Zo angstig

Wat ben ik een stresskip zeg!

Laatst op zondag was Lisse beneden aan het spelen. Ze was erg drammerig... Als wij ergens nee op zeiden, begon ze al te huilen. Tijdens het tekenen moest ze opeens spugen. Aha, dat was er dus aan de hand. Eerst dachten we dat ze misschien iets verkeerds had gegeten. Totdat we haar temperatuur gingen opmeten, ze had koorts.

De dagen erna bleef ze koorts houden en begon ze erg veel te hoesten. Dit voornamelijk in de nachten! Pff wat een drama. Tot kokhalzen/ spugen toe.

Ik was bang dat ze Senn zou aansteken! Ik blijf het gewoon eng/naar vinden als een baby'tje ziek is.

En ja hoor... op donderdag kreeg Senn ook koorts. Ik begreep er niks van! Hij was ontzettend vrolijk en had nergens last van! De dagen erna bleef hij koorts houden, maar oogde totaal niet ziek. 

Zaterdag op zondag was het opeens drama! Senn kon niet slapen. Elk uur was hij een aantal keren wakker en moesten wij zijn speen in doen. Sinds zondag is hij echt ziek.

Ik raak gewoon gelijk in de stress. Ik haal alle scenario's in mijn hoofd, ben bang dat hij nog zieker wordt en we misschien naar het ziekenhuis moeten etc. Ik raak gewoon gelijk lichtelijk in paniek.

Ik vind het vreselijk dat ik gelijk zo denk en het zo voel. Als ik dan mijn vriend hoor en zie, kan ik daar alleen maar jaloers op zijn. Zo nuchter, maar wel alert.

Toen ik nog geen kindjes had, kon ik mij echt niet voorstellen dat ik zo'n stresskip zou worden, of zo snel bang zou zijn dat er van alles mis zou zijn.

Misschien komt het ook wel doordat ik verhalen heb gelezen waarbij het wel mis ging.

Of gewoon omdat het je kindje is, die nog maar 6 maanden oud is en nog nooit ziek is geweest!

Ik hoop dat hij snel opknapt! En dat ik dat vervelende gevoel los kan laten. Ik merk aan alles dat ik alleen hier mee bezig ben. Het is ook gewoon zo zielig om je baby zo ziek en afhankelijk te zien.