2 jaar geleden
Ziekenhuis deel 2
Waar was ik gebleven, we waren in de onderzoekkamer waar ons de vraag over hoeveel vit d wij gaven en wie er eventueel bij zou kunnen. Waarbij het mij en naar gevoel gaf en onderbuikgevoel zo kan ik dat het beste omschrijven.
Na een paar dagen dat wij daar waren hadden we een gesprek met de arts prima gesprek gehad, met onze eigen vaste kinderarts. Uiteindelijk kwam ze over de vit d dat uit de onderzoeken was gekomen dat het uitwendig was gegeven, en wij daarop antwoorden dat we een vermoeden hadden dat onze oudste zoon hem dat wel eens gegeven zo kunnen hebben. Toen wij druk bezig waren met onze dochter die op dat moment ziek was. Wij hebben aangegeven dat we onze oudste hebben ziek lopen met een leeg potje maar nooit hebben gedacht dat hij dat aan zijn broertje had kunnen geven. Maar vonden wel dat ze dit moesten weten. Waarop werd gereageerd wat vervelend dat dit is overkomen. En zo werd het gesprek met de arts ten einde gebracht.
Vervolgens de volgende dag werd weer aangegeven dat ze een gesprek wilden weer had ik een naar gevoel dat onderbuik gevoel ik belde mijn man en sprak dat gevoel uit. Waarop mijn man zei denk er niet teveel van want ze willen ons vast alleen maar helpen. Dat stelde iets gerust maar toch ook niet ondanks dat ik mijn man volledig vertrouw en soms ook wel gelijk heeft.
We kwamen binnen er zaten verschillende mensen en artsen was vervolgens 4 tegen 2 zij en mijn man en ik. Daar werden we zo even de grond in gedrukt van jullie zijn nalatig geweest en wij gaan daar en melding van doen bij veiligthuis. BAM die kwam binnen. mijn maag keerde letterlijk om dat ik naar de wc moest rennen om over te geven Dat was zo’n heftige reactie van het lichaam dat had ik nog nooit mee gemaakt. Heel veel van wat zei zeiden heb ik niet meer mee gekregen dacht alleen wat gaat er nu gebeuren ? Toen ik uiteindelijk weer wat uit mijn schok was vroeg ik en wat nu? wat gaat er gebeuren ? Dat konden ze ons niet vertellen want dat wisten ze niet. Wat ons daar in opvalt dat artsen en verpleging hier heel weinig vanaf weten en dat ze dus ook niet de gevolgen weten en wat het met een mens en gezin doet. Mijn man kwam later die middag de maatschappelijk werker tegen die daar bij was en ze vroeg aan mijn man hoe het ging met ons na het gesprek? Hij zei heel terecht jullie weten niet wat jullie hebben aangericht hoe je een gezin op zo’n manier de vernieling in helpt . Daar schrok zei van dat zag je aan haar gezicht. Uiteindelijk hebben we zelf contact opgenomen met veilinghuis zijn we terug gebeld hebben we een goed gesprek gehad er is wel een onderzoek ingezet omdat dat moet als een ziekenhuis een melding doet moet veiligthuis hier wat mee. Het dossier is inmiddels gesloten en word gezien als een ongelukje maar voor het zelfde geld was het niet goed afgelopen!
Ik wil iedereen op het hart drukken berg medicijnen maar ook vitamine druppels goed op, er zit geen kinderslot op en er zijn denk ik meer ouders die zo’n potje in de kinderkamer of op tafel hebben staan waar de kinderen bij kunnen. Hij heeft 3 weken in het ziekenhuis gelegen vanwege dit en staat nog steeds onder controle van het ziekenhuis omdat vit d in de vet cellen gaat zitten duurt het heel lang voor dat het er weer uit is en op zijn normale waardes zit. En iedereen kan een melding maken maar wees je bewust wat dat voor gevolgen kan hebben en hoe je daar mee een gezin kan beschadigen gelukkig zijn ze nog klein en hebben ze het nu niet mee gekregen omdat het zich grotendeels in het ziekenhuis heeft afgespeeld. Maar wij en vooral ik heb er wel een tik aan overgehouden dat ik mijn vertrouwen in het zorgstelsel wel ben verloren.
