Wordt snel maar weer beter

Waar ik twee maanden geleden nog riep “nee hoor, Noah is nooit ziek” sta ik er nu maar beteuterd bij. De stand staat inmiddels op drie maal HAP en drie maal huisarts binnen de reguliere dagen/tijden. Ow ja, binnen een week of 6. 

Na de laatste vaccinatie (die hier buiten staat, maar wat het wel makkelijk maakt om de tijd bij te houden) is Noah van de ene naar de andere verkoudheid gerold. Verkoudheid, RS, griep alles is de revue al gepasseerd en hebben we het een gedag gezwaaid komt het volgende op bezoek.

Ondanks het ziek zijn is en blijft het een vrolijk mannetje. En ook met 40 graden koorts kan je prima leren lopen aldus Noah. Maar och, wat voelt mijn moederhart zich naar als ik een appje krijg dat hij weer 39,6 graden koorts heeft en dat hij nu een antibiotica kuur krijgt van de huisarts, omdat ook deze het nu wel genoeg vindt. 

Met de tranen in mijn ogen en een steen in mijn maag leg ik mijn telefoon weer weg en ga verder aan het werk. Mijn arme toeter, mijn lief aapje. 

Trillen van de kou en klappertandend het nieuwe jaar in. En dat met 40 graden koorts. Wel zeg ik u, dat is toch een naar gezicht. Ook en vooral voor deze angststoornis hebbende moeder. 

Laat de lente maar weer komen. Vaarwel virussen en hallo extra vitamine D.