Bevallen in de woonkamer, dat beviel goed!

EINDELIJK....ik word wakker met krampen...zou het nou eindelijk zo ver zijn? Kom onze kleine jongen vandaag?

Na weken van voorweeën, krampen en heel veel ongeduld, ging het eindelijk beginnen.

Ons eerste zoontje werd geboren met 39+1. De voorspelling van de verloskundige was dat Liam wel vroeg zou komen. Dus ik was vanaf 36 weken er helemaal klaar voor/ klaar mee.

In mijn vorige blog kan je lezen dat deze zwangerschap best pittig was. Noah, onze oudste zoon was 5 maand toen ik zwanger werd van Liam. Ik had galstenen en werd met 20 weken geopereerd. Ik was 10 kilo afgevallen en erg ziek. Ik was toe aan bevallen.

Het was 02:00 in de nacht/ochtend. Ik ben 39+5 weken zwanger...Ik heb krampen...YES, het gaat beginnen. Enthousiast bel ik de verloskundige en ze komen even kijken hoe ver ik ben. 2 cm ontsluiting! De verloskundige gaat weer naar huis en ik moet maar proberen te slapen.

Ondertussen is het ochtend en ik haal Noah uit bed. Ik heb vooral krampen maar nog geen echte goeie weeën. Rustig aan beginnen we de dag.

Mijn man vertrekt naar het werk aangezien er niet veel bij mij gebeurd. Hij houdt zijn telefoon bij de hand.

De krampen zijn vervelend en echt slapen heb ik niet gedaan. Ik besluit mijn moeder te bellen zodat Noah naar haar toe kan en dan kan ik nog proberen te rusten.

Ik ben erg rusteloos en zie het niet zitten. Ik ben het wachten zo zat. Ik bel mijn doula en bespreek het met haar. Samen besluiten we dat ik de verloskundige ga bellen.

15:00. De verloskundige komt samen met de verloskundige in opleiding. Ik zit nog op 2 cm en samen besluiten we dat ik gestript ga worden.

Het strippen ging goed maar de verloskundige zei er wel bij dat het niks kan doen. Bij de ene vrouw duurt het nog een week en bij de ander een dag. We zouden het aanzien. Mocht er niks gebeuren, zou ik s avonds in het ziekenhuis mogen slapen. We wachten af.

16:30. Mijn moeder en zus komen Noah weer terug brengen. Ook mijn man is weer thuis van het werken en gelukkig maar want op dat moment komen de weeën om de 3 minuten. Mijn zus zorgt voor het eten van Noah en mijn moeder gaat weer naar huis naar haar eigen zoontje. Mijn man belt de verloskundige, doula en zijn ouders. Noah gaat daar logeren.

17:00. Mijn schoonouders en schoonzusje komen Noah halen. Ondertussen arriveren mij doula, verloskundige, verloskundige in opleiding. Het was chaos thuis.  Ik probeerde mijn weeën op te vangen terwijl ik een tas voor Noah aan het inpakken was. Met pijn en moeite nam ik afscheid van Noah.

17;30. De verloskundige besluit de kraamzorg vast te bellen. Ondertussen is de doula mij aan het ondersteunen en is mijn man het bad aan het opzetten. Het is nog steeds chaos in huis en ik kon niet wachten om het bad in te gaan, maar dat duurde nog even.

19:00. Eindelijk is het bad klaar. Ik spring nog net niet in het bad. Zodra ik er in zit, lomt er een golf van ontspanning over mij heen. Ik ben weer even helder en aanspreekbaar. We maken wat grapjes met z'n alle maar al gauw komt er weer een goeie wee. Ik kan heerlijk rondkruipen in het bad en leunen op de rand. Ik heb erge bekkeninstabiliteit en door het water kan ik bijna pijnloos bewegen. Dat is erg fijn.

20:00. Af en toe moet ik even het bad uit en even naar de wc. We besluiten meteen even te kijken hoeveel cm ik heb. Ik zit op 5cm. Er is in ieder geval vooruitgang. Gauw ga ik weer terug in het bad.

De weeën blijven om de 3 minuten komen en de verloskundige denkt dat ik nog wel even bezig ben. Ze is zelf ook zwanger en gaat om 21:00 naar huis en dan neemt iemand anders het van haar over.

20:45. Ik ga weer uit bad en naar de wc. De verloskundige vraagt of het een idee is om mijn vliezen te breken. Ik ben het met haar eens maar ik heb geen zin om op bed te liggen dus ik ga heel snel het bad weer in. Vliezen breken doen we zo wel.

21:00. Ik zit in bad en opeens voel ik een druk. Ik ga op mijn knieën zitten en leun op mijn man. De druk is gigantisch en ik gil het uit. De verloskundige vraag of ik wil stoppen met schreeuwen want daar schiet niemand wat mee op😂. Ik hoor een hele harde knal(alsof je een ballon kapot prikt) en mijn vliezen breken. (Achteraf werd mij verteld naar niemand een knal hoorde maar ik blijf erbij). Mijn vliezen waren gebroken en meteen voelde ik het kopje van mijn baby. En nog steeds kan ik dat branderige gevoel voelen (ring on fire). Ik ga weer op mijn billen zitten en ik begin te persen.

21:10. *De deurbel gaat, de andere verloskundige is er*. Ik schreeuw dat ik het niet kan en mijn doula stelt me gerust. Ze zegt dat ze het kopje kan zien en dat ik zijn haren kon voelen. Helaas zat mijn dikke buik in de weg en kan ik er nog niet bij. Ik pers nog een keer en zijn hoofdje komt eruit. Ik voel zijn hoofdje en met mijn laatste energie geef ik alles wat ik heb en ik pers, tot ik Liam er uit kan tillen.

Op 21 februari 2019 zijn wij ouders geworden van ons 2e zoontje Liam. Om 21:10 geboren.

De vervangester van de verloskundige komt net binnen en ziet me al zitten met Liam in mijn armen. Ze baalt dat ze het net heeft gemist. Het is de eerste keer voor mij en mijn man, de kraamzorg, de doula en de verloskundigen dat iemand thuis in bad bevalt. Voor iedereen een mooie ervaring!

Bedankt voor het lezen! Ik heb er een aantal bevallingsfoto's bij gedaan. Ik vond ze zo puur en oprecht dat ik dat met jullie wil delen!

Reactie en vragen zijn altijd welkom!

Veel liefs😘

X