Zwangerschap (deel 1)

Na de vlokken test viel er een enorme last van onze schouders. Dat heeft niet lang geduurd.. mijn lieve opaatje kwam in het ziekenhuis. Ik heb altijd een hele goede band met mijn opa en oma gehad. Het leek wel redelijk te gaan , maar opa werd op en af naar huis gestuurd en weer terug naar het ziekenhuis . 

Er was onduidelijk waarom opaatje zich zo slecht voelde. Regelmatig bezochten wij opa in het ziekenhuis. Elk bezoek gaf hij mijn buikje wel een aai, want hij was super trots dat hij overgroot opa zou worden. Mijn opa was denk ik de gene die het meest enthousiast was over de zwangerschap en dat deed mij altijd goed.

Maar toen wij de auto net geparkeerd hadden en het ziekenhuis in liepen kwamen we mijn tante en oma tegen die net weg gingen. Zij hadden net een gesprek gehad met de dokters... Het ging slecht met opa zijn hart was aan het falen. Dit zorgde voor zijn klachten. Hij was te zwak voor een operatie en zou dit niet overleven.

Dit zorgde voor een hoop zorgen en verdriet en natuurlijk stress, iets wat niet goed is voor een baby. Ik probeerde er alles aan te doen om zo rustig mogelijk te blijven. Maar daar stond ik dan met betraande ogen en een weer een scheur in het hart bij de kist van mijn opaatje. 

Ik kan niet beschrijven hoe veel zeer dat deed. Ik zakte in elkaar en mijn vader hield me stevig vast, ik kon geen woord uitbrengen. Nu ik dit schrijf rollen de tranen weer over mijn wangen.

Mijn lieve opaatje en mijn mama zijn nu weer samen. En zullen met trots over onze dochter waken.

Hoe mijn zwangerschap verder ging lees je volgende keer verder! 

Liefs,

Caitlin