Bevallen…. Elke keer anders!

Deze zwangerschap is me alles meegevallen. Ik ben inmiddels met net 41 natuurlijk een oudere moeder en was al van alle kanten gewaarschuwd voor complicaties. Gelukkig heb ik er tot nu toe weinig ervaren. Ik had natuurlijk wel een hernia waardoor ik amper kon lopen, maar nu net voor het eind wordt die hernia een stuk beter gelukkig. Zo hoopte ik nog de laatste weken zonder rugpijn rond te kunnen waggelen en vooral zonder rugpijn te bevallen! 

Op zaterdag , ik was 34 weken zwanger, wilde ik perse de tuin gedaan hebben. Noem het nesteldrang maar de tuin moest en zou winterklaar. Ik mocht niet helpen maar deed het natuurlijk wel. S middags had ik dan ook harde buiken. Raar genoeg bleven te aanhouden en werd ik steeds onrustiger. Ze werden niet heftiger, maar kwamen wel regelmatig. Dit herkende ik niet van de andere zwangerschappen en dat maakte me onzeker. Ging dit doorzetten? Het was toch veel te vroeg? En waarom zo regelmatig maar niet heftiger. De hele zwangerschap had ik al het gevoel dat dit kindje eerder zou komen en met een keizersnede. Kreeg ik dan toch gelijk? Of waren het indalingsweeen en had ze dan eindelijk besloten met haar hoofdje naar beneden in te dalen. S avonds besloot ik toch maar de verloskundige te bellen. Zij wist me gerust te stellen en stelde me voor de gaan douchen en slapen. Zodra het erger werd kon ik haar bellen. Maandag had ik mijn laatste afspraak bij hun voordat ik verder onder controle bij het ziekenhuis moest dus dan zou ze even extra checken als ik niet meer gebeld had. Die nacht werd alles gelukkig rustig en namen de weeen af. Op maandag ging ik dus met een gerust hart naar de verloskundige. Eenmaal daar nog even nagepraat en het waren waarschijnlijk indeling weeen. De baby lag namelijk een stuk meer naar beneden. Voor de zekerheid wilde ze wel even een echo want ze kon niet met zekerheid zeggen dat het hoofd was ingedaald of de billen. Het zou toch niet hè? Dit kindje heeft nog nooit met haar hoofd naar beneden gelegen dus ergens had ik het wel verwacht maar inderdaad…. Ze lag nog steeds in stuit. Na eerdere ervaring met een versie en stuitbevalling had ik al snel duidelijk wat ik absoluut niet wilde en had ik in mijn hoofd de keuze voor een keizersnede al gemaakt. Klopte mijn gevoel dus toch! Aangezien mijn  laatste 2 baby’s met 37 weken al kwamen informeerde ik de verloskundige gelijk of een vroege geplande keizersnede mogelijk was. Maar dat moest ik natuurlijk met het ziekenhuis bespreken. En aangezien ik ineens een hoge bloeddruk had mocht ik daar gelijk heen. Ware het niet dat ze een telefoonstoring hadden en totaal onbereikbaar waren. De verloskundige beloofde ons dat we vanavond nog een afspraak kregen, maar zou ons bellen als het ziekenhuis weer bereikbaar was. Een beetje ongerust namen we afscheid……

(Vind je het leuk om mij en mijn gezin op IG te volgen? Je vindt me op @joyspreader01 )