Bevallen zonder verloskundige

Daar lag ik dan schuin op mijn bed met persweeen. Ik was helemaal alleen in de kamer Ik raakte volledig in paniek.

"ik kan het niet, ik kan het niet." kon ik alleen nog maar zeggen, raakte de controle volledig kwijt en begon heel erg te trillen.

Mijn moeder was op dat moment Fabio aan het helpen met zijn jas en schoenen aan te doen om mee te gaan met mijn stiefvader. 

Ze kwam even de kamer binnen om te kijken hoe het met mij ging en schrok zich rot. Ze zag mij liggen in volledige paniek en zag het hoofdje al komen. 

Ze rende naar de woonkamer gaf aan dat de baby NU kwam en dat ze mij moest gaan helpen.

Dat moment heb ik zelf niet meegekregen ik was even op dat moment alles kwijt.

Mijn moeder legde haar hand op mijn borst zei mij "rustig ademen Fenice!" en begon hardop in en uit te ademen. Dat moment kwam ik weer bij en herpakte ik mijzelf.

"ik kan het" riep ik plots uit en ik begon te persen. 

Dat moment kwam mijn vriend de kamer binnen. Die was met volle snelheid van zijn werk naar huis gereden. Die schrok zich rot. Hij zag mij op bed liggen zonder verloskundige en de baby die er al aan kwam. Hij kon alleen maar uit shock met zijn handen voor zijn mond en grote ogen kijken naar wat er gebeurde. Die middag hadden wij nog gebeld en was er niks aan de hand. En nu lag ik daar op bed te bevallen! 

Van het moment dat hij gebeld werd door mijn moeder dat de baby kwam, tot het moment dat hij in de slaapkamer stond heeft hij geen tijd gehad om het te beseffen het ging allemaal zo plots en snel!

Ik kon zelf ook niet helemaal beseffen wat er gebeurde en liet het maar over mij heen komen. Ik verzamelde al mijn kracht om te persen. Ik had mijn ogen stijf dicht ik kreeg het niet voor elkaar om ze te openen.

Ik nam een grote hap lucht en perste zo hard als ik kon. Ik voelde dat hij er bijna was! Maar wat nu! Mijn mama was de enige die wat kon doen. Mijn vriend was nog steeds lijkbleek in het hoekje van de kamer. Ze probeerde de baby te pakken maar het leek alsof hij vast zat. "Hij zit vast!" schreeuwde ik uit. Ik zag niet wat er gebeurde ik kon mijn ogen nog niet openen. En PAF plots schoot hij los en was hij geboren! 

Iedereen was doodstil in de kamer zelfs de verloskundige had aan de telefoon enkele seconden nodig. En daar EINDELIJK hoorden wij het huiltje van de baby! Ik kon eindelijk mijn ogen openen en zag een klein hulpeloos babytje bij mijn benen liggen. Mijn moederinstinct kwam meteen omhoog en ik begon te roepen "geef hem aan mij." 

Daar lag ik dan met de baby in mijn armen ik kon het niet beseffen wij hebben het helemaal alleen gedaan! Het leek wel alsof ik uren daar lag met mijn baby. Maar gelukkig waren dat een paar minuten. De verloskundige kwam 5 minuten later de kamer binnen en vertelde mij "Je hebt het helemaal zelf gedaan! Je mag zo trots zijn!" 

De baby werd helemaal nagekeken en alles was goed. Hij was alleen wel erg koud (35graden) ze zette alles op alles om hem op te warmen. Wij werden in doeken ingepakt met kruiken om ons heen me plastic matjes om weer op temperatuur te komen. De oorzaak van zijn temperatuur was dat in alle haast wij niet de kachel aan hebben gezet en het dus vrij fris was in de kamer.  Uiteindelijk is het helemaal goed gekomen en was hij weer goed op temperatuur.

Mijn mama moest beseffen wat er was gebeurd zij had namelijk de baby aangepakt! Ze gooide de voordeur open en riep naar mijn stiefvader die mijn zoontje nog in de auto aan het zetten was (JA! zo snel ging het!) "HIJ IS GEBOREN!!!" 

Zelf had ik geen enkel besef van tijd hoe snel alles was gegaan. zo kwam mijn mama om 1 uur bij mij thuis. om half 2 braken mijn vliezen en kwamen mijn weeen en om 1 over 2 is Thiago geboren.