen dicht en knikkende knieën, een infuus, catheter en een placenta nog in m'n buik, navelstreng met dikke verbanden in dat oh zo charmante broekje gepropt ben ik ondersteund naar de brancard gebracht. Vanaf dat moment heb ik mijn ogen niet meer open gedaan. Kon niet eens anders ging ik misschien zelfs liggend van mijn stokje. Ik besloot om me volledig over te geven; heb 0 gevoelens toegelaten. Geen angst, geen verzet, niet zielig of wat voor gevoel dan ook..Het enige wat ik voelde en opmerkte was 't frisse windje hoog boven in de lucht hangend aan die kraan.

In het ziekenhuis hebben ze nog 1 maal geprobeerd mijn placenta er uit te krijgen. Daardoor scheurde die helemaal af waardoor ik nog 1,5 liter bloed verloor. Toen moest ik in snel tempo onder narcose gebracht worden en is de placenta operatief verwijderd. In totaal ben ik 3,5 liter bloed verloren en wetende dat je maar 6 liter bloed in je lijf heb was dat best wel heftig. Ik heb 2 zakken bloed gekregen, 2 zakken bloedplasma, vocht infusen en weet ik 't wat voor medicijnen nog meer. Jammer genoeg is hierdoor mijn borstvoeding de eerste dagen slecht op gang gekomen. De klap op m'n lijf door het bloed verlies was te heftig. Maar gelukkig hadden we de allerbeste beste bio zuigelingenmelk van Holle en hebben we haar hiermee bijgevoed. Na 4 dagen kreeg ik gelukkig toch stuwing en is alles toch op gang gekomen. Nu drinkt ze volop en was na 6 dagen alweer op dr geboorte gewichtje.

Ik kijk positief terug op mijn hele bevallingsreis. Ook al is't niet gegaan zoals ik gepland had, ik ben zo ontzettend blij dat ze eigenlijk in 3 uurtjes is geboren en het laatste 'drama' gedeelte heeft mij een mooie les in overgave geschonken. Ik ben me nog meer bewust dat dingetjes soms niet te plannen zijn; wij kunnen onmogelijk weten wat het beste is voor ons en vertrouw ik nog meer dat 't leven Altijd, ons allerhoogste doel diend '