Bevallen met dummies 2

Zo, nu moest ik voor ik begon wel weer even terug lezen waar ik precies was gebleven maar ook ik ben weer helemaal bij. Ik mocht dus naar huis en kreeg al gelijk regelmatige weeën. 

Thuis aangekomen gelijk maar in bed gaan liggen. Alleen doordat mn lichaam zo aan het rommelen was kon ik de slaap niet vatten. Super stom want je weet dat het moet. Rond 1 uur werden ze heel heftig. Zo heftig dat ik toch wel strakker op mn ademhaling moest letten en puffen. Ik vond al snel een goeie ademhalingstechniek en rond 3 uur besloot ik toch maar te gaan douchen. Daar zakte ze langzaam af. Alleen de ballon bleef wel op zn plek. 2 uur later, toen joey wakker werd hebben we ontbeten en gaven we de poes een flinke bak voer. Tot vanavond Misty! HAHAHA

JA WIST IK VEEL

In het ziekenhuis aangekomen zei Monique (Monique komt later terug in het verhaal) jeetje, hebben jullie er zin in? Je word pas over een uur verwacht. Nouja, kom maar mee, dan maken we je vast klaar. In de kamer aangekomen en volledig geinstalleerd zijn we naar de badkamer gegaan en Monique gaf een flinke ruk aan het slangetje. Plof. Ballon eruit. Zo fijn dat dat was gelukt. We konden met wat mazzel de vliezen breken en starten met oxitocine. 

Toen de verpleegkundige een infuus aan kwam leggen prikte ze eerst 2x mis. Vind ik op zich niet erg, maar mn polsen voelden redelijk beurs en na alle heissa van de dag ervoor voelde ik me wederom een proefpersoon. Toen het infuus eindelijk zat konden we beginnen. 

Hiep hoi again. De weeën begonnen gelijk en werden snel vrij heftig en regelmatig. Die ademhalingstechnieken waar ik het over had waren vrij simpel. Door ademen en tellen. Dus uber relaxed begon ik aan de bevalling. Beetje in verschillende houdingen. Bouncen op de bal, beetje leunen, hangen, staan en lopen voor hoeverre dat ging met al die slangen. Ik denk dat ik alle positied wel heb gehad. Intussen hadden we de fotograaf Valeska gebeld. Afgelopen maanden heel fijn contact gehouden en afgesproken wanneer te bellen.. Valeska kwam aan rond de klok van 12 als ik het me goed herinner. Ik was dus al ongeveer 4 uur bezig op dat punt. 

De ontsluiting werd ongeveer elke 2 uur gecheckt. Dus ook nu.. 4 cm zeiden ze..  4?!?!?! Hoe kan dat nou, ik lig hier half te sterven? Teleurgesteld verlieten ze de kamer. Nog teleurgestelder bleven wij achter. Ik had een tens gekocht en besloot die aan te  sluiten. De weeën kwamen en gingen en rond de klok van 3 wilde ik graag even douchen. Het leek me erg fijn om mn weeën daar op te vangen. Dus daar zat moeke. Onder de douche met een handschoentje over het infuus. De douche werd warm en koud en ik steeds knorriger want kou helpt de ontsluiting niet op gang. Ik merkte dat de warme stralen wel verlichting boden dus bleef zitten. Na een poosje kwam de verpleegkundige vertellen dat ik weer aan de ctg moest.  Nog heel even hoor antwoorde ik. Met andere woorden, blijf met je gore takken van de thermostaat af ik kom eraan. 

Onder de douche verloor ik een paar keer het bewustzijn. De weeën waren niet meer te stoppen en kwamen binnen een kleine minuut en duurde ongeveer 1.5e minuut. Een heuse weeenstorm dus. Mijn ontsluiting werd gecheckt en er was niks veranderd. 4 cm.. Het was zo intens en ik had zo veel pijn dat ik besloot de opties in pijnmedicatie te vragen. De keuze bestond uit een morfinepomp of een ruggenprik. Ik kon niet meer en ging voor de ruggenprik. Al vrij snel kwam de anesthesist en ik kon hem wel zoenen. De pijnlijke weeën verdwenen en ik kon me eindelijk een beetje ontspannen..