ziekenhuisopnamen 1-1-2015

kerst 2015.

mijn kereltje voelt zich niet zo lekker en begint goed verkouden te worden.

het is niet voor het eerst dat hij zo erg verkouden dat zelfs zijn slijm zo vastzit dat hij bijna stikken doet.

ik ga met hem naar de dokter en krijg neusspray of zijn luchtwegen weer vrij te krijgen en bij de drogist haal ik hem vsm druppels voor zijn keeltje. elke keer als hij bijna stikte draaide ik hem op zijn buik zodat hij alle slijm makkelijk op de grond kan uitspugen. alles is beter dan dat hij erin stikken doet.

tijdens oud  en nieuw begint hij wat kort ademig te worden en kijken we via de raam naar de vuurwerk hij vind de knallen niks maar vind de vuurwerk prachtig.

de volgende dag vertrouw mijn vriend en ik het niet en bellen de huisartsenpost .

mijn zoontje mag direct komen en ik heb al een voorgevoel dat we daar moeten blijven.

ik bel me vader op en hij brengt ons naar de ziekenhuis. 

ik heb extra veel kleren meegenomen voor mijn zoontje maar ben mezelf helemaal vergeten.

zodra we daar aankomen mogen we meteen met de arts mee.

hij luistert naar de ademhaling en vind het inderdaad wat snel en roept er een kinderarts bij die nogmaals naar mijn zoontje gaat luisteren.

Deze arts vind zijn ademhaling zo snel dat ze mijn zoontje zuurstof geven en zijn zuurstof gaan meten .

na een paar uur gewacht te hebben krijgen we te horen dat hij opgenomen moet worden.

eenmaal in zijn kamer zien we dat we de kamer delen met een hele lieve jongen die net een nieuwe drain gekregen heeft en niet ziek mag worden.

terwijl ik ook niet zo lekker ben en continue hoesten moet maak ik me zorgen om die arme jongen.

ik wil hem absoluut niet aansteken maar er zijn geen andere kamers vrij.

mijn arme prinsje moet aan de zuurstof en om de 3 uur krijgt hij verneveling.

wat was de verneveling een marteling de zuster pakt hem op zijn schoot en oud hem stevig vast omdat hij zo tegen stribbelt en echt geen verneveling wilt hij huilt en schreeuwt alles bij elkaar. die nacht mag hij ondanks alle kabels bij mij in bed liggen en heb ik lekker de hele nacht met hem geknuffelt totdat hij weer aan de verneveling moet. de 2de keer was het alweer een drama. het breekt mijn hart om hem zo te zien. gelukkig gingen de volgende keren een stuk gemakkelijker en liet hij het gewoon mee toe. na de eerste nacht eet hij goed. ik heb hem extra mandarijnen en bananen gehaald onder in het winkeltje  ook eet hij wat brood en wat avondeten. mijn schoonouders en schoonzus komen langs om te kijken hoe het met hem gaat. 

de volgende dag word ik gek van mijzelf en al het gehoest en doe ik de hele tijd denken aan de arme jongen die naast mijn zoontje ligt en haal verschillende hoestdranken en keel tabletten voor iedere hoest heb ik wel iets liggen zolang ik hem maar niet aansteken doe. en niks helpt ik ben zelfs naar de huisartsenpost gegaan en heb gevraagd of ik misschien een afspraak mag maken . nee dat mag niet ik moest maar naar een andere ziekenhuis gaan omdat mijn arts in Vaals zit. ik dacht bij mezelf nou wat een schaggerijn zeg . en vraag de apotheek om hulp. zij proberen me zo goed mogelijk te helpen en geven me meer hoestdranken mee ook deze helpen helaas niet. mijn zoontje is ondertussen goede vrienden met de jonge naast hem geworden en lachen en praten de hele tijd naar elkaar ik zou willen weten wat ze elkaar vertellen doen maar ze gebruiken hun eige taaltje mijn zoontje gebruikt zijn gebrabbel want hij moet nog 1 worden en hij gebruikt zijn eigen taal omdat hij niet kan praten maar op de een of ander manier verstaan ze elkaar heel goed en hebben ze plezier in wat ze doen, wat was dat een leuke moment om te zien ondanks dat hij zijn bedje niet uit mag. 

de volgende dag komt mijn vader hij heeft wat nieuwe kleren voor me gehaald voor in het ziekenhuis en kan ik me eindelijk omkleden. Wat voelen schone kleren toch fijn. mijn kereltje mag vandaag even zonder zuurstof proberen maar helaas moest hij er na een uur weer aan. ook komt mijn vriend kijken naar onze zoon en dat terwijl hij helemaal niks met ziekenhuizen heeft (hij is ook al 7 jaar niet meer bij de dokter geweest) wat was ik trots op hem en wat was zenlo blij om zijn papa even te zien. daarna gaan we slapen.  helaas mag zenlo van de verpleegkundige niet bij mij in bed slapen en moest hij in zijn eigen bed liggen. gelukkig sliep hij daar heerlijk verder totdat hij huilend wakker werd ik krijg hem niet stil en de verpleegkundige geeft hem meteen een zetpil omdat hij anders de andere patiëntjes wakker maakt. ik heb er geen goed gevoel over maar door de paniek zei ik ja is goed. daarna heeft hij weer rustig doorgeslapen. 

