Bevalling 3 deel 1 / Controles Gynaecoloog i.v.m. geplande keizersnede

Vrijdag 19 juni 2020 gingen we voor controle naar de gynaecoloog voor controle en om over de bevalling (geplande keizersnede) te spreken. De baby (het geslacht is voor ons nog een verrassing) lag nog steeds in een stuit. Bloeddruk was prima 110/70. Ook verdere controles waren allemaal goed. We bespraken de bevalling. Ik wil graag de kleine zelf aanpakken tijdens de keizersnede. Helaas is dit niet mogelijk als je kindje in een stuit ligt. Daar gaat mijn wens. Prima, ik zet dit uit mijn hoofd en probeer te gaan genieten op wat er komen gaat. Ook kreeg ik de vraag voor een sterilisatie. Omdat ze er dan toch vlak bij waren en ze dit snel en makkelijk konden doen bij een keizersnede. Ik schrok, dit is definitief. We zijn er wel uit dat dit ons laatste kindje zal zijn. Met 3 gezonde kindjes zijn we compleet. Dus op zich een goede oplossing om na de bevalling niet weer te klooien met voorbehoedsmiddel of aan die rot hormonen te gaan. Ook mijn man hoefde dan niet “onder het mes”. De gynaecoloog gaf aan dat ik er maar even goed over na moest denken en dat we het volgende week opnieuw zouden bespreken.

Vrijdag 26 juni 2020 ging ik weer voor controle naar de gynaecoloog. Alle controles waren weer goed en de kleine was zelfs gedraaid! Dus nu kon mijn wens wel door gaan. Even een omschakeling omdat ik het eigenlijk al uit mijn hoofd had gezet. Maar ik dacht het is mijn laatste bevalling en het gaat niet nog een keer gebeuren. De gynaecoloog gaf aan dat ze het wel van ten voren moest weten. Maar die beslissing kon ik volgende week wel bij de controle genomen worden. Over de sterilisatie had ik nog een aantal vragen. O.a. hoe ze het ging doen. Op internet waren verschillende manieren. De gynaecoloog ging kleine stukjes tussen de eileiders halen. Mochten we nog wel voor een 4de gaan is dit eventueel mogelijk. (niet dat we dit willen maar je weet maar nooit hoe je er over een paar jaar over denkt en wat er in tussen allemaal gebeurd) Ik wilde zeker zijn, gewoon voor mezelf dat het niet definitief was. Het herstellen van deze sterilisatie is niet tot nauwelijks mogelijk. Mochten we nog een keer zwanger willen raken dan zou het via IVF moeten. Toen was ik er helemaal over uit dat ik het wel wilde. Er was nog wel een mogelijkheid om eventueel zwanger te raken. Nee, nog steeds is dit niet wat wij willen, maar ik wil het ook niet definitief, niet kunnen. Het is vaag, maar het is een gevoel.

Daarna moest ik door voor de screening. De keizersnede staat zoals het nu lijkt gepland op 6 juli 2020. Bij de screening kreeg ik eerst een vragenlijst via de computer. Beetje van die standaard vragen over je gezondheid. Daarna hadden we een gesprek met een verpleegkundige en een anesthesist langs om dingen door te nemen. Omdat dit al mijn 3e keizersnede is, weet ik wat er mijn ongeveer te wachten staat. Daarna mocht ik nog even te bloedprikken, standaard controle.

Die middag werd ik gebeld door de gynaecoloog dat mijn bloedplaatjes aan de lage kant zijn. Ze hadden een waarde van 56. En moet de maandags even opnieuw laten prikken. Ik had even rond gevraagd wie hier bekend mee was en toevallig had mijn schoonzus het ook gehad. Maar haar waarden waren de keer er na weer goed. Daar ga ik dan ook maar van uit. Ook de gynaecoloog zag dit wel vaker dat er een kleine daling is in bloedplaatjes. “Niks om je druk over te maken” zei ze nog.

Uitleg van de bloedplaatjes; bloedplaatjes heb je nodig om je bloed te laten stollen bij een wond. Normaal gesproken zijn je bloedplaatjeswaarden tussen de 150 en 450 (miljard) onder de 50 is het risico te groot om te opereren en voor een ruggenprik willen ze graag de waarden boven de 80 en het liefst rond de 100 i.v.m. bloedingen in de rug die een verlamming kunnen veroorzaken

Maandagochtend 29 juni ben ik weer wezen te bloedprikken. Om 3 uur middags appte mijn man nog of ik al uitslag had. Nee geen uitslag......