Willen jullie al een 2e kindje?

Ik heb al vaker de vraag gekregen hoeveel kinderen we willen. Maar nu ons zoontje anderhalf jaar is krijg ik steeds vaker de vraag of we al een 2e willen. Ik neem het niemand kwalijk, ik weet wel zeker dat een paar jaar geleden ik die vraag ook vaker gesteld heb, zo ondoordachtzaam als ik toen nog was. Tegenwoordig is dat een vraag die ik niet meer zomaar durf te stellen. Ik weet uit mijn eigen omgeving namelijk dat het een hele pijnlijke vraag kan zijn, als iemand bijvoorbeeld wel die wens heeft maar veel problemen heeft om zwanger te worden. Nu hebben wij bij onze zoon het geluk gehad dat het een onverwachts cadeautje was. Maar doordat ik pre-eclampsie (zwangerschapsvergiftiging) heb gehad, is een 2e zwangerschap iets waar we goed over na moeten denken.

Normaal gesproken komt pre-eclampsie bij 3-5% van de zwangerschappen voor. Er zijn een aantal risico-factoren bekend, namelijk:

- Diabetes, hart – en vaatziekteni

- Nierziekten

- Auto-immuunziekten

- Hoge bloeddruk voor de zwangerschap

- Meerlingenzwangerschap

- Overgewicht

- Leeftijd boven de 40 jaar

- Wanneer je moeder of zus pre-eclampsie hebben gehad

Om precies te zijn, voldeed ik aan niet 1 risicofactor. Mijn bloeddruk was voor de zwangerschap altijd perfect 120/70 en ik was erg sportief en had met mijn 53 kg nou niet bepaald overgewicht. En er is niemand in mijn familie die het heeft gehad. En toch kreeg ik het... 

Als je pre-eclampsie hebt gehad, heb je een verhoogde kans dat je dit weer krijgt. En gezien ik sinds die pre-eclampsie nog steeds problemen heb met een hoge bloeddruk, en er in mijn familie meerlingen voorkomen (bij zowel mijn oma als moeder), maakt dit me erg angstig.

Ik heb mezelf aangemeld voor een preconceptionele vasculaire screening in het ziekenhuis in Maastricht (die zijn erin gespecialiseerd) om het risico voor een volgende zwangerschap te onderzoeken. Ik vond het ook prettig dat er toen veel onderzocht werd, om de mogelijke oorzaak te vinden en er ook veel dingen uitgesloten konden worden.

In mijn geval kwamen de volgende bevindingen naar voren:

- Ik heb een gering plasma volume, wat een risico is op pre-eclampsie, groeivertraging en vroeggeboorte

- Ik heb een laag hartminuutvolume met daarbij een verhoogde vaatweerstand kan zorgen voor een groeivertraging

De kans op pre-eclampsie wordt geschat op 25%, en de kans op vroeggeboorte ook 25%.

En toen moesten we gaan nadenken wat we van die 25% vinden. Soms krijg ik te horen: “25% dat valt toch mee? “ Maar stel dat je in het vliegtuig stapt en er is 25% kans dat het vliegtuig neerstort, stap je dan in? Nu is dat natuurlijk niet vergelijkbaar omdat er in Nederland gemiddeld 3-5 vrouwen per jaar overlijden aan pre-eclampsie en bij een vliegtuigongeluk veel meer. Maar het mogelijk overlijden van de moeder is niet het enige risico. Onze baby kan ook te vroeg geboren worden en sterven, of door pre-eclampsie / vroeggeboorte blijvende gevolgen hebben. Zouden we daarmee om kunnen gaan? Ik heb 1 maand in het ziekenhuis gelegen, ik zou niet weten hoe dat moet met een kind thuis. Daarnaast ben ik anderhalf jaar heel ziek geweest. Stel dat dat weer gebeurd, hoe kan ik dan voor 2 kinderen zorgen? Ik heb nu al zo geworsteld met schuldgevoelens naar mijn zoontje, ik weet niet of ik dat nog een keer aankan.

Ik zou overigens wel de hele zwangerschap medicatie moeten slikken om de kans op pre-eclampsie te verkleinen, en heel vaak op controle moeten in het ziekenhuis. Maar bij elke check zal ik die angst hebben… en dat terwijl ik nu zo gelukkig ben met ons zoontje. Ik wil dat geluk niet op het spel zetten. 

Dus, om even terug te komen op de vraag: ja we hebben altijd al de wens gehad voor een 2e kindje. Maar soms is er meer nodig dan alleen een wens…