de volgende dag kregen we een nieuwe kamer. en ik merk dat mijn kereltje niet meer zo goed eten doet.  

we hebben naast ons een kleine baby liggen met dezelfde symtonen als zenlo ook.

ik kan goed opschieten met de moeder en word al snel vrienden met haar. ze vroeg of ze me eten zou meenemen en ik zei ja graag. zenlo en ik hebben het helemaal gehad met al dat smaakloze eten van het ziekenhuis. en ook mag hij zonder zuurstof proberen . de volgende ochtend d8 ik dat hij geen zuurstof meer nodig had. maar toen ik de verpleegkundige de zuurstof zag uitdraaien was ik teleurgesteld. en ga ik met hem naar de speelkamer waar hij lekker geniet van alle windgongen, ik heb hem er ook eentje gehaald voor in zijn kamer en hij vind het geweldig. ik vraag aan de verpleegkundigen of ze al weten wat zenlo heeft . en ze zeggen dat hij een longontsteking heeft ook zeiden ze dat ik het nog maar eens moet navragen aan de kinderarts. en heb ik meteen gevraagd of de paracetamol wel goed voor mijn zoontje was omdat hij geen koorts of niks had. gelukkig stelde de verpleegkundige me gerust en zei dat ze dat wel eens deden om kinderen te laten kalmeren. die avond at mijn kereltje niet zo goed.

de volgende ochtend en mijn kereltje wil niks eten zelfs een danoontje wat me lieve buurvrouw voor hem had meegenomen wilde hij niet eten. dit is niks voor mijn kereltje en denk dat hij misschien heimwee heeft. hij zit nog steeds s'avonds aan de zuurstof en mag daarom niet naar huis de kinderarts komt langs en kijkt hoe het gaat. ik vraag hem wat mijn zoontje heeft en hij zei longontsteking. waarop ik vroeg of het gevaarlijk is voor pas geboren babys aangezien de kleine van mijn schoonzus pas 1 week  bijna 2 weken oud is en we samen wonen. nee hoor is niet gevaarlijk voor een baby en hij mag vanavond zonder zuurstof proberen.

die avond heeft mijn kereltje geen zuurstof gehad en gaat het een stuk beter met hem,

in de ochtend wilde hij nog steeds niks eten en wachten we (samen met de buurvrouw) op de kinderarts. ze mogen eindelijk naar huis. maar omdat zenlo niet zo goed eten en drinken doet wilde de arts hem in het ziekenhuis houden en hem aan de zonde voeding zetten waarop ik zei : NIKs ervan ! hij gaat met mij mee naar huis want hij heeft heimwee. arts:' hoe wil je dat nou weten hij is nog geen 1 en kan zich niet duidelijk maken wat hij voelt. dat vind ik wel knap van je. waarop ik weer zei : ik ken mijn zoontje langer dan vandaag en als hij thuis niet eten doe dan kom ik wel weer terug en dan kijken we weer verder!!! 

mijn schoonmoeder en schoonvader kwamen ons halen en hebben frieten en eem frikandel meegenomen. zenlo vind het fijn dat ze er zijn en eet een halve frikandel op. 

eenmaal thuis aangekomen vind ik dat de kleine van mijn schoonzus erg kortademig is en rade haar aan om  naar de dokter te gaan. ze heeft een afspraak gemaakt maar werd de volgende dag weer naar huis gestuurt. zenlo eet nog niet helemaal zoals ik gewend ben maar het gaat al een stuk beter. de dag erna eet hij weer stukken beter . maar de kleine van schoonzus vertrouwde ik niet helemaal ik rade haar aan om nogmaals naar de huisarts te gaan en ging met haar mee. ik heb een beetje overdreven zodat ze met de kleine naar het ziekenhuis moest eenmaal daar aangekomen werd ze doorgestuurd naar de kinderarts die zenlo ook had. ze zei tegen hem dat zenlo hier laats opgenomen werd  en dat haar zoontje nu ook zo kortademig is. waarop de arts zei: o ja zenlo die had de RS virus. maar hij is er gelukkig zelf goed uitgekomen en hoeft niet opgenomen te worden. ik was zo kwaad toen ik het te horen kreeg want wat als hij er niet goed was uitgekomen moest ze dan haar 2de (3de) kind begraven!! alleen omdat hun tegen mij zeiden dat het geen kwaad kon.  hoe wilt ze dan ooit nog een ziekenhuis vertrouwen aangezien haar 2de zoontje ook overleden is dankzij fouten van het ziekenhuis. maar gelukkig is alles goed gekomen met haar kleine man. alleen mijn zoontje heeft er een trauma aan over gehouden hij durft nergens meer te slapen ook niet als ik bij hem ben en dat terwijl hi jzo graag ergens anders deed slapen. maar gelukkig slaapt hij thuis wel lekker bij ons in bed.

(sorry voor de verhaallijn ben niet zo goed met dingen op papier te zetten er zullen wel veel fouten inzitten  )