Ziekenhuisopname 3 - de opname na de 2e OK

Voor een OK word altijd gekeken of je infectie vrij bent, anders mag je niet geopereerd worden. Finn moest dus voor zijn operatie eerder opgenomen worden in het ziekenhuis om al te beginnen met een antibiotica kuur. Geen idee hoeveel Finn er op dat punt al had gehad, maar ondertussen zijn ze niet meer bij te houden. 

In plaats van een opname op woensdag was nu de opname op maandag. Maandag starten met de kuur zodat hij gewoon geopereerd kon worden. Een infuus prikken was al heel lastig en omdat Finn zo klein was spatte zijn vaatjes vaak als het infuus net goed zat. 

Ook hier was het weer een groot gevecht om een goed infuus te hebben zitten, uiteindelijk zat zijn infuus in zijn voetje want op 3 andere plekken hadden ze al geprobeerd te prikken maar was het niet gelukt. 

Na de operatie lag Finn op een medium care kamer van de kinderafdeling, een kamer die hij moest delen met een ander kindje. Op de een of andere manier komt Finn altijd op een kamer te liggen met een huilbabytje. 

Na de OK moest Finn de morfine afbouwen, dat gebeurt gelijdelijk en omdat ze hem dan goed in de gaten moeten houden moest hij aan de monitor liggen. In 2 dagen is de morfine afgebouwd, en 2 dagen hebben we met ieder alarmpje stress gehad. Finn heeft maar 1x eerder aan de monitor gelegen, en dat was na zijn eerste OK, maar daar mocht hij vrij snel vanaf en lag hij op een grote zaal met 5 andere babytjes. Nu waren ze maar met zijn tweeën. Ieder alarmpje dat af ging was voor Finn zinn buurmeisje, maar iedere keer schrik je weer en ben je bang dat we iets met je eigen kindje is. En dat zelfs toen hij rustig bij mij lag te slapen. 

Finns buurmeisje had het zwaar dus bijna ieder half uur ging er wel een alarmpje af. Twee dagen lang, dag en nacht in het ziekenhuis de monitor in de gaten houden. Finn deed het super goed en bij hem is niet een keer een alarm af gegaan, hij herstelde goed van zijn operatie. 

Wel had hij nog een afgedopte katheter in zijn gemaakte plasgaatje om het herstel te kunnen versnellen. Finn kan heel rustig slapen, maar hij is geen rugslaper. Ook nooit geweest, zelfs als baby lag hij liever op zijn zij of buik. En daardoor is zijn katheterdop los geschoten en was hij midden in de nacht zeiknat. Terwijl ik Finn helemaal heb verschoont en gewassen heeft de verpleegkundige snel zijn bed opnieuw opgedekt en nog geen half uur later lag Finn alweer heerlijk in dromenland. 

Net voor het weekend geopereerd met als toezegging; als hij het in het weekend goed doet mogen jullie maandag naar huis. Finn kon het niet beter doen, maar de uroloog had geen tijd om hem op maandag te kunnen controleren dus mochten wd nog niet naar huis. Wat een domper was dat, een mooi vooruitzicht - op ons 1e huwelijksjubileum met onze kleine naar huis. Helaas hadden de dokters iets anders bedacht. Maar Finn deed het super en mocht op dinsdag naar huis, met afgelopte katheter, dilateerstaven en medicijnen. De afspraak: na 2 weken terug bij de uroloog om de katheter eruit te laten halen.