Bevallen in 2020

De zwangerschap voelde voor mij als een 40 weken durende personeelsvergadering. De bevalling was dan ook iets waar ik enorm naar uitkeek en waar ik zelfs geen beetje schrik voor had. (Bijzonder, want ik heb voor alles schrik.) 

We leven in 2020 in België, zei ik dan. Het komt wel goed!

Ik heb me goed voorbereid met online zwangerschapsyoga en ademhalingsoefeningen. Allemaal te vinden op Youtube. Ook manlief was ingelicht over wat ik dacht van hem te verwachten tijdens de weeën en wat hij kon doen. Mijn bio-oil stond klaar als massageolie. Dit alles is heel goed van pas gekomen. Jezelf goed kunnen inschatten is een luxe.

Omwille van bekkeninstabiliteit stemde de gynaecoloog in met strippen op 38 weken. Dit was wat ongemakkelijk, maar snel en zeker niet pijnlijk, gewoon tijdens de consultatie.

3 dagen later, om 13u -terwijl manlief onbereikbaar op de fiets zat- braken mijn vliezen op het toilet.

Eén douche en 68 gemiste oproepen later vertrokken we naar het ziekenhuis. De weeën leken op dit moment op menstruatiekrampen.

Of ik koorts gehad had in de afgelopen 7 dagen? Vroeg de vroedvrouw voor ik binnen mocht. Ik had koorts gehad, een week lang. Zonder pardon werd ik dan ook de eerste coronamama op de materniteit. Ik had de gang en de vroedvrouw van dienst voor mij alleen en moest ten allen tijde een mondmasker dragen. Niet evident, puffen met dat ding voor je mond!

Ik had mijn yogabal mee en manlief timede de weeën met mijn app "Zwangerschap +". Ik had ook mijn muziekbox mee en liep tussen de weeën te dansen in de kamer op mijn guilty pleasure-lijst. (Britney Spears en Sugababes ftw)

Tijdens een wee ging ik op de bal zitten, masseerde manlief mijn rug en ademde ik de wee weg. Af en toe werd ik aan de monitor gelegd door de vroedvrouw. Ik was vastberaden en gefocust. Gedurende het hele proces bleef ik vruchtwater lekken. Irritant vond ik dat. Op de duur liep ik rond in mijn ondergoed. Gek hoe dit proces in razend tempo je schaamte wegneemt. De focus ligt namelijk elders.

Doordat de baby in sterrekijk lag, kreeg ik rond 21u met 3cm ontsluiting rugweeën te verduren. Deze kreeg ik zelf niet meer weggeademed en ik vroeg een epidurale verdoving. (Intussen maakte Britney plaats voor Tool en gooide ik het mondmasker weg)

De weeën kwamen nu snel & intens. De vroedvrouwen slaagden er tussen de weeën door maar niet in de baxter in mijn aders te prikken. Dit was een half uurtje afzien. Ik werkte mij erdoorheen door in manliefs hand te knijpen.

Eens de epidurale verdoving werkte, voelde ik de weeën enkel nog op één klein plekje op mijn buik. Ik mocht nu niet meer rondlopen, dus heb ik even liggen relaxen. Door de ontspanning van de epidurale had ik plots op een uurtje tijd volledige ontsluiting gekregen.

Na wat oefenen met de vroedvrouw, kwam de gynaecologe aan en mocht ik doorpersen. Ze grapte dat ik nog voor middernacht kon bevallen als ik zo bleef persen. Challenge accepted, zei ik!

Ik voelde hier niks van, maar perste goed naar onder en 20 minuten later, om 00u05 floepte ons kruimeltje de wereld in.

Achteraf bleek dat ik een knipje had gekregen. Ook hiervan niets gemerkt. Manlief wel, maar die is wijselijk stil gebleven.

We mochten een tijdje beduusd skin to skinnen nadat ik volledig ontsmet was (corona protocol) om ons te verwonderen over onze schepping terwijl de gynaecoloog zich over mijn zuidkust ontfermde. 

Ik had ergens gelezen dat warme sokjes van pas komen tijdens de bevalling. Maar goed ook, want door de verdoving kan je het erg koud krijgen! Een erg elegant gebeuren is het niet, je kan het dan tenminste wel nog warm hebben.

De eerste nacht rustte ik uit, terwijl manlief onafgebroken ons klein verschrompeld rozijntje bewonderde in zijn armen. Af en toe lag ik naar hen te kijken en kon ik alleen maar beseffen hoe gelukkig ik wel niet was... Het mooiste cadeau dat je jezelf en je kinderen kunt doen, is een zorgzame, betrouwbare papa kiezen. Wat een luxe, zo'n topvent in huis. Zeker die eerste fragiele weken.

Mijn bevalling was er eentje uit het boekje. Ik had het geluk dat het erg vlot ging, hoewel ik dat ook ergens durf toe te schrijven aan mijn voorbereiding.

Ik vond het fijn om de verhalen van anderen te lezen, om toch een beetje een idee te hebben van wat er te gebeuren stond. Daarom wilde ik ook mijn verhaal delen.

Liefs, 

@m30derschapsvertelsels