3 jaar geleden
Bevalling 3 deel 3/ Wat een verrassing
De bloedwaarden stijgen mooi! Zal mijn bloedplaatjes nog stijgen zodat ik kan bevallen met een ruggenprik? Zal ik mijn laatste bevalling bewust meemaken? Zullen er geen complicaties zijn?
Vrijdag 3 juli Sietze had Riemer naar mijn zusje gebracht en Jelmer naar de opvang. En dan zou Sietze mij ophalen zodat ik lekker even naar huis kon. Ook Riemer wist hiervan en verheugd zich op mijn tijdelijke thuiskomst. Toen Sietze kwamen waren mijn bloedwaarden nog niet binnen. We moesten daar nog even op wachten. Toen kwam de verpleegkundige en vertelde dat ik eerst niets meer mocht eten en drinken. Ja zei ze, ik kan wel net doen of weet ik van niets maar dat is ook niet eerlijk. De waarden zijn gestegen naar 98 en ze zijn nu in overleg om waarschijnlijk vanmiddag de keizersnede uit te voeren. Oké…, dit was waar ik op gehoopt had maar niet had verwacht. Ook de artsen hadden dit niet verwacht. Even later kwam de Gynaecoloog om haar verhaal te doen en om te vragen of wij dit ook zaten zitten. Ja tuurlijk, alles voor een veilige bevalling ! En nu met een ruggenprik zoals gepland! Het was wel even schakelen want ik zat er klaar voor om even heerlijk naar huis te gaan. Als eerste hebben we mijn ouders gebeld of zei Jelmer van de opvang wilden halen en mijn zusje gebeld of zei nog langer op Riemer kon passen. De verpleegkundige vertelde me dat ze rond half 3 / 3 uur ons op kwamen halen voor de keizersnede. Ik wilde van ten voren even douchen zodat ik schoon de operatie in zou gaan. Tijdens het douchen zou de verpleegkundige mijn bed verschonen zodat ik in een fris bed kwam. Om 2 uur ging in onder de douche maar al snel werd er geklopt op mijn deur dat het operatie team zich klaar ging maken. En dat wij er ook snel verwacht werden. Oke, nu ging het toch opeens heel snel. De katheter werd ingebracht en daarna gingen we naar de uitslaapkamer. Daar werd alles nog even gecheckt. Bloeddruk, infuus en nog van alles. Mijn infuus bleek niet meer goed door te lopen. Op de operatietafel zouden ze straks een nieuwe plaatsen in mijn andere hand. Tot nu toe vind ik dit de vervelendste prikken! Nou ja als het moet dan moet het maar. Tijdens het wachten probeerde de verpleegkundige het fototoestel uit en maakte een “mooie” foto van ons tweeën. Daarna was het tijd om naar de operatie kamer te gaan. Daar ging Sietze de kleedkamer in en ik mocht in een bochel gaan zitten voor de ruggenprik. Een beetje zenuwachtig was ik voor deze prik. Ik heb hem eerder gehad maar dan tijdens de weeën en bij Riemer moesten ze 3x prikken en bij Jelmer ging het best wel snel en pijnloos. Deze ruggenprik voelde ik en was even vervelend maar al snel was hij goed gezet en begonnen mijn benen doof aan te voelen. Langzaam kwamen alle dokters binnen en een voor een stelde zicht voor. Heel leuk hoor als je alleen een paar ogen ziet. Geen idee hoe ze er uit zien haha. De gynaecoloog was onze gynaecoloog die we steeds hadden. Ook kwam er een verpleegkundige aan en die vertelde dat ze Marije heette en als er iets was ik haar alles mocht vragen. Ik zou bijna zeggen “als het een meisje is krijgt ze ook de naam Marije”. Maar ik denk dat horen ze dan wel. En al snel begonnen ze met snijden. Ik voelde wel wat getrek en vroeg of ze al waren begonnen. Sietze was nog niet eens bij me. Ja we zijn al begonnen en daar kwam Sietze ook aan gelukkig. 14:51 kwam daar een prachtige baby uit mijn buik. En.. ik zag geen piepeltje.. is, is het een meisje vroeg ik de gynaecoloog? Ja je ziet het eerder dan ik zei ze. Prachtig na 2 stoere jongens een prachtig meisje! En hoe heet ze? “Marije”. Zuster Marije begon te lachen en zei een prachtige naam voor zn mooi meisje. Marije namen ze even apart. Ze moest even op adem komen en de vocht uit haar longen hoesten. Maar als snel ging het goed en kreeg ze de 10 score.
Als snel gingen ze door met deel 2 van de operatie. Ik zou geütiliseerd worden. Ik lag namelijk toch open en het zou maar een kleine ingreep zijn op deze manier. Om er goed bij te kunnen moesten ze mijn ingewanden wat omhoog plaatsen. En toen begon de pijn. Vreselijke pijn kreeg ik opeens. De gynaecoloog vroeg waar de pijn zat. Ze vroeg wat ze moest doen, Stoppen, doorgaan met pijn of onder algehele narcose. Stop maar zei Sietze. En ook ik vroeg om te stoppen. Ik kreeg nog snel een pijnstilling in mijn infuus en daarna heeft ze de wond mooi dichtgemaakt.
Als snel gingen we naar de uitslaapkamer. Daar werd het gewicht van Marije opgemeten en kwam ze voor het eerst aan de borst. Een magisch moment. Er werd gevraagd of ik al mijn benen kon bewegen en hup mijn benen deed ik omhoog. Ja hoor de verdoving was al bijna uitgewerkt. Dat was ook direct de reden van de pijn. Nou, dan mag je ook wel direct door naar je eigen kamer. Vol trots werden we naar onze kamer gebracht en daar konden we dan de familie bellen.. allemaal appjes gemist van mijn moeder en zusjes die wisten dat het zo ver was.. “oeh, ze reageert niet meer. Dan zal het wel zo ver zijn”. Om 16:28 heb ik mijn moeder gebeld, daarna mijn zusjes.