Snap
  • Bevallingsverhalen

3 x bevallen, 3 x totaal anders

Bevallen... vooral mijn eerste keer staat me bij, spannend, pijnlijk, memorabel en 45 hechtingen!

Van alle drie mijn bevallingen staat de eerste keer mij nog bij alsof het vorige maand gebeurt is, het is deze maand op de kop af 12 jaar geleden.

Achteraf gezien leek het alsof de bevalling van Mees en de hele toeloop ernaartoe mij gewoon is overkomen, opeens uit het niets.

Tuurlijk weet je dat je moet bevallen, maar op de een of andere manier heb ik me daar, op dat moment, totaal niet op voorbereid.

Ik dacht; dat doemik wel even, het hoort er immers bij.

Ik had wat gesprekken gehad met mijn verloskundige, en ja ook zeker de nodige tijdschriften en boekjes gelezen.

Maar er echt met iemand over gehad die pas bevallen was bijvoorbeeld, helemaal niet.

Ik was destijds de eerste van mijn vriendinnen die zelfs maar zwanger was.

21 januari ben ik uitgerekend, 19 januari 3:00 uur in de vroege morgen krijg ik krampen, dit houd uren aan, liggen lukt niet en zitten doet pijn.

Om 8.30 zak ik door mijn knieën van de hevige en pijnlijke krampen die ik met moeite de baas ben.

Ik bel de verloskundige, ik moet naar het ziekenhuis zoals afgesproken, Mees ligt met zijn hoofdje niet recht maar schreef voor de uitgang en we willen geen risico lopen op het laatste moment in allerijl naar het ziekenhuis te haasten.

Maar wat had ik graag thuis willen bevallen.

Rond 9.30 lig ik in het ziekenhuis-bed, inmiddels zijn mijn weeën op de monitor links naast mij te zien.

Een flinke piek rechtomhoog, een stevige wee zucht ik weg, terwijl ik uit alle macht een beetje controle over mijn lichaam probeer te krijgen.

Doodeng, echt doodsbenauwd was ik voor iedere wee die zou volgen, dit deed mijn lichaam gewoon zonder dat ik er iets aan kon doen.

Uren verstreken, onsluiting bleef hangen op 4 cm en ik inmiddels volledig uitgeput.

14:00 s'middags verteld de verloskundige dat een ruggenlrik mij goed zal doen, ik voel even niets meer en kan dan op adem komen.

Hoewel dit totaal niet in het plaatje past van mijn idee van bevallen, stem ik toe, ik krijg een ruggenprik.

En inderdaad, de prik geeft rust, ik kan zowaar lachend op de foto!

Na anderhalf uur adempauze voel ik een enorme drang om te persen, de verloskundige meet 10 cm ontsluiting! Tijd om te persen!

En persen deed ik! Kin op de borst, een grote hap lucht, benen vast en...... maar niks, niks!

De kleine man zat zo scheef met zijn koppie dat ik direct ingeknipt moest worden om hem meer ruimte te geven.

En weer een grote hap lucht....... niets! En nog een keer, en nog een keer.

Ik zie dat de gezichten om mij heen veranderen, mijn moeder die ook aanwezig was kreeg spontaan een bloedneus.

Er heerst paniek, Mees zit klem en het lukt hem net zo min als dat het mij lukt om hem er heelhuids uit te krijgen.

Wachten op de hoofdarts van de gynaecologie.

Voor mij lijkt het heel lang te duren maar opeens staat er een flinke man met zeer grote handen voor mij die uitlegt dat

Mees met de vacuümpomp gehaald moet worden, dus nog een keer flink persen en dan moet hij er zijn.

En inderdaad, na een flinke pers ( zo flink dat de vaatjes in mijn wangen sprongen!) en een stevige ruk van de dokter is ons mannetje er eindelijk.

Mees is om 16.35 geboren, ruim 13,5 uur na de eerste wee, en met 3750 gram.

Door deze zware bevalling kon ik ruim een week niet zelfstandig lopen, de 45 hechtingen waren daar mede verantwoordelijk voor.

De pijn die ik voelde na de bevalling was verschrikkelijker dan die tijdens.

Mees en ik hebben ter controle nog 8 dagen in het ziekenhuis moeten blijven.

Hij lag eerst in een couveuse, maar werd vrij snel naar de kraamafdeling overgebracht omdat de couveuse iets te krap bleek.

Mees vertrekt na de zomervakantie al naar de middelbare school, onvoorstelbaar hoe snel de tijd voorbij vliegt!

Binnenkort mijn blog over bevalling nummer 2, verre van makkelijk, maar net zo memorabel!

's avatar
7 jaar geleden

3x bevallen 3x anders. Eerste gewoon op de dag en op mijn verjaardag dus de jackpot met veel hechtingen na een knip. Hartslag ging steeds omlaag het was alles of niets anders zou de pomp of tang aan te pas komen, dus laatste x persen of er een leven op spel stond. Zoon had in vruchtwater gepoept was zo groen als gras. Vliezen waren thuis gebroken om 19.30 in Zkh nog niet echt weeën deze kwamen zo rond 0.00 uur en om 6,50 uur zoon op borst. Tweede bevalling week overtijd en was er klaar mee had alleen maar een uur voorweeen gehad in de nacht zou de dag erna ingeleid worden. Geen zin om daar op te wachten had ik de huisarts gebeld of hij evt mijn vliezen kon breken, nou dat was geen probleem maar aldus de beste man had dochter ook in vruchtwater gepoept ( helder water met kleine vlokjes) maar ach vliezen gebroken dus dan maar op Zkh aan. Daar om 13.30 uur aan infuus en om 15.15 uur dochter in armen. 4 kleine hechtingen omdat het te snel ging. Nou dan ons derde kadootje, vanaf begin aan het gevoel deze wordt niet vaginaal geboren. Lag altijd dwars of in stuit placenta vrij laag dus die is met keizersnee geboren. Geen pijn geen weeën super kon de naweeën op een hand tellen. Dus echt 3x anders

's avatar
7 jaar geleden

Oeh, de middelbare school. Altijd spannend, maar o zo leuk!

Hi! Praat je ook mee met postauthor?

Sharing is caring! Deel ook jouw ervaring of mening over dit onderwerp.

Pssst... Ben je er nog?

Er staan nog meer inspirerende verhalen op je te wachten! Maak nu gratis een account aan of log in om verder te gaan.

Nooit meer iets missen van Mamaplaats?

Schrijf je nu in voor de nieuwsbrief!

Hi! Laat je ook een reactie achter bij Mamtonia?

Of praat mee en deel direct jouw ervaring of mening!

Heb je ook een verhaal of tips om te delen?

Start dan nu je eerste post! Een story, forumtopic of poll plaatsen kan ook.