5 uur later was ze er

Eindelijk heb ik geschreven waar ik al zolang over wilde schrijven... mijn bevalling! 

15 juni, de dag na de uitgerekende datum, helaas moest ik weer naar het ziekenhuis omdat mijn bloeddruk te hoog was. In het ziekenhuis was alles weer prima maar toch kreeg ik wegens de extra bezoekjes te horen dat de bevalling daar plaats zou gaan vinden, in plaats van thuis. Wat een domper! Had hier zo niet op gehoopt. Ondanks de hoge bloeddruk op het einde, had ik 9 fantastische maanden gehad, zonder klachten. Het leek me mooi om in onze eigen omgeving ons meisje op de wereld te zetten. Rick zei toen: maakt het iets uit waar ons kleintje ter wereld komt? Zij zal hier niet door veranderen hoor Kim! Helemaal waar natuurlijk! Gezondheid boven alles dus die knop moet om. Nu denk ik: waarom deed ik zo moeilijk? Het is achteraf gezien zo niet belangrijk! Rick ging 's avonds zijn vader nog even feliciteren (hij was jarig), waar ik rustig in bad ben gaan liggen om even mijn hoofd leeg te maken. Nog steeds vol in spanning. Wanneer zou ze nou toch komen?

Die nacht, net zoals iedere andere nacht, ging ik 1x naar het toilet. Op het moment dat ik terug naar bed wilde lopen, braken mijn vliezen. Ik riep hard Rick zijn naam. Haha oh mijn god yes! De bevalling is begonnen! Ze gaat komen. Dit wordt de mooiste dag van ons leven. Rick kwam eraan en zei dat hij al even wakker was. Zijn gevoel had gezegd dat de bevalling vandaag zou beginnen. Uhh oke haha, dit was een beetje eng. Ik had zelf tot dat moment niets door. Rick belde het ziekenhuis en zij gaven aan dat we ons om 9u in de ochtend mochten melden.

Daar lag ik dan op het ziekenhuisbed...geen wee te bekennen. De afspraak voor een eventuele inleiding was gemaakt. Er werd gevraagd woensdag of donderdag. Doe maar woensdag riepen we beide. Jeetje dacht ik, zo wil ik toch niet bevallen. Kom zelf maar kleintje! Wat een rare uren volgden er. Niets was er aan de hand. Totdat ik thuis aan het strijken was en duidelijk voelde: sowieso was dit een wee! Duidelijk haha! Rick ging timen. Dit alles begon om 13.00 uur. Ik vond ze steeds pittiger worden. Uiteindelijk het ziekenhuis gebeld, maar die vonden dat ik prima thuis kon blijven met pas 1 uur weeën.

Ja dacht ik, maar ze volgen elkaar wel heel snel op, dit was duidelijk een weeënstorm.

En toen kwam ik in mijn eigen wereldje...

Om 15u mocht ik me in het ziekenhuis melden en om 14.50 haalde Rick mij onder de douche vandaan. Of ik me ging aankleden. Geen besef van tijd, echt totaal niet! De autorit kan ik me nog een beetje herinneren. Ik was vooral bezig om mijn weeën weg te puffen. Niet bezig met alles om ons heen: vele mensen onderweg, waar we waren om nog maar te zwijgen over de rode stoplichten. Ook het moment van aankomst in het ziekenhuis weet ik nog goed. Achteraf gezien best hilarisch. Een vrouw herkende het geluid (mijn gepuf) en haalde de lift.

We waren nog maar net op de kamer of ik riep dat ik persdrang had. De verloskundige kwam de ontsluiting checken en gaf aan dat ik op 8 cm zat! 8cm! Jeetje meisje, je bent 2 dagen later, maar nu ga je ineens wel heel snel! Ondertussen mocht Rick het bedje mee gereed maken, kruiken verwarmen en pakte de eerste kleertjes uit de tas. Dit zag ik in flitsen gebeuren want al die tijd had ik mijn ogen veelal dicht. Nou ik kan je vertellen dat dit heel raar voelt. Met name omdat een gemiddelde bevalling toch langer duurt. Voor mezelf was ik daar ook maar vanuit gegaan.

Ondertussen werd ik gecoacht (zo noem ik het maar even, zo is het eigenlijk ook haha) door een top verloskundige en een super verpleegkundige. Rick was rustig en vroeg op zijn tijd of ik iets nodig had. Nou vooral je arm om mij heen haha waar ik tegenaan kon leunen en een hand om kracht mee te zetten. Dit werkte perfect! Tot de verloskundige me vertelde dat ik mocht gaan persen. Er volgde wat uitleg en ik weet nog dat ik dacht: 'Als ik dit maar kan'. Tuurlijk kon ik dat, maar op dat moment wilde ik het gewoon zo goed mogelijk doen. Het is en een blijft een prestatie verrichten. Na een poosje hard werken, vertelde de verloskundige dat ze ging overleggen met de gynaecoloog. Ze wilde ten slotte niet dat onze baby en ik uitgeput zouden raken. Om deze reden, is er een vacuumpomp te pas gekomen, welke het hoofd van ons meisje op zijn plek gehouden heeft. Vanaf dat moment kwam er nog een wee en na deze laatste wee, pakte ik Nova meteen mee aan en dacht echt 'Wow, ze is er'!! Het is gelukt! Vanaf dat moment werd de roze wolk zo groot. Ik zou het zo weer over doen.

<iframe frameBorder="0" src="https://www.mamaplaats.nl/iframe/badge.html?u_id=249591&b=large" style="width: 193px; height: 193px;"></iframe